Κεφάλαιο 21ο

68 17 19
                                    

Μπορούσα να ακούσω το κοινό να ουρλιάζει και ένιωθα την αδρεναλίνη μου να εκτοξεύεται στα ύψη. Η Jenny  ήταν κάπου εκεί έξω με το πλήθος και αυτό με έκανε να αισθάνομαι καλά!

"Είσαι έτοιμος μικρούλη Nathan;" ρώτησε ο Jay τυλίγοντας τα χέρια του γύρω από την μέση μου, που ήταν κάπως περίεργο.

"Ναι είμαι! Σταμάτησαν να σας τρέΧΟΥΝν τα σάλια για την ΚΟΠΈλα μου επιτελΟΥΣ;;"

"Ξέρεις πόσο σέξι είναι φίλε, δεν μπορείς να μας κατηγορείς. Θα έπρεπε να την μοιραστείς μαζί μας! Sharing is caring που λένε!"

"Δεν την μοιράζομαι! Το μόνο ΆΤΟμο που μποΡΕΊ να μπει στο παντελόνι της ΕΊμαι εγώ!" δήλωσα αρκετά πεισματικά και σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος μου.

"Χαλάρωσε αδερφέ! Τι έγινε με το Jaythan;;" ρώτησε. ( Δεν θυμάμαι αν είναι όντως αυτό το ψευδώνυμο που τους  έβγαλα στο Orphan, αλλά bear with me(: ).

"Οι Jaythan πέθανε πολύ καιρό πριν!"

"Και αυτό επειδή έχει εμένα τώρα!". Ο Tom έτρεξε προς το μέρος μας και έδιωξε τον Jay από πάνω μου. "Το Nom είναι αληθινό!"

"Είναι αλήθεια Nathan;;" ρώτησε θλιμμένα και κούνησα το κεφάλι μου.

"Το μόνο ship name που έχω είναι το Nenny! Το Nenny θα είναι για ΠΆντα, γιατί θα ΤΗΝ παντρευΤΏ, και θα ΚΆνουμε πολλά μωΡΆ!"

"Μιλάς για σχέδιο μιας ζωής! Αλλά αφού θα περάσειςόλο το υπόλοιπο της ζωής σου μαζί της, γιατί δεν μπορούμε εμείς να την έχουν για μόνο μια νύχτα;;"

"Θα πληρώνατε σοβαρά £50.000 για αυτό;;" ρώτησα και ένευσαν όλοι τους. Πραγματικά δεν το περίμενα αυτό! Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να πουλήσω το κορίτσι μου ωστόσο! Είναι τόσο πολύτιμη για μένα και είμαι τόσο ερωτευμένος μαζί της, που καταντάει εξωπραγματικό!

"Ξεκινάτε!" μας είπε ο Scooter και όλοι μας αρπάαμε τα μικρόφωνα μας και εγώ πήρα μαζί μου και το νερό μου.

Το δευτερόλεπτο που πατήσαμε το πόδι μας στην σκηνή, οι φανς άρχισαν να κάνουν σας τρελοί, να φωνάζουν, να ουρλιάζουν, να ζητοκραυγάζουν, να χοροπηδάνε πάνω κάτω για να τραβήξουν την προσοχή μας. Τα μάτια μου σκανάραν στα γρήγορα την πρώτη γραμμή, ψάχνοντας για την Jenny, και μόλις την είδα έδειξα τον εαυτό μου, σχημάτησα μια καρδιά με τα χέρια μου και μετά έδειξα προς το μέρος της.

Έκανε το ίδιο και σε μένα, αλλά στο τέλος κράτησε και δύο δαχτυλα στον αέρα για να πει επίσης (two=too=επίσης). Είχα πεταλούδες στο στομάχι μου μετά από αυτό, αλλά θα μπορούσα να κοιτάζω τα πανέμορφα μπλέ μάτια της όλη μέρα!

Abandoned|| Book 2 -Sequel to OrphanМесто, где живут истории. Откройте их для себя