STORY GROUND:
This story plays about a girl that has it all and a guy that has it all too. Same has it fame, look and wealthy lifestyle. They are in the FIRST CLASS if I will be the one to rank them. Both grew up with highest profile family background. They are almost the same. But how does the destiny made chaos between two of them? And how they change the “TROUBLES” to “PROMISES”?
Find out the naughtiest but cutiest clash moments that come to an Unforgettable moments.
Find a peaceful corner, grab those crackers and read this story alone. :)
***************************
To all addicts Wattpad readers, read this story.
And I am sure, this will be added to your favorite collection.
****************************************************
MAIN CHARACTERS:
Susie Ponary – A dreamer, she really wants to step-up like her Mom. She also wants to have her own company. Her mom is her Superstar. One and Only child, has not-so fame, wealth and inner/outer beauty. Susie is so pretty. She finished her secondary level at Uniborn High School, NYC. She’s a fighter, and never let anyone put her down. But how troubles put down by Promises? Find out!
Brien Blunder – He’s a hot-stud, #RichKid. He can afford anything, he can get what he wants. He can have what he thinks he deserves. Grew up with competitive parents and siblings. Naughty, hard-headed, stubborn, scene maker, troublemaker, attention seeker. And how the Troublemaker converted to Love maker? Find it out!
FIRST ENTRY:
CHAPTER 1
Front Row
Napalundag at nanlaki ang mga mata ni Susie sa hinihigaan dahil sa mapanirang katahimikan na ring ng kanyang beeper. Napatayo’t wala sa sariling hinanap ang kanyang cellphone.
Agad check ng kanyang memo.
*First day of School. Get up and beYOUtiful!*
Muling nanlaki ang kanyang mga mata. Humarap sa salamin at parang Krung na kinausap sarili.
“This is it Susie Ponary, I know you can. Start a better and brand new chapter and brand new you!”
Napangiti’t sabay takbo papasok ng rest room.
Oras ay tumakbo. Tamang-tama ang pagpasok niya sa bago niyang papasukang unibersidad.
Lahat ay abala.
Maingay.
Ang iba’y magkakatropa na at ang iba nama’y nagkakakilala palang. Siya’y patuloy na naghanap. Nagtanong sa kung sinu-sino.Ngunit saklap, wala manlang sagot.
Siya’y patuloy na naglakad. Naglakad ng naglakad.Nang walang anu-ano’y siya’y natisod sa harap ng grupo ng kalalakihan.
“ Hey! Are you okay lost kid?”, ani ng parang leader sa grupo.
Siya’y tumayo’t inayos ang nagulo niyang mahabang makintab na buhok.
“You’re right, I’m lost and where I’m gonna find the building of freshmen here?”, taas kilay na tanong niya sa matangkad na lalaki.
“Do I look like a guard lost kid? Do I look like a gangster?”, mayabang na sabi ng lalaki na nakatitig sa mga mata niya.
Siya’y napakunot-noo’t sabay lapit ng isang hakbang sa lalaki.
“Yeah, you look like a gangster , jejemon.”, pabulong niyang banggit sabay talikod na naglakad palayo sa grupo ng mga iyon.
Sa patuloy niyang paglalakad, isang arrow sign ang tanging sumagot sa kanyang katanungan.
“Urg!”, umugong mula sa kanyang lalamunan sabay mabilis na naglakad papunta sa room na iyon.
Sa kanyang pagpasok ay nadatnan niya ang tahimik na silid, kakaunti palang ang kapwa niya kamag-aral sa silid na iyon.
Bakante ang limang upuan na nasa harapan. Lahat nakatingin sa kanya. Tahimik.
Wala siyang nagawa kundi umupo’t iyuko ang kanyang ulo. Tahimik parin. Nasa ikalima siyang upuan na nasa front row.
Lumipas ang tatlumpu’t minuto, unti-unti nang nagsisidatingan ang mga baguhang kapwa kamag-aral. May mga katabi narin siya sa front row. Halos mapuno na ang room na iyon. Subalit, tahimik parin.
Maya-maya pa’y may bumasag sa katahimikan. Isang grupo ng kalalakihan na nasa bandang dulo ng mga upuan.
Maingay…
Mga walang paki…
Maaangas…
Kung titignan, sila lang ang magkakatropa sa loob ng silid na iyon.
Lumipas ang lima, sampu, labing-lima, dalawampu’t minuto. Di parin natatapos ang ingay ng magtotropang last row.
Sa pagkakataong iyon, di na napigilan ni Susie ang kanyang sarili. Napatayo’t nasabing,
“Pwedeng pakibawasan ang ingay please!”, sabay upo.
Sa oras na iyo’y napatigil sa pag-uusap ang mg nasa last row. Tahimik na ulit.
