ÇELİŞKİ(ASKIDA)

7-SAM-

-2 SENE ÖNCE-

"Anne!"

Sam,Charlie ve Elizabeth Shannon'ın çığlığının ardından koşarak yukarı çıktı.Sam büyük bir korkuyla odanın kapısını açtı.Shannon pencerenin önünde sırtı dönük bir vaziyette hareketsiz duruyordu.Lambanın kırık parçaları etrafa saçılmıştı.

Sam hızlı adımlarla annesinin yanına geldi.Onu kendine doğru çevirip titreyen ellerini tuttu.

"Anne?İyi misin?"

Shannon cevap vermedi.Çenesi titriyordu.Sanki bir şey onu korkutmuştu.Elizabeth ürkek adımlarla onlara doğru yaklaştı.

"Bayan Shannon iyi misiniz?" dedi Shannon'ı omuzlarından tutarak.

İşte o anda alışılmadık bir şey oldu.Shannon tepki vermezdi,konuşmazdı.Sadece yaşardı.Sam onu bu hale kimin veya neyin getirdiğini bilmiyordu.Kendi bildi bileli annesi böyleydi.

Shannon korkuyla Elizabeth'e baktı.

"Sen..." Shannon bunu büyük bir zorlukla söylemişti.Sesi kısık çıkıyordu.

Sam onun daha önce çok az konuştuğunu duymuştu.Ve işte bu alışılmadıktı.

Shannon korkuyla geriye doğru sendeledi.Gözleri dolmuştu.

"Sen!"

Charlie ne yapacağı bilemeyerek Sam'e baktı.Odaya girdiklerinden beri Shannon'a yaklaşmamaya gayret ediyordu.Charlie annesinden korkuyordu.

Sam Elizabeth'i kollarından tuttu.Charlie'ye doğru ilerledi.

"Onu burdan götür" sonra Elizabeth'e baktı. "Üzgünüm, o hasta.Şimdilik gitsen iyi olur"

Charlie Elizabeth'i kolundan tutup odadan dışarı çıktı.

"Charlie.Biraz dur.Lütfen" kolunu Charlie'nin elinden kurtarıp merdivenlere oturdu."Annenin neyi var?"

Charlie uzun bir sessizlikten sonra Elizabeth'in yanına oturdu.

"Bilmiyorum" dedi kafasını sallayarak."Ben hatırlamıyorum.Çok küçüktüm"

Elizabeth ona doğru yaklaştı.Bir şey söylemek istiyordu ama nasıl söyleyeceğini bilmiyordu.

"Sence beni tanıyor olabilir mi?" Charlie ona anlamayan gözlerle baktı."Yani bana bakışları gördün Charlie.Beni tanıyor gibiydi"

"Hayır Beth.Bu imkansız" dedi ayağa kalkarken."Gidelim artık"

**

Sam annesini yavaşça yatağa yatırdı.Yatağın başındaki koltuğa oturdu.Derin bir nefes aldı.Oda her zamanki gibi karanlıktı.Dışarısı günlük güneşlik bile olsa bu odada hep bir karanlık vardı.Ve günden güne annesini de bu karanlığa çekiyordu.

Sam babası gittikten sonra annesinin her geçen gün daha kötü olduğunu hatırlıyordu.Bazen Charlie'nin yerinde olmak istiyordu.Charlie babasını hiç tanımamıştı.Shannon ise sadece bir kere bu konu hakkında konuşmuştu.Sam daha 2 yaşındayken, kocasıyla kavga ettiğini ve o gece evi terk edip kocasını aldattığını söylemişti.Bundan çok pişmanlık duymuş.O günden sonra Sam'in babasıyla araları eskisi gibi olmamış.Ve yıllar sonra bir gün babası evi terk edip gitmişti.Bu yüzden babasını asla affetmeyecekti.

Ayağa kalkıp son kez annesinin iyi olduğuna emin olduktan sonra odadan çıktı.Artık tek başına her şeyin üstesinde gelemeyeceğini biliyordu.Yardıma ihtiyacı vardı.Hem Charlie hem de kendisi için.

Aşağıya inip telefonun ahizesini kaldırdı.Numarayı çevirdi.Bir iş ilanı verecekti.Bu evde çalışması için bir hizmetçi.Biliyordu.Bu herkese iyi gelecekti.

2 gün yazamadım çok özür dilerim canlarım.Yorum ve oylara ihityacım var eksik etmeyin lütfen :)