My Wayward Husband (ongoing)

Chapter 23: It's ON!

Salamat sa mga nagabasa at nagbabasa! Salamat sa pagsubaybay! Sa mga boto at commentsss!!

I love you all!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Andrea's POV

Hanggang sa sasakyan di ko kinausap si Hanz. Pareho kaming nasa backseat pero magkalayo kami. Halos sumiksik na nga ako sa may pinto eh.

"Nandidiri ako. Yuck." buong ko.

"Ano?" tanong niya. Narinig niya?

"Ano? Narinig mo naman diba? Nagtatanong pa. Kainis." I hissed. Galit talaga ako sa kanya at hindi ako nagbibiro.

Bakit ang lalaking to, ang daming babae sa buhay? Si Sylvia. Si Hannalee tas ngayon si Selene! Hay! Nabubuwang na ako kay Hanz.

"Bakit nga kasi?" naiiritang tanong niya.

"Bakit nga kasi?" I mimicked him with mockery. Nag-bhelat pa ako sa kanya.

"You're acting like a child." Sabi niya.

"Oo. Alam kong baby face ako." tapos umisnab.

Pinasok na ni manong driver yung sasakyan sa garahe ng bahay namin.

"Thanks." sabi ni Hanz habang ako, BAM!

Binagsak ko yung pinto saka pumasok sa bahay pero paglagpas pa lang ng pinto, nahablot na ni Hanz ang braso ko at hinarap ako sa kanya.

O_____O

"Hindi ko alam kung  ano ang problema mo at kung bakit galit ka sa akin---" he hissed but I cut his words off.

"Wala ka namang pakialam kahit magalit ako sayo diba? In fact, yun nga yata ang misyon mo sa buhay eh. Ang inisin at galitin ako araw-araw." Sabi ko. Sharpness laced my voice. At tumingin ako sa kanya ng direkta sa mata.

"You don't know what you're saying. Hindi kita ginagalit nor iniinis. Sadayang pikon ka lang. Pikon. At saka bakit galit na galit ka ata ngayon?" tanong niya. His smile lopsided.

"Pinagmumukha mo kasi akong tanga."

He frowned.

"Explain further."

"Nasa school na sina Che che, Jared at Jennilyn----" tumigil ako para makita ko kung ano ang reaksiyon niya sa sinabi ko but his face remained passive.

 "---at ano ang sasabihin nila pag nalaman nila ang chismis sa school?"

"Anong chismis?" tanong niya. His dark eyes turned darker in curiousity.

"That YOU and Sel are making out." Dinuro ko pa siya sa dibdib.

Natawa si Hanz.

^____^!

Alam ko na ang ibig sabihin ng tawang yan!! It means, hindi totoo ang chismis! YEY! *\(^__^)/*

"Bakit? Hindi totoo diba?" I hope hindi obvious ang excitement sa voice ko.

"Hindi ko aaminin at hindi ko rin itatanggi."

(_ _)"

Anong klaseng sagot yan?

ASDFGHJKL!

"Maghanap ka ng kausap mo!" sigaw ko tapos tumalikod.

"NAGSESELOS KA NO?" Three words that are full of intensity kaya naman napahinto ako sa paglalakad. But I did not turn around to face him. Baka makita niya sa mukha ko na nagseselos nga ako. Hindi ko na kaya kung sasaya na naman siya dahil sa pagkatalo ko.

"I'm not jealous, but what's mine is mine." End of story tapos lumakad na ulit ako.

"Bakit? Sayo ba ako?"

ISANG MALAKING OUCH!

Humarap ako sa kanya tapos ngumiti.

"Sorry. Just imagine that this conversation never took place." sabi ko. Para naman kahit konting pride may matira sa akin.

Ang sakit dre!

Sana hinamon niya na lang ako ng suntukan. Parang mas masarap yun eh.

Nagkulong ako sa CR. Siyempre, isa lang naman ang kuwarto eh. At siya na dun. Wala na akong pakialam sa kanya.

Kailangan ba talaga niya akong saktan ng ganun?

Kung kanina, pigil ako ng pigil sa mga luha ko, ngayon naman parang dam na biglang binuksan. They kept falling.

Umupo ako sa bowl na nakasarado.

TT__TT

Kumuha ako ng tissue tapos pinunas ko sa mata ko. Bakit kasi ako tanga? Bakit ko kasi sinabi yun?

I'm not jealous, but what's mine is mine

Huh. Ang sama niya. Wala man lang siyang konsiderasyon. Hindi niya ba alam na nag-declare na  ako ng pag-ibig sa kanya tapos gaganunin niya ako?

"Drew." tawag niya mula sa pinto.

Napangiti ako. Pero hindi yung ngiti ng masaya kundi ngiti ng naaasar.

Hindi ko siya sinagot.

"I know that you're there."

Eh ano naman kung alam mo?

"Get out. Let's talk." sabi niya

"Walang nangyayari pag nag-uusap tayo kaya wag na lang." sagot ko.

"May sasabihin ako sayo kaya pwede bang lumabas ka na diyan?"

"Sabihin mo na." sabi ko.

"I won't say it unless you come out."

"Edi wag mong sabihin." sagot ko.

"Drew, wag mo akong pilitin." he said. Parang nagpipigil lang siya na sirain ang pinto.

Sirain niya. Wahpakels.

Tas may narinig akong nag-click. Nag-angatako ng ulo at nakita ko sa pinto si Hanz natitig sa akin.

"Paan---" tinaas niya yung susi kaya hindi ko na tinuloy.

"Do you really see me as yours?" tanong niya pero pokerface pa rin siya kaya hindi ko masabi kung  ano naman ang trip niya ngayon.

Nagpahid ako ng luha ko.

Nagyuko lang ako ng ulo but I did not answer him.

"Drew?"

I lifted my head up.

"Did you really have to hurt me?" tanong ko. Damn tears! I can't stop them from falling down. Parang nag-uunahan nga silang malaglag eh

I asked that with such pain in my voice. Para maramdaman niya kung gaano kasakit.

"Drew, gusto din kita and I see you as my property too..." he said softly. So softly na akala ko hindi si Hanz ang nagsasalita.

Napatitig ako sa kanya. Speechless.

"I like you. Siguro nung unang kita ko pa lang sayo naramdaman ko na yun." he declared.

Awkward silence laced us both.

buti na lang nakarecover ako agad.

"So what now?" I asked. Hoping that he would make it official for us.

"It's on?" tanong ni Hanz. He smiuled sheepishly. Yung parang elementary boy na kinausap ng crush niya for the first time.

Kunuskos ko ng tissue ang mukha ko at tumayo.

"You bet." I answered with a smile.

"Come here." he commanded. His eyed fiery.

Lumapit ako at nagpakulong ako sa yakap niya. It feels good. Parang secure na secure ako sa piling niya. This is home and this is where I belong.

---end---