ХУДАЛ

19

Би: "ямар хоол юм"
Жонкүүк: "хоол бишээ зутан"
Би: "зутан идэхгүй ээ"
Жонкүүк: "идээ эмч заавал идэх ёстой гэсэн..."
Би: " үгүй ээ"
Жонкүүк: "битгий маяглаад бай шийтгэнэ шүү" 😏😏
Би: "шийтгэжил байхгүй юу"
Жонкүүк: "үнэн үү" ёжтой гэгч нь инээд тодруулан 😎😎😏
Би: "юу бодоод байгаан"
Жонкүүк: "сая чи миний бодож байгааг бодсон бололтой"
Би: "юу б.би юу бодсон гэж"

Жонкүүк ах надруу дөхөн намайг ор налан хэвтүүлээд уруулан дээр минь үнсэнэ миний нүд томрон гайхана... түүний нэг гар гуяар минь элж явсаар бэлхүүсээр минь тэвэрлээ нөгөө гараараа миний үсийг хойшлуулан намайг одоог хүртэл үнссээр л... Би яагаад болиулахгүй байгаагаа мэдэхгүй юм...

Гэнэт хаалга тогших чимээ гаран:
??: "ноёнтоон таны захисан юмыг авч ирлээ" 

Жонкүүк: "ёоо~~ амьдралын садаа юма" гэж шивнээд босон хаалганы зүг очоод жимс болон шоколад авав... надруу ирэн гартаа байгаа зүйлээ өгнө

Жонкүүк: "Май"
Би: "хөөх баярлалаа, ямар их юм бэ? Талыг нь маргааш иднэ"
Жонкүүк: "Дараа үргэжлүүлий... одоо наадхаа ид"
Би: "хамт идий"

Би шоколадаа задлаад өөрөө амандаа нэгийг хийж дараа нь Жонкүүк ахад өгсөн боловч авахгүй надруу ширтсээр байлаа

Би: "идэхгүй юму... миний гар өвдөөд байна"
Жонкүүк: "одооноос чи минийх болсон учираас би хосууд шиг үйлдлийг чинь хүлээж байна"
Би: "хосууд... гэнээ"
Жонкүүк: "ммн" толгой дохино

Хосууд шиг гэж ямар үйлдэл байдын бол ёстой мэдэхгүй юм байна... Жонкүүк ахруу гайхсан нүдээр ширтэх бөгөөд тэр бас надруу харна...

Би: "би хосу...." үгийг минь таслан уруулан дээр маань үнсчихэв... Жонкүүк ахыг өрөөсөө түлхэн

Би: "АХАА~~~" орилно
Жонкүүк: "чи үнэхээр эгдүүтэй юма"
Би: "Би чинь өвчтөн гэтэл та намайг амраахгүй оролдоод байхаар чинь би яаж амарсан болохын"
Жонкүүк: "зза уучлаарай... нэрээ зутангаа идээ ч"
Би: "ийм их амттантай болсон байхад уу... зза та хийж өгсөн юм чинь иднэ... надаа халбагадаад өг" хошуугаа унжуулах

.....

Бид хоол идэж дуусаад жимснээсээ жоохон идэн унтахаар орондоо орлоо...

Би: "та өрөөрүүгээ явж унтах уу"
Жонкүүк: "тэгхэл байхдаа"
Би: "за тэгүүл сайхан амрарай"
Жонкүүк: "намайг нээрээ явуулах гэж байгаа юму"
Би: "тиймээ та өрөөрүүгээ явж унтах хэрэгтэй"
Жонкүүк: "итгэлтэй байна уу?"
Би: "тиймээ"
Жонкүүк: "тэгүүл сайхан амрарай" тэр хаалга руу зүглэн алхаж эхлэхэд би түүнийг яагаад ч юм явуулахыг хүсэхгүй байгаа юм шиг мэдрэмж төрнө....