Bestiariusz

Smoki górskie

Smoki Górskie
Zwane też "smokami właściwymi".
Stanowią najliczniejszy i najbardziej zróżnicowany spośród wszystkich gatunków smoków.
Zdecydowana większość żyje w masywie górskim zwanym Smoczymi Górami, ale można je spotkać we wszystkich częściach świata.
Dorosłe osobniki osiągają wagę od jednej do pięciu ton i zazwyczaj mają cztery łapy i jedną parę skrzydeł, choć cięższe odmiany nie potrafią latać i skrzydła zazwyczaj występują u nich w mocno zredukowanej formie.
Poza tym występują w najróżniejszych kształtach, rozmiarach i kolorach, różnią się też mocno usposobieniem i zachowaniem. Spotkać można na przykład podstępne, wężowate stwory ziejące ogniem i rażące błyskawicami z powietrza, jak i łagodne, pancerne olbrzymy, których jedyną bronią jest ich ogromna masa i siła fizyczna.
Wszystkie one stanowią jednak jeden gatunek - osobniki różnych odmian mogą dowolnie krzyżować się między sobą.
Mimo takiego zróżnicowania, można wyróżnić u nich kilka najczęściej spotykanych cech i schematów.
Po pierwsze - większość smoków górskich jest mięsożerna, są też odmiany wszystkożerne, a pojedyncze przypadki wegetarian są bardzo rzadkie.
Po drugie - większość z nich nie przekracza masy 2,5 ton i potrafi latać - cięższe nieloty stanowią około 20% populacji.
Po trzecie - ponad połowa z nich posiada zdolność ziania ogniem - i choć wygląda to jak magia, to tak naprawdę cały proces ma czysto biochemiczną naturę.
Po czwarte - zdolności magiczne też są u nich często spotykane - najczęściej związane z magią żywiołów.
Po piąte - smoki górskie są dość inteligentne, ale jednak są zwykłymi zwierzętami, a nie istotami rozumnymi. Większość ma naturę dumnych samotników ceniących spokój i niezależność - łatwo sprowokować je do agresji, a oswojenie ich, choć możliwe, jest bardzo trudne i niebezpieczne.
Po szóste - siła bojowa różnych odmian smoków górskich jest różna, ale jednak bardziej wyrównana, niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Jeśli jakiś smok wygląda niegroźnie, to prawie na pewno dysponuje jakąś ukrytą mocą, a te o potężnych atrybutach fizycznych zazwyczaj nie władają zaawansowaną magią.

