It's Complicated. Larry Stylinson❤

#55 Het is haar schuld..

Louis Pov.

Ik zit bij de keukentafel. Spelend met mijn trillerige handen. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik kan moeilijk achter hem aan. Dat maakt alles lastiger. Voor mij, maar ook voor hem. We hebben goed afscheid genomen.
Half glimlachend. Met Harry kan je moeilijk verdrietig blijven.
Dat is waarom ik zoveel van hem hou.

Sommige mensen zouden dit aanstellerig vinden. Ik bedoel..
Zover weg is hij niet. Een halfuurtje rijden en je bent bij het weeshuis.
Ik weet dat hij daar niet voor altijd blijft. Het is geen gevangenis dus ik kan heel vaak op bezoek komen. Ik moet niet klagen, dat weet ik, maar hij is weg. Hij is niet meer in dit huis.
Ik kan niet meer elke dag wakker worden door dat gesnurk van Harry.
Ik word niet meer wakker gemaakt door kusjes in mijn nek. Wat ga ik dat missen. Er is gewoon een leegte. Een leegte in dit huis, maar vooral in mijn hart. Het is gewoon een deel dat mist.
Ik weet het, het klinkt zo dramatisch, maar ik mis hem. Ik kan het me amper herinneren toen we nog niet samen waren. Toen we elkaar nog niet eens ontmoet hadden! Wist ik veel dat ik ooit de liefde van mijn leven zou ontmoeten. Maar het is zo. Iedereen krijgt dat ooit voor elkaar.
Bij sommigen duurt het langer dan bij anderen, maar het gebeurt ooit. En ik kan je met 100% zekerheid vertellen dat ik de mijne heb gevonden. Alleen hij is nu weg. Voor een lange tijd. Niet meer elke dag in mijn armen.

Goh, wat heb ik veel respect voor afstandrelaties. Uberhaupt voor mensen die personen niet kunnen zien door de afstand die ze hebben.
Vriendschap, familie, relaties enz.
Het doet me nu al pijn en Harry is nog maar een uurtje weg. Ik mis hem.

Het is mijn moeders schuld. Dat is het.
Als zij meer geld zou verdienen, dan was Harry nog hier. Dan waren we nu blij aan het knuffelen. Maar nee, mijn moeder had niet genoeg geld. Misschien had ze dat wel, maar wou ze het gewoon niet aan Harry besteden. Dat is de reden waarom ze niets betaalde. Ze wou niks uitgeven aan Harry en het lekker voor haar zelf houden. Ze had toch een nieuwe baan? Een advocaat! Weet je hoeveel geld je daarmee verdient? Mijn moeder is gewoon egoïstisch. Ze denkt alleen maar aan haar zelf.

Ik geef niet graag iemand de schuld, vooral mijn moeder niet, maar het is haar schuld. Harry moet niet weg, maar dat is wel gebeurd door haar.

Precies op dat moment gaat de voordeur open. Mijn moeder loopt vrolijk de keuken binnen en begroet me.

'Hey lieverd! Hoe ging school? Je had vandaag dat optreden, toch?' Vraagt ze als ze zuchtend haar werktas op tafel gooit.

'Goed. Hoe ging het werk? Nog genoeg geld verdient voor jezelf?' Vraag ik bitchie. Mijn moeder kijkt me vragend aan.

'Pardon? Wat is dat nou weer een rare vraag.' Lacht ze.

'Je houd toch al het geld voor jezelf. Dus.. Hoeveel ga je vandaag uitgeven?'
'Wow, meneer Tomlinson. Zo'n toontje wil ik hier niet in huis.' Zegt ze streng als ze met een vingertje naar me wijst.

'En hoe bedoel je geld voor mezelf houden? Ik zorg toch ook voor jou en Harry.' Vraagt ze.

'Je hoeft vanaf vandaag alleen nog maar voor mij te zorgen, mam. Misschien kan je nu met het overige geld de nieuwe tas kopen die je zo graag wou. Oh nee, laat maar. Er veranderd niks kwa uitgave, want je gaf toch al niks aan Harry uit.' Roep ik.

'Pardon? Wil jij eens heel snel je mond houden! Waar haal je al die praatjes vandaan? En waar is Harry?'

'Harry is naar een weeshuis..' Antwoord ik met tranen in mijn ogen.

'Wat? Heeft de kinderrechter hem opgehaald? Ik dacht al dat er zo iets zou gebeuren..'

'Oh, dus je wist hier iets van? Je wist al die tijd al dat Harry weg moest?' Schreeuw ik als ik woedend opsta.

'Schat, dat heeft de rechter zelf gezegd. Hij moest toch ooit weg..'

'Hij is geen hond, mam! Het is geen stuk vuil die je even weggooit!' Schreeuw ik in haar gezicht.

'Dat toontje haal je naar beneden, Louis! Ik ben nogsteeds je moeder!'

'Daar valt weinig van de merken..' Mompel ik.

'Dat slaat nergens op! Hoezo denk je dat?' Vraagt ze.

'Dat is toch zo! Je hebt een nieuwe baan dat vet goed betaalt en je kan alsnog niet ervoor zorgen dat Harry hier blijft. Wat ben jij een egoïst!'

Klets

Mijn wang gloeit van de klap die ik van mijn moeder heb gekregen.
Ik kijk mijn moeder aan met tranen in mijn ogen.

'L-Louis, shit. Het spij-'

'Praat niet met me.' Snik ik als de tranen over mijn wangen lopen.
Ik duw haar aan de kant en sprint naar boven. Ik sluit mijn slaapkamerdeur met een klap dicht en laat me huilend op bed vallen.
Wat een kut dag..
Harry kwijt, ruzie met mijn moeder en een pijnlijke wang.

Oops..
Wordt al een beetje heftiger, hè?
Is dit wel leuk of moet het minder..
Let me know!

Vergeet niet te stemmen!
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx