We used to be best friends!.

MOVIE AND PIZZA NIGHT

*Emma POV*
Αφού μου εξήγησε όλη την ιστορία μετα εφυγε γιατι μου ειπε πως βαρέθηκε.Οταν εφυγε αυτο το "βάρος" από το σπιτι μου αποφάσισα να κάτσω να δω μια ταινια.

Καθώς έβλεπα την ταινια μου ακούστηκε η πορτα του αυτοκινήτου μας, ετσι κοιταξα απο το παραθυρο μου και ειδα πως οι γονεις μου γυρισαν με τον Tyler,το προβλημα ηταν ομως πως ολοι ειχαν μουτρα μεχρι το πατωμα.Κατεβαινω και εγω λοιπον την σκαλα και περιμενω καθισμενη στα σκαλια να ανοιξουν την πορτα ετσι ωστε να μαθω τι εγινε και εχουν ολοι τα μουτρα.Ανοιγει λοιπον ο Tyler την  πορτα,οταν την ανοιξε ετρεξα στην αγκαλια του.Αντι ομως να μου ανταποδοσει την αγκαλια με εσπρωξε και με δακρυα στα ματια πηγε να στηριχτει στον νυπτηρα της κουζινας.

Τον πλησιασα λοιπον και του επιασα τον ωμο "τι εγινε Tyler?" "μιρκη...τον χασαμε.." "ποιον?"απαντησα παρολο που ημουν σιγουρη για την απαντηση "τον παππου μικρη.."τοτε τα ματια μου ετσουξαν και δακρυα αρχισαν να θολωνουν την οραση μου.Ηξερα πως αργα η γρηγορα θα τον χαναμε απλα ποτε δεν θελησα να το παραδεχτω.Ειχε πολλα προβληματα υγειας τα οποια ποτε μου δεν καταλαβα διοτι κυριως αρχισαν να εμφανιζονται οταν εγω βρισκομουν ακομα σε αρκετα νεαρη ηλικια.Ομως παρα ολα αυτα τα προβληματα ειμασταν πολυ αγαπημενοι και μεταξυ μας,παντα γνωριζα πως ημουν η αδυναμια του.Καθως σκεφτομουν ολα αυτα που περασα με αυτον τον καταπληκτικο ανθρωπο περισσοτερα δακρυα ετρεχαν απο τα ματια μου.Σκεψου μονο πως ηταν ο μοναδικος ανθρωπος στον οποιο εμπιστευτηκα ποτε τα γκομενικα μου.Ναι ακουγεται ηλιθιο αλλα ποτε δεν με κοροιδεψε και παντα με ακουγε και με στηριζε,ηταν ακομα ο μοναδικος ανθρωπος στον οποιο ειχα πει αληθεια γιατι ο Brandon και εγω σταματησαμε να κανουμε παρεα.Μου ειχε πει πως θα παρει τα μυστικα μου στον ταφο...υποθετω το εννοουσε..

*ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ*

Δεν ειχα βγει απο το δωματιο μου για τρεις μερες.Το μονο που εκανα ηταν να πηγαινω τουαλετα και να πινω νερο,ολη μερα ημουν ξαπλωμενη στο κρεβατι και ακουγα καταθλιπτικη μουσικη.Κανεις δεν μου εστειλε μηνυμα, η με πηρε τηλεφωνο.Εξαλλου ποιος να με παρει?Δεν εχω φιλους μονο τον Dylan ο οποιος ειναι φιλος του αδελφου οποτε δεν μετραει,και ο Avan ο οποιος εμενε στον Καναδα αρα δεν ειχε ιδεα τι ειχε γινει τον τελευταιο καιρο με τον παππου και τον Brandon.

Εκει που ειχα βυθιστει μεσα στις σκοτεινες μου σκεψεις ακουσα την πορτα του δωματιου μου να ανοιγει."Φυγε μαμα, σου ειπα δεν πειναω"ειπα χωρις να κανω καν τον κοπο να γυρισω να δω προς την πλευρα της πορτας "Δεν νομιζω να με εχεις αποκαλεσει μαμα ξανα,συνηθως με φωναζεις κρετινο"απαντησε ειρωνικα.Τα ματια μου γουρλωσαν και γυρισα αποτομα προς την πλευρα της πορτας "Brandon τι κανεις εσυ εδω??"τον ρωτησα σοκαρισμενη."Το ιδιο θα σε ρωτουσα και εγω κουκλα μου,υποτιθεται πως πρεπει να εισαι σχολειο και να παριστανεις το κοριτσι μου"τοτε του εριξα ενα βλεμα το οποιο μπορουσε να τον σκοτωσει και του απαντησα κοκκινη απο θυμο"ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΟΥ??ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΤΑΘΗΚΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΘΛΙΒΕΡΗΣ  ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΕΚΔΙΚΗΔΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΜΠΑΡΜΠΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΩΗΝ??"του απαντησα βαριοανασαινοντας διοτι ημουν εξουθηομενη απο ολα αυτα τα δακρυα που εριξα τις τελευταιες μερες.

