I'm the Wife of the Demon

CHAPTER 27

"SAAN BA TAYO PUPUNTA?" Pang-ilang ulit na tanong ni Maine sa asawa.

"Wag kang makulit hon, malapit na tayo." Anito habang inaalalayan siyang maglakad.

Nang makatulog siya sa bisig nito ay nagising na lamang siya kinabukasan na may piring ang mga mata. Nalaman lamang ni Maine na lumipas na ang gabi dahil sa sinabi ng asawa. Heaven said that he didn't wake her up last night because she's sleeping peacefully, at ayaw nitong maistorbo ang masarap niyang tulog. At hayun nanaman siya, flattered by his actions.

Maine can also felt that she's wearing a dress. Na malamang ay si Heaven ang nagpalit ng kanyang damit. Paanong napalitan ang kasuotan niya nang hindi niya nalalaman o di man lang siya nagising? Hindi naman siya katulad nitong tulog mantika.

"But you said that line for the nth time." Nakasimangot na saad ni Maine. Nakapaa siya kaya randam na ramdam ni sa kanyang paa ang tinatapakan. Natigilan siya ng maramdaman ng paa niya ang sunod na tinapakan. Kanina kasi parang dumadaan siya sa carpet pero ngayon nag-iba ang linarakaran niya. It felts like she's stepping on a grass, a bermuda grass perhaps?

"We're here." Anunsyo ni Heaven bago pa siya makapagsalita. Naramdaman niyang umikot ito at pumwesto sa kanyang likuran saka Maingat na inalis ang piring niya.

"Wait! Don't open your eyes yet." Anito ng akmang bubuksan niya ang kanyang mga mata. Napanguso si Maine pero sinunod na lamang niya ang asawa.

Segundo lamang ang lumipas ng magsalita si Heaven. "You can open your eyes now honey." Malambing na saad nito.

She obliged. Unti unti siyang nagmulat ng mata. At first it's blury but seconds later her vision became clear.

Napasinghap siya ng makita ang itsura ng asawa. He's wearing a tuxedo, at napakaguwapo nito sa ganitong ayos.

Bumaba ang tingin niya sa katawan. She's wearing a blue dress na hanggang hita lamang niya ang haba. Then, her eyes roam around the place.

It's a breathtaking view. Purple petals are covering the bermuda grass. Her eyes settled on the table under the big tree.

Naluluhang napatingin siya kay Heaven. Napatakip siya sa kanyang bibig ng makitang nakaluhod ito sa kanyang harapan at may hawak itong singsing.

"A-anong---" Maine can't even compose a single sentence to say.

Tumikhim ito saka diretsong tumingin sa kanyang mga mata. "They say love is sweeter the second way around. But for me, first, second, third, and so on, it will only be sweeter if you're the one beside me. We manage to be together again because you didn't give up on me. You didn't give up in loving me." Humugot ito ng isang malalim na hininga. "Thank you for giving me one more chance to prove how much I love you. Charmaine Jhean Ortega, will you marry me... again?"

Namilibis ang mga luha sa kanyang mga mata. Niyaya na siya ni Heaven na magpakasal muli pero hindi niya maiwasang maging emosyonal dahil sa ginawa ng asawa. It's just so sweet. She can't help it but to cry her heart out.

Akmang tutugunin niya ito ng magsalita muli ang asawa. "Ahh no, that's not supposed to be the question. Marry me again Honey, you have no choice but to marry me again."

Natatawa na naiiyak siya sa tinuran ng asawa saka pabirong inirapan ito. "Of course I'll marry you again dimwit. "