พี่ครับ ผมจีบพี่นะ

อีกขั้นของการจีบ

       หลังจากมื้อกลางวันที่ผ่านมา จีนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กลับมาเรียนในภาคบ่าย  ตลอดจนขึ้นวันใหม่ ใบหน้าใสๆของจีนก็ยังประดับด้วยรอยยิ้มที่กว้างกว่าปกติ ซึ่งจีนไม่เคยรู้เลยว่าตนนั้น น่าขโมยกลับบ้านมากขนาดไหน

“จีนกูถามจริง มึงเมื่อยหน้าบ้างเปล่าวะ” เต้ถามกวนๆ

“ก็เมื่อยนะ แต่มันหุบไม่ได้อะ”คำตอบที่ตอบมาตรงๆทำเอา เต้ถึงกับไปไม่เป็นเลย

“เออ กูยอมมึงจริงๆ”เต้ทำหน้าเอือมๆใส่ “แล้วมึงคิดวิธีขอจีบพี่เขายัง” เต้ถามต่อ

“ก็...ก็...คือ.....”

“ยังใช่มะ เห้อ เอาเถอะเดี๋ยวกูช่วยคิด ก่อนอื่นมึงรู้ยังว่าพี่เขาชอบอะไรไม่ชอบอะไร”

         จีนพยักหน้าตอบด้วยความภาคภูมิใจเป็นที่สุด

“ดีงั้นกลางวันนี้มึงก็ซื้อพวกน้ำที่พี่เขาชอบไปให้ดิ”

“หรอ โอเค แต้งกิ้วนะเต้” จีนพูดไม่พอยังมา
กอดขอบคุณอีก เห้อ เพื่อนหรือลูกมึงวะเต้เอ้ยยย เต้ได้แต่คืดในใจ

        และเมื่อผ่านคาบเช้าไป ก็ถึงเวลาพักกลางวัน จีนเดินออกจากคณะไปยังร้านเค้กเครื่องดื่มที่อร่อยที่สุดใน มหาวิทยาลัย ขนาบข้างโดนวิทและเต้

“มึงแน่ใจนะว่าพี่เขาชอบอะ” เต้ถามด้วยความสงสัยเต็มประดา

“แน่ เชื่อใจจีนเถอะ เรื่องกินจีนสู้จีนจะไม่ถอย” จีนตอบมั่นใจมากแต่คงลืมไปนี่ยังไม่ได้สู้นะจีน มึงแค่ยังเป็นรุ่นน้องพี่เขาครับน้องจีน เต้คิดในใจ

“ครับจีนสู้จีนจะไม่ถอย” เต้ได้แค่ถอดหายใจส่วนวิทนั้นคงหมดคำพูดกับเพื่อนรักแสนสดใส

         เมื่อได้ของที่สั่งก็เดินกลับมายังคณะวิศวะ เดินหาโต๊ะพวกพี่เขานั่ง อยู่แถวท้ายสุดของโต๊ะ ริมฝั่งท้ายโรงอาหาร

       จีนยื่นเครื่องดื่มไปตรงหน้ากันต์ กันต์มองแก้วนมสดปั่นแบบไม่เข้าใจ