Kal Bu Şiirde| Tamamlandı

4

İnsanlar diyorum sevgili,çok anlamsız oluyorlar.Kimi vakit gerçekten iyi oluyorlar .Kimi zaman mültefit bir kişiliğe bürünmek için hayali bir elbise giyiyorlar ,bir süre sonra bu elbisenin içinde bulunmanın huzursuzluğunu yaşıyorlar,iyi rolü oynamak ağır geliyor olsa gerek.Elbisenin dikişleri somurtuyor ve sökülüyor yanlış bir vücutta bulunmanın pişmanlığıyla.İşte sırf bu yüzden güvenini öldürüyor insan bazen.

İnsanlar diyorum sevgili ,çok acımasız oluyorlar .Kimi vakit canlıların ölmesi onlar için bir zevk teşkil ediyor .

İnsanlar diyorum sevgili,bazen çok kırıyorlar.Bir kelimeyle kırbaçlayıp bırakıyorlar.

İnsanlar diyorum sevgili,bazen çok düşünüyorlar .Bazılarının kafasında yarı baygın dolaşıyor düşünceler ,bazıları düşüncelerini kötü niyetle besliyor,bazıları yarın için planlar kuruyor ölme ihtimalini düşünmeden.

İnsanlar diyorum sevgili ,bazen yanlış seviyorlar.Bazı kızlar gördüm ki olmadık şakalara gülüp kıkırdıyor,bazı erkekler gördüm ki olmadıkları biri gibi davranmayı seviyor.

Başımı soğuk duvara dayayarak ateşimi gidermeye çalışıyorum.Oysa ne çok isterdim başımı dizlerine koymak.Küçük bir soğukluk sirayet ediyor alnımda .Gökyüzünden korkunç sesler geliyor .Dünya diyorum sevgili,bu gece hıçkıra hıçkıra  ağlıyor . Gözyaşları evin çatısını durmaksızın dövüyor ve bu nedense hoşuma gidiyor .

Ayak bastığımız kaldırımlara hücum ediyor dünyanın gözyaşları.Sokaklar,evlerin balkonları ıssız, terk edilmiş gibi.Bazı pencerelerden hâlâ ışık yayılıyor caddeye ,saat geç olmasına rağmen uyumayı tercih etmiyorlar sanki.Bazı balkonlarda kurutulmak üzere asılan giysiler çoktan ıslaklığın hakimiyetine girmiş ,sızlayan parmak uçlarıma minik buseler bırakıyor yağmur.Çatılardan düşen birkaç su damlası öpüyor yeryüzünü.Arabaların lastikleri suyla debeleniyor ,yağmuru dinliyorum sevgili.

Bunlar hep lafügüzaf , senden diliyorum kocaman bir af.
Özledim sevgili ,gel bul beni.
Bir günün akşamı aklına düşeyim ,sabahına beni ara .

Ben,kafasının mahkeme salonlarında hayatı yargılayan bir avukat.