It's Complicated. Larry Stylinson❤

#57 Drama

In dit hoofdstuk is er selfharming te vinden. Ik laat het merken als er zo'n stukje komt, zodat je die kan skippen als dat nodig is. Ik probeer het verhaal dan zo duidelijk mogelijk door te laten gaan. Iedereen moet dit boek leuk kunnen vinden, toch? :)

Veel lees plezier x A

Harry Pov.

Ik sprint zo snel als ik kan naar beneden en zie Hans daar met iemand praten.

'Hans!' Schreeuw ik naar hem. Hij draait zich om en kijkt me vragend aan. Ik stop met rennen als ik voor hem sta en hijg.

'I-Ik moet *hijg* hier weg!'

'Is er iets gebeurt?' Vraagt hij als hij bezorgd een hand op mijn schouder legt.

'Ik moet naar mijn vriendje.' Hijg ik nogsteeds.

'Je kan niet zoma-'

'Harry moet hem even bezoeken.'
Hoor ik iemand zeggen. Ik voel een hand op mijn schouder en draai me om. Ik zie Dylan daar met een bezorgde glimlach staan.

'Je bent hier net, Harry. Ik weet niet of het slim is als-'

'Het is heel belangrijk!' Kap ik hem af.
Hans zucht en knikt.

'Okay, waar moet je heen?'

'Ik kan hem brengen.' Stelt Dylan voor. Wow.. Blijkbaar heeft hij een auto. Hans knikt en geeft hem de autosleutels. Ik kijk Dylan vragend aan maar hij pakt me vast bij mijn bovenarm en trekt me mee naar buiten. Ik roep nog snel een bedankje naar Hans en verlaat het gebouw.
Ik stap samen met Dylan de auto in en Dylan rijd weg.

'Waar moet je heen?' Vraagt hij. Ik geef hem het adres en vraag:
'Hoe kom jij aan een auto?'

'Bijbaantje.' Antwoord hij makkelijk.
'Ik wist niet dat het weeshuis zo makkelijk was..' mompel ik.

'Oh, dat zijn ze ook niet.' Lacht Dylan.
'Je mag niet heel veel dingen, maar dit is zeker niet de strengste, nee. Je mag niet klagen.'

'Hoe kwam Hans aan je autosleutels?'

'Ze proberen je zoveel mogelijk in het weeshuis te houden, zodat je niet snel dingen kan missen van de buitenwereld of als je probeert te ontsnappen. Ik moest mijn autosleutels inleveren, zodat ik niet zomaar weg kan. Nu weten ze dat ik weg ben.' Legt hij uit.

'Duidelijk.' Grinnik ik.

'Mag ik vragen wat er aan de hand is?' Vraagt Dylan als ik een tijdje stil ben geweest.

'Ik belde hem en hij kwam huilend aan de lijn. Hij riep om hulp en hing toen op.' Zeg ik. Ik probeer de tranen binnen te houden. Ineens voel ik mijn rug ingedrukt in de voorstoel. Dylan drukt het gaspendaal hard in.

'Wow.' Zeg ik verschrikt.

'We hebben haast.' Zegt Dylan snel als hij gefocused is op de weg. Na een kwartier stoppen we voor Louis' huis.
Zo snel als ik kan stap ik de auto uit en sprint ik naar de voordeur.

'Moet ik mee?' Vraagt Dylan als hij het autoraampje open heeft gedaan.
Ik schud mijn hoofd en doe de voordeur open met de sleutel die ik nog had. Het is nogsteeds mijn huis..
Ons huis.

'Louis?!' Schreeuw ik door het huis.

'Baby?' Schreeuw ik nog een keer. Geen antwoord. Een nare stilte galmt door het huis. Ik kijk alle kamers op de begaande grond door, maar zie geen leven te bekennen. Ik sprint de trap op naar boven. Ik stop bij zijn slaapkamerdeur en klop zachtjes op de deur.

'Lou..?' Vraag ik met een schorre stem.
Nogsteeds hoor ik geen geluid. Ik doe langzaam de deur open en stap de kamer binnen. Ik zie dat alles rommelig is, maar zie geen persoon.
Niet de persoon die ik zoek. Louis.
Ik loop door naar de badkamer en hoor zachte snikken door de deur galmen. Ik doe zachtjes de badkamerdeur open en zie Louis zitten. Met de rug tegen de muur op de grond en zijn hoofd verscholen tussen zijn knieën. Hij lijkt zichzelf te beschermen door zijn armen om zich heen te slaan en huilt zachtjes.

