Ang Nabuntis kong Pangit

Donor

Scarlet's POV

"Basta malalaman niyo nalang kung ano, tara dalhin na natin si Mom sa Hospital." sambit ko.

Inalalayan ko si Mom papuntang kotse. Pag sakay ni Mom sa kotse pinaandar na agad ng Driver yung kotse papuntang Hospital.

Pag dating namin ng hospital pumasok at pumunta agad kami sa Office ni Doc para sa Donor ng mata ni Mom.

"Good Evening Doc. Hmmmp, Ung about sa Donor ano na po? ngayon na po ba yung operation kay mom? or bukas? kailan po?" Masayang kinakabahan kong sambit.

"I know na excited kana para sa operation ng Mom mo so meron akong good news sayo,ngayon na rin ang operation ng mom mo. Buti nga at nagkaroon agad tayo ng Donor so makakakita na rin ang mom mo very soon." Sambit niya na naging dahilan para ikatuwa ko. Biruin mo ngayon na mismo yung operation ni mom so very soon makakakita na siya.

DInala na siya sa Operation Room para isagawa yung operation sa mata niya.

Alam niyo ba na ang saya-saya ko ngayon halos tumambling yung puso ko sa tuwa kaya ang tanging nagawa ko na lang is mag hintay.

6 Hours past nakalabas na si Mom sa O.R then dinala na siya sa kwarto niya.

"How's the operation doc?" maikling tanong ko kay doc.

malungkot na mukha ang pinakita saakin ni doc kaya dahan-dahan akong binabalutan ng kaba at takot.

"Bakit ganyan po yung mukha niyo doc? ano po ba ang result?" nanginginig kong sambit.

"Wala,nakakahawa kasi yang mukha mo. Hmm yung result is .... SUCCESSFUL." sambit niya sakin. 

Bigla akong natuwa sa sinabi niya kaya napayakap ako sakanya. Nakakainis kasi, pano ba naman lokohin daw ba ako.

"Ang lakas mo mang trip,tsk. kita mong seryoso akong nag tatanong sayo biglang ganya i rereaksiyon mo." pag mamaldita ko.

"Anong klaseng mukha ba naman kasi yan, ang lungkot lungkot. eto tip ko sayo. Always think positive." sambit niya.

"Nye,nye,nye oo na sabi mo eh." pang aasar ko.

"you can go na sa room ng Mom mo, pupuntahan ko nalang kayo mamaya para sa check up." sambit niya sakin habang nakangiti.

"Thank you doc."sambit ko.

Pagkatapos kong mag pasalamat agad kong pinuntahan si Mommy sa room niya. Pag pasok ko hindi ko maiwasang maiyak. Arte ko no? pero sa totoo lang tears of joy to kasi Finally makakakita na siya but kailangan muna ni mom gumising para malaman if nakakakita na ba talaga siya.

Hindi ako umalis sa tabi ni mom, binantayan ko siya habang si dad pumasok na sa trabaho niya.

"Knock"

"Knock"

"Knock"

"Come in" sambit ko.

"Kamusta si Tita?" sambit ng isang lalaki.

Nanlaki yung mga mata ko nang marinig ko yung boses niya.

Tumayo ako at nilapitan siya sabay yakap. Wala na akong malabasan ng mga nararamdaman ko kaya niyakap ko siya at inilabnas lahat ng nararamdaman ko. Saya, lungkot lahat- lahat.

"Babe I miss you so much, thank you sa pag ligtas mo saakin, thank you at nandiyan ka sa likod ko para alalayan at alagaan ako kahit na pinalalayo kita pilit ka paring dumidikit. sorry kasi nagawa kong palayuin ka. Sobra lang talaga akong nasaktan dun sa nalaman ko na ang lahat lang pala nang ito ay Dare." sambit ko habang naiyak.