Smoki szlachetne
Średnio raz na 50 lat pojawia się jedno z tych niezwykle potężnych magicznych stworzeń.
Przez pierwsze kilka lat życia bardzo szybko rośnie, aż osiągnie pełną dojrzałość przy masie kilkunastu ton - później jego rozmiar i moc nadal rosną, ale znacznie wolniej.
Każdy smok szlachetny jest niezwykle inteligentny, potrafi mówić, latać, ziać ogniem i władać niezwykle potężną magią, na poziomie bliższym bogom, niż ludziom.
Ma też wielką wiedzę, przywodzącą na myśl raczej prastarą istotę, a nie zwierzę, które wykluło się z jajka zaledwie kilka lat wcześniej.
Wyróżnia się dwa rodzaje smoków szlachetnych - wschodnie i zachodnie.
Smoki wschodnie przypominają z wyglądu ogromne węże unoszące się w powietrzu bez skrzydeł, mają stosunkowo małe łapy, a ich pyski zdobią charakterystyczne struktury przypominające wąsy i brodę. Zazwyczaj mają łagodne usposobienie, a ich magia jest związana z siłami natury, kierowaniem pogodą i życiodajną mocą.
Smoki zachodnie to majestatyczne, rogate jaszczury latające na ogromnych skrzydłach - mają znacznie bardziej wojownicze usposobienie, a ich magia ma bardziej bezpośrednie i niszczycielskie działanie.
Pojawienie się takiego smoka zawsze jest ważnym wydarzeniem historycznym, za każdym razem znajdują się też ludzie oddający mu boską cześć w zamian za ochronę i inne korzyści - a z najbardziej zasłużonymi wyznawcami smok dzieli się swoją mocą i wiedzą.
Takie kulty są jednak z natury nietrwałe, bo mimo swojej potęgi te jaszczury rzadko kiedy żyją dłużej, niż kilkanaście lat. Zazwyczaj są zabijane przez ludzi - z różnych powodów - czasem jednak po prostu znikają nagle w tajemniczych okolicznościach.
Śmierć smoka nie oznacza co prawda natychmiastowego upadku kultu, ale jest wyraźnym początkiem końca.
Przez większość czasu nie ma więc na świecie ani jednego smoka szlachetnego, a jednoczesne występowanie dwóch lub trzech osobników to wyjątkowa rzadkość.
Zagadka pochodzenia smoków szlachetnych i źródła ich niezwykłej mocy nadal nie została rozwiązana - istnieje wiele teorii.
Walka z takim smokiem to niezwykle trudne przedsięwzięcie. Opowieści o rycerzach pokonujących smoki w pojedynkach dotyczą wyłącznie zwykłych smoków górskich - i choć jest to imponujące osiągnięcie, to nie może być porównywane do pokonania smoka szlachetnego. Nawet najlepsi wojownicy i najpotężniejsi magowie nie mieliby szans w pojedynkę. Do takiej walki potrzebna jest drużyna kilkunastu lub kilkudziesięciu bohaterów stanowiących absolutną elitę. Znane są też przypadki zwycięstw regularnej armii nad taką bestią, zawsze jednak było to okupione ogromnymi stratami.

Reptilianie i drakonianie
(jaszczuroludzie i smokowcy)
Reptilianie nie różnią się pochodzeniem od innych zwierzoludzi - są to ludzie, które odczuwając silną więź z naturą postanowiły poddać się rytuałowi przemiany - lub ich potomkowie.
Są jednak silnie związani ze smokami bagiennymi - zamieszkują te same tereny, a wśród ich szamanów szczególnie ważną rolę zajmują zaklinacze zwierząt, potrafiący nakłaniać do współpracy nawet hydry, wiwerny i bazyliszki.
Za to drakonianie są wyjątkowi - stać się jednym z nich można wyłącznie pod wpływem krwi smoka szlachetnego. Wiele smoczych kultów traktowało przemianę w drakonianina jako najwyższy zaszczyt, oznaczający - oprócz zyskania mocy - także nawiązanie silnej duchowej więzi z boskim smokiem. Taka więź trwa nadal po śmierci smoka i jest wpajana potomkom przez wiele pokoleń. Tacy smokowcy żyją zwykle w niewielkich grupach w Górach Smoczych i unikają kontaktu z ludźmi.
Inni w celu zdobycia tej mocy brali udział w polowaniu na smoki i stawali się drakonianami dzięki krwi zdobytej w taki sposób - jest to jednak trudniejsze i rzadsze.
Po staniu się smokowcem człowiek zwiększa swoją siłę i wytrzymałość, a także zyskuje zdolność ziania ogniem.
Możliwy jest też dalszy rozwój smoczych zdolności, dzięki czemu wielu smokowców zyskuje dostęp do magicznych mocy właściwych dla dawcy krwi i może też - tymczasowo - jeszcze bardziej przekształcać swoje ciało, zyskując zdolność lotu lub nawet całkowicie przemieniając się w rozszalałego smoka górskiego.
Należy przy tym pamiętać, że wielu z nich już jako ludzie miało sporo groźnych umiejętności - magicznych i nie tylko - a po przemianie bynajmniej ich nie stracili.
Oprócz nazw "smokowcy" i "drakonianie" używa się też zmienionych form "drakojanie", "drakonici" lub "drakoni", a także po prostu "półsmoki".