September 2, 2015. Ang araw na hindi ko makakalimutan. Yung araw na sinagot nya ako and finally, naging girlfriend ko sya.
Days, months and years passed, we're still together. Masaya kami sa isa't-isa eventhough sometimes di maiwasan ang away at problema but we don't let these things to split us apart. Matatag kami and we love each other so much. We made plans and promises. We're just waiting for our graduation, find a job and earn money. After that, I'll ask her to be my bride. All is well at wala kaming nakikitang dahilan para maghiwalay.
At yun ang akala ko.
Last year na namin sa college, when she left me. Yes, she left without any word. Ni 'ayoko na' , 'di na kita mahal' , 'may iba na akong gusto' 'sorry' Wala akong narinig sa kanya. Siguro naman I deserve an explanation right? Siguro naman hindi nya iiwan yung 3 years naming pagsasama ng ganun ganun na lang diba? But why? Why did she left me? Akala ko sya na, sya na hanggang huli. Akala ko hanggang dulo kaming dalawa lang. Pero hanggang akala na lang pala ang lahat.
Her cousin told me na lumipat na sila ng tirahan and dun na rin nya balak gumraduate. Hindi rin alam ng pinsan nya kung saang lugar, even them hindi alam kung anong nangyari.
Dahil dun, gumuho ang mundo ko. Literal na gumuho dahil halos mabaliw ako kakaisip kung asan na sya, I also stopped 1 year at hindi ako nakapag graduate ng ontime. Inom lang ako ng inom that time, I also attempted to kill myself pero di talaga ako mamatay-matay e. Di naman ako masamang damo. Pero after a year, natutunan kong bumangon. Tanggap ko na na hanggang dun na lang siguro talaga kami at kelangan ko nang ayusin ang buhay ko.
3 years have passed, I am a successful man now. Wala pa rin akong balita sa kanya. Siguro masaya nako makita ko lang sya at masiguradong she's safe and alive. Masaya na rin ako sa buhay ko ngayon, ang dami kong natutunan noong iwan nya ako. Natuto akong maging mas matatag. And I should thank her for that.
Nasa fastfood chain ako ng may lumapit saking batang lalaki and he's so cute. He has curly hair and super chubby ng pisngi nya. Masaya akong nakikipaglaro sa kanya nang di ko napansing may huminto sa harap ko and hinawakan nya sa balikat si little boy, I looked up to see who is it.
It's you.
Di ako makahinga. All the memories came back when I saw you. Kasama na dun ang sakit na iniwan mo saken. Di ako makagalaw. Di ako makapagsalita.
You smiled at me.
At muling gumuho yung mundo ko when that child called you
"Mommmmyy!"
I suddenly felt some tears in my eyes. I quickly picked my things and left you with a tears together with Crystal holding my hand.
Now my heart is wondering, 'WHAT HAPPENED TO US?'