"χαλαρωσε Emma,καθισε"ειπε και με βοηθησε να καθισω στο κρεβατι "η αληθεια ειναι πως δεν ηρθα να σου φωναξω που ελειψες απο το σχολειο αλλα για να σου συμπαρασταθω.."μου ειπε"τι?"τον ρωτησα εκπληκτη.Τοτε εκεινος μου εριξε εκεινο το στραβο χαμογελο που με μεγευει απο την τριτη δημοτικου και μου ειπε"παρολο που τον τελευταιο καιρο σου συμπεριφερομαι σαν μαλακας,ξερω ποσο σημαντικος ηταν για σενα ο παππους σου..μην ξεχνας οτι μεγαλωσαμε μαζι.."μου απαντησε και σχεδον ορκιζομαι πως δακρυσε."Τελος παντων,εφερα πιτσα και 'το ημερολογιο'για να θυμηθουμε τα παλια"μου απαντησε και σκουπησε ενα δακρυ του.

Χαμογελασα στην σκεψη πως θυμηθηκε οτι οταν ειμασταν μικρα και ειχαμε καποιο προβλημα ο αλλος εμφανιζοταν στο κατωφλι του αλλου με ενα κουτι πιτσα και την αγαπημενη μας ταινια για κραξιμο.Εκανα μια θεση δεξια και χτυπησα με το χερι μου το κρεβατι ως σημαδι πως μπορει να ερθει να κατσει διπλα μου.Μολις ειδε το σημα που του εκανα το οποιο του επιτρεπει να κατσει διπλα μου,χαμογελασε και με την πιτσα αγκαλια ηρθε και καθισε διπλα μου.

Πρεπει να παραδεχτω πως ειχε πολυ πλακα.Γελασαμε,φαγαμε και οντως φερθηκαμε σαν φιλοι.."Γιατι με παρατησες Brandon?"τον ρωτησα πονεμενα την ωρα που μιλουσαμε για διαφορα θεματα μιας που τελιωσε η πιτσα και η ταινια.Εκεινος αναστεναξε και επεσε με την πλατη στο κρεβατι μου"ποτε δεν ειχα σκοπο να σε παρατησω κουκλα..απλα μεγαλωσα,γνωρισα κοσμο και εγινα κοινωνικος.."μου ειπε κοιτωντας τα χερια του "δηλαδη πιστευεις πως εχω μεινει ιδια?"τον ρωτησα απογοητευμενη"ναι..εννοω πως ετσι και αλλιως δεν εχει κοινωνικοποιηθει ουτε εχεις αλλαξει καθολου..εννοω πως Emma δεν εχεις αλλαξει καν τον τροπο που ντυνοσουν στο δημοτικο"ειπε με ενα πνιχτο γελιο.

"Εννοεις πως για να ξανα αρχισει να περνας χρονο μαζι μου και να ξανα γινουμε οπως παλια πρεπει να αρχισω να ντυνομαι και να φεροαμι σαν τσουλα?"του απντησα αποτομα.Εκεινος σηκωθηκε αποτομα και με κοιταξε "οχι κουκλα δεν ειπα ποτε κατι τετοιο..ετσι και αλλιως δεν θα ξανα γινουμε ποτε οπως ειμασταν γιατι εγω εχω προχωρησει και δε καθομαι να σου κλεγομαι.."ειπε και εμεινα να τον κοιταω "τελος παντων κουκλα,συλλιπιτηρια αλλα μην νομιζεις οτι το σημερινο αναιρει κατ απο την συμφωνια μας.Εγω θα συνεχισω να ειμαι ο μαλακας που σε απειλει και εσυ το καλο κουταβι που υπακουει"ειπε και εφυγε απο το δωματιο μου.