Demons

3

Chapter Three.

 Ξαναμπήκαν στο δωμάτιο και οι τρεις μαζί.
• Είμαι ο Niall! Χαίρομαι!
•(Εγώ να δεις) Acacia!
• Συγνώμη για πριν.. Απλά μου ήρθε πολύ ξαφνικό. (είπε ο Liam και χαμογέλασε.)
• Είναι εντάξει.. 
• Ναι! Απλά δεν ήξερα πως έχει κοπέλα ή πως εσύ είσαι ο τύπος του.. 
• Καταλαβαίνω. Είναι εντάξει. Να τώρα πρέπει να πάω λίγο από το σπίτι μου. (πήρα το μπουφάν μου και ήμουν έτοιμη να φύγω..)
• Θα έρθεις το απόγευμα έτσι δεν είναι? (με ρώτησε ο Louis)
• Αα.. Ναι! Φυσικά! (τώρα που σας βρηκα να σας χάσω ήθελα να συνεχίσω αλλά κρατήθηκα.)

Μετά από περίπου ένα τέταρτο έφτασα στο σπίτι μου. Μπήκα μέσα και ο Θείος με τον αδερφό μου ήταν στην κουζίνα και τρώγανε.
• Γεια σου, θείε. Γεια σου μικρό. (είπα και μπήκα στην κουζίνα.)
• Που ήσουν κοπέλα μου? Έφτιαξε τελικά ο καιρός.. (είπε ο παππούς μου και έβαλε μια πατάτα στο στόμα του.)
• Μμμ.. Ναι! 
• Acacia ίσως να μην έχει μπαταρία το κινητό σου..( Ο αδερφός μου είπε σιγά)
• (Σήκωσα το ένα μου φρύδι..) George? 
•Ίσως να έπαιξα λίγο..

 Έκατσα στο τραπέζι και έφαγα με τον θείο Derek και τον αδερφό μου. Μετά από μια τέτοια μέρα οι τηγανητές πατάτες με μπιφτέκια ήταν ότι πρέπει. Συζητούσαμε για αοριστίες αφού τελειώσαμε, έπλυνα τα πιάτα και πήγα τα σκουπίδια αυτό το μπουφάν έπρεπε να το πετάξω. Έβαλα το κινητό μου να φορτώσει και έκανα ένα μπάνιο.
 • Acacia!

 Έκλεισα την βρύση και απάντησα.
• Ναι? 
• Σε κανα-μισάωρο θα πάω με τον μικρό στο αδερφό μου.
•Δεν είμαι μικρός ρε θείε! (του είπε τσιτωμένα)
• Εντάξει! ( φώναξα) 

 
Λίγο μετά τελείωσα και το μπάνιο μου. Σφουγγάρισα τα νερά και πήγα στο δωμάτιο μου. Άνοιξα την ντουλάπα μου και την κοιτούσα. Όχι πως είχα τίποτα να δω.. Αλλά να περάσει κάπως η ώρα. Στο τέλος αφού βαρέθηκα να κοιτάω φόρεσα μια μπλε μπλούζα και το τζιν μου. Κοίταξα το κινητό μου 17:28. Τι? Τόση ώρα έκανα μπάνιο? Έβαλα τα σταράκια μου μια γκρί ζεστή ζακέτα και έπιασα τα μαλλιά μου έναν κότσο. Το μετάνιωσα αμέσως. Άφησα τα μαλλιά μου κάτω και πήρα το σεσουάρ (πιστολάκι μαλλιών). Αφού τα στέγνωσα τα έπιασα πάλι κότσο. Και πήρα τηλέφωνο ένα ταξί. Δεν ξανά περπατάω μέχρι το νοσοκομείο αρκετή γυμναστική για σήμερα. Αυτή την φορά μπήκα από μπροστά, κανονικά θα ρωτούσα που είναι το δωμάτιο του αλλά δεν ξέρω το επίθετο του και ξέρω ήδη πως να φτάσω εκεί. Αποφάσισα να μην πάω από το ανσασέρ, δεν είμαι τόσο