Abandoned|| Book 2 -Sequel to Orphan

Κεφάλαιο 22ο

Οι τέσσερις μας μπήκαμε μέσα μαζί και ο Kev μου έκλεισε ένα ραντεβού με την γραμματέα, το οποίο μας επέστρεψε να πάμε κατευθείαν να δούμε τον γιατρό.

Έκατσα στην καρέκλα στην μέση του δωματίου, με την Jenny δίπλα μου να μου κρατάει σφιχτά το χέρι.

"Γειά σας κύριε Sykes, πώς είστε;;" με ρώτησε ο γιατρός και ήμουν έτοιμος να του απαντήσω κάτι έξυπνο σε στυλ "Πώς λέτε να είμαι για να βρίσκομαι στο γραφείο σας", αλλά αποφάσισα να μην το κάνω.

"Όχι καΛΆ..."

"Ποιό είναι το πρόβλημα;;" είπε και πήρε ένα τετράδιο για να γράψει αυτά που θα πω.

"Με καίει ο ΛΑΙμός και η φωΝΉ μου συνέχεια ΣΠΆει και αΚΟΎγεται βραχΝΗ." εξήγησα και ένευσε.

"Νομίζω ότι ξέρω ποιό είναι το πρόβλημα, αλλά θα χρειαστεί να βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες. Ξαναείχες ποτέ κάμερα στο λαιμό σου;;"

Ένευσα θετικά, αφού το είχα ξανακάνει αρκετές φορές στο παρελθόν εξαιτίας λοιμώξεων και μεγάλων πονόλαιμων.

"Τέλεια, οπότε δεν χρειάζεται να σου εξηγήσω τη διαδικασία λοιπόν!". Συγκέντρωσε διάφορα πραγματα, ανάμεσα τους και την μικροσκοπική κάμερα και πλαστικά γάντια, τα οποία φόρεσε στα χέρια της. Άνοιξε μια οθόνη, όπου μπορούσα να δω ένα μέρος της αντανάκλασης μου όσο πιο κοντά ερχόταν, πράγμα που έδειχνε ότι η κάμερα ήταν ανοιχτή. "Άνοιξε στόμα.". Τέλεια. Τώρα αισθανόμουν σας να ήμουν στον οδοντίατρο! Άνοιξα το στόμα μου και αυτός προσεκτικά και αργά κατέβασε την κάμερα στον λαιμό μου, κατευθύνοντας την κοιτώντας την οθόνη. Ένιωθα λες και προσπαθούσαν να με πνίξουν, αλλά δεν είπα τίποτα. Το μόνο που έκανα ήταν να ζουμπάω και να ξανά ζουμπάω το απαλό χέρι της Jenny και αυτή έσφιγγε πίσω. "Ακριβώς Όπως το είχα υποψιαστεί!" είπε ο γιατρό στον εαυτό του και έβγαλε την κάμερα από τον λαιμό μου, επιτρέποντας μου να αναπνεύσω ξανά.

"Τι τρέχει;; Υπάρχει περίπτωση να πεθάνει;;". Ακουγόταν τόσο πανικοβλημένη.

"Όχι, όχι, όχι. Ο κύριος Sykes δεν πρόνειτε να πεθάνει νεαρή μου. Απλά έχει ένα πρόβλημα με τις φωνητικές του χορδές." είπε και έδειξε στην οθόνη μια μεγάλη μάζα από αγγεία που είχαν σχηματίσει μια μεγάλη μπάλα γύρω από τις φωνητικές μου χορδές.

"Είναι θεραπεύσιμο;;" ρώτησε με αγωνία. Ήμουν σίγουρος ότι η γιατρός θα έμπαινε στην λίστα με τα πιο μισητά της πρόσωπα αν δεν της έδινε καλά νέα.