In verkeerde handen.

Deel 19.

Arrestatieteams, politieauto's, agenten, pistolen, geweren en gespannen ouders, ik krijg er niets van mee vanuit de kelder. Gordijnen dicht, Tristan met een boek in zijn stoel en een arrestatieteam dat voor zijn deur staat. Vol spanning staan mijn ouders midden op het plein voor zijn huis terwijl het arrestatieteam de deur open ramt. 'Politie!' roept de voorste agent waarop Tristan uit zijn stoel opstaat, 'op je knieën, handen op je hoofd!' Tristan volgt de bevelen op en hij wordt mee naar buiten genomen. 'Waar is Susanne? Als je niets zegt riskeer je een langere gevangenisstraf dan je al zal krijgen,' het blijft stil.
'Ze zit in de kelder' antwoord Tristan waarop de twee ambulancebroeders het huis in gaan.
'Één van u mag mee naar binnen om haar op te vangen' zegt Hugo als hij zich tot mijn ouders richt.
'Ga jij maar' zegt mijn vader en mijn moeder snelt naar binnen. Buiten bewustzijn lig ik op de koude vloer als ik in de verte een deur hoor opengaan. Ik hoor voetstappen op de trap, ze komen steeds dichterbij en onderbewust kruip ik in elkaar. Een naald wordt in mijn hand geprikt en vocht stroomt mijn lichaam binnen. Een slangetje wordt in mijn neus gedaan en ik krijg meer zuurstof dan in de afgelopen drie en een halve maand bij elkaar heb gehad. Langzaamaan kom ik weer bij bewustzijn en ik kijk om me heen terwijl de ambulancebroeders me tegen de muur aan laten zitten. Opnieuw hoor ik voetstappen op de trap, ik trek mijn knieën op en doe mijn handen voor mijn ogen. De voetstappen komen dichterbij. 'Suus, lieverd, ik ben het' hoor ik een vertrouwde stem zeggen. Een vertrouwd lichaam komt naast me zitten en warme armen houden me vast. 'Kan u even bij haar blijven? Dan halen wij een brancard' vraagt één van de ambulancebroeders waarop mijn moeder knikt. Ik kruip tegen haar aan en leg mijn hoofd op haar schouder. Ik voel haar hand door mijn haar gaan. 'Is hij weg?' vraag ik bang.
'Ja lieverd, de politie heeft hem meegenomen' antwoord mijn moeder.
'Godzijdank' zeg ik en het blijft stil. Enkele minuten later komen de ambulancebroeders de keldertrap weer af. Ik wordt op het brancard getild en we verlaten het huis. Ik wordt de ziekenwagen ingereden en mijn moeder rijd met me mee terwijl mijn vader door de politie gebracht wordt.