'Baby..?' Fluister ik zacht. Zijn hoofd schiet omhoog en kijkt mij aan. Zijn ogen zijn rood van het huilen en hij ziet er gebroken uit.

*Warning*
Als ik beter kijk zie ik wat er gebeurt is. 4 rechte strepen bloed zijn te vinden op zijn arm. Het ziet er vers uit en heeft nog geen korsten. Hij heeft zichzelf gesneden.. En dat is niet lang geleden gebeurt.
*End Warning*

'H-Harry..' Huilt hij hard als hij mij ziet. Ik ren naar hem toe en sluit hem in mijn armen. Hij legt zijn hoofd in mijn nek en snikt zachtjes. Ik wrijf met mijn hand over zijn rug om hem te kalmeren.

'Shh, babe.. Ik ben hier. Alles komt goed.' Mompel ik.

'I-Ik.. Mijn moeder- Ze had-'

'Shh.. Je hoeft niet te praten. Je moet eerst rustig worden, lieverd.'
Louis verstevigt zijn grip om me heen en huilt zachtjes door.

Nadat ik kalmerende woorden heb gefluisterd en hem zachtjes heb getroosd, is hij rustiger geworden.
Hij laat los uit zijn stevige grip en kijkt me aan.

'H-Het spijt me, Harry.' Zegt hij.

'Waarvoor?' Vraag ik als ik een hand op zijn wang leg.

'Voor alles.. Je hebt zoveel drama ge-gekregen door mij..'

'Dat is niet waar, schat. Je hebt me juist een beter persoon gemaakt.'

'Kijk naar me, Harry. Ik doe mezelf pijn en daardoor doe ik jou ook pijn! Dat is niet wat ik wil!' Schreeuwt hij als hij wijst naar zijn wonden.

'Het kon erger, lieverd. Alles is goed gekomen. Ik ben hier bij je.' Ik druk mijn lippen zachtjes op die van hem en hij legt meteen zijn handen in mijn nek. Het is een fijne, maar een zachte zoen. Perfect.

'Ik ga je wonden schoon maken.' Zeg ik met een bezorgde glimlach als we terug trekken. Ik geef hem een klein kusje en pak de schoonmaak spullen voor wonden en maak hem daarmee schoon.

'Het is alweer klaar, Lou.' Glimlach ik lichtjes. 'Er is niks gebeurt..'

'Het doet pijn..' Mompelt Louis kijkend naat zijn wonden.
Ik geef er zachte kusjes op en Louis laat een kleine glimlach achter.

'Zo verzorgde je ook altijd mijn wonden toen ik pijn had.' Lach ik zachtjes.

'Het helpt wel..' Lacht Louis. Ik pak het verband van het medicijn kastje en verbind zijn wonden. Als finishing touch geef ik er nog een paar kusjes op en laat Louis opstaan. We zaten nog al die tijd op de grond.

Ik neem hem mee de slaapkamer in en leg hem onder de dekens. Hij strekt zijn handen naar me uit en trekt een pruillip. 'Kom, Hazz.' Glimlacht hij.
Daar zeg ik geen nee tegen en kruip bij hem in bed. Hij legt zijn hoofd op mijn borst en zijn armen stevig om me heen.

'Ik hou van je.' Mompel ik in zijn haar.

'Ik hou ook van jou.' Zegt Louis als hij mij aankijkt. Hij wil me kussen als we worden onderbroken door een luide toeter.

*Tuut*

'Get your ass up here, lovebirds!'
Roept Dylan als hij vanaf beneden door het raam kijkt.
We worden altijd onderbroken. Altijd.

Het viel mee met de warning, he ;)
Ik hoop dat het niet te heftig was ofzo.. Ben nogal slecht met heftige stukjes.

BELANGRIJK!!!!!!!!!!!!!!
Ik ga voor een korte periode alleen op zondag posten. School still sucks, maar ik hoef nog maar 4 weken. Ook ben ik heel moe en eet ik weinig en ik moet morgen bloedprikken dus ik neem zoveel mogelijk rust. Sorry voor het ongemak :(

LOVE YOU LOTS!

Vergeet niet te stemmen!!!!!!!!!!!
X A