şefkat yoksunu

Çantayı sırtladığın an başlar hayatla savaş.

Alışmıştım zamanla ... Seviyordum onları onlarda benii .

Okula başlamıştık birsürüde arkadaşım vardı . Ha unutmadan biri daha . Adı İlim . Çocuk kalbimle ondan hoşlanıyodum. Onunla dans etmek icin dua ederdim . Cok iyi arkadastik . Dogum gunumde bana barbie bebek almıştı deniz kızıydı . beraber onun kutusuyla çift kale maç yapmıştık .

Biliyorum alisilageldik birsey degil . Ama erkeklerle ic ice buyuyunce bende kendimi onlar gibi saniyordum .

Annem o barbie ile oynamama hic izin vermedi . Çok pahalıymış hediyeymiş felan .

Oysa oynamam için almışlardı onu vitrinde dursun diye değil .

Sınıfta Abdullah diye bir cocuk vardi . Hic sevmezdim . Cimri ve bos bogazdi .

Herkesin annesi okula gelince

" seninki nerde "

dedi bana astım suratımı , gözümde iki damla yaş ;

"toprakta "

dedim usulca. Herkes acımıştı bana . O gün çok imrendim yanimdaki arkadaşlarıma ..

Gene gel istedim anne . yanimda ol istedim . Ama olmadi işte . Sen yine gelemedin . Biliyorum melekler bırakmadı seni .

Okula başladım başlayalı herkes seni soruyordu . Nerde olduğunu merak ediyorlardı anne . Nasil öldüğünü , sana ne olduğunu . Ama anlatamıyordum boğazimda düğümleniyordu kelimeler yutkunamiyorumdum . Gitti

diyebiliyorumdum sadece .

"O uzaklara gitti işte "

"Peki gelmeyecek mi ? "

diye soruyorlardı . Ağlaya ağlaya ben gidicem diyordum anne . Kendimden emin bi o kadarda çağresiz .

"Ben onun yanina gidicem "