Sa Ulan (one-shot story)

It’s around 7pm that time. Malakas ang buhos ng ulan at nakalimutan kong mgdala ng payong. Nakita kong maliit nalang ang tao dito sa school dahil nagsipaguwian na ang mga estudyante at guro..

  “Abegail, una na ako nandiyan na kasi sundo ko.” Sabi nung isa kong kaibigan na kasama ko ring naghintay para humupo ang ulan.

  “Aaahh..cge2” sabi ko nalang.

Mukhang ako nalang yata ang tao dito sa school bukod sa guard, janitor at working students.

  “Mukhang hindi na ata hihina ang ulan”

  “AAAYY..MUKHANG KABAYO!!!” nagulat ako ng may biglang nagsalita

  “Saan..saan? May kabayo pala dito? o.O”

  “Nbgla lang ako kasi akala ko ako nalang tao dito”

  “Aaayy..HAHAxD…sorry kung nagulat kita..^_^”

And he flashes a smile. That sweetest smile that make my heart skip a beat..Hinding hindi ko yun malilimutan. Lalo na nung tinanong niya ako na nagpakilig naman sa akin…

  “May payong ako ohh…gusto mo hatid nalang kita?”

O///////////////////////////////O

Hindi na ako nagdalawang isip pa dahil bukod na matagal ko na siyang crush ay opportunity ko na itong makasama siya kahit saglit lang..Oo, tama ang nabasa niyo..siya ay matagal ko ng CRUSH. Siya si Alfred Sue..varsity player sa basketball ng school at pinapangarap ng bawat kababaihan ng school at TAKE NOTE…wala pa siyang naging girlfriend…SINGLE but NOT AVAILABLE!! Kasi akin siya!!(di joke langxD) Pangarap ko lang na di maabot abot.

Naglalakad na kami papuntang bahay naming habang nag-uusap..

  “Kumusta naman sa room nyo.? Nabalitaan ko kasing nagpalit daw kayo ng room sa section D.?”

  “Aaahh..yun pala…oo,nagpalit kami ng section kasi ang ingay2 ng section D…^_^”

  “Aaahh…kaya pala..”

Pagkatapos nun ay may konting katahimikan. Ang katahimikan na ang buhos ng ulan lang ang maririnig pero siya ang nag.sira ng katahimikang iyon nang may bigla siyang sinabi na nakapagtaranta sa akin at nagpabilis ng tibok ng puso ko…

  “Abegail,may boyfriend ka na ba?’

  “Huh?!! Ah…Ehh….Ano kase…meron….” Nkita ko ang disappointment sa kanyang mga mata.

  “Ayy…sorry..kalimutan mo nalang sinabi ko…hehehe” (fake smile)

  “Anu kasi…meron kase…”

Siguro ito na yata ang tamang panahon para malaman niya nararamdaman ko..bahala na kung matatanggap niya ako o hindi…

  “May isang lalake akong matagal ng crush at mahal pero natatakot akong sabihin sa kanya kasi baka pandirian at layuan niya ako”

  “Aahh…ganun bah.? :’(“

Bhala na nga si SUPERMAN…

  “Ikaw yun Alfred…”

Sabay takbo ko sa ulan..kasi natatakot talaga akong makita ang reaksyon niya…pero hindi pa ako nakakalayo ay napatigil ako ng may biglang humablot sa kamay ko at iniikot papunta sa kanya para yakapin ako..

  “Bakit ka tumakbo? Hindi mo lang naman pinakinggan ang sasabihin ko…MAHAL KITA abegail…matagal na..wala lang  akong lakas ng loob para sabihin sayo kasi natatakot akong layuan mo ako..pero ngayon itutuloy ko na ng hindi na natatakot dahil ngayon alam kong pareho lang ang nararamdaman natin..”

At habang yakap2 niya ako at kami ay basang basa sa ulan ay naramdaman ko rin ang pagtulo ng aking mga luha…TEARS OF JOY

HUH?!! Akalain mo nman…Sa ulan lang nadaan ang pagtatapat naming sa isa’t isa..:))

 -----------------------------------------------------------------------------------------------------

A/N:

My First One-shot story…sna ngusthan nyu…^_^

VOTE..LIKE..COMMENT

Tnx 4 reading..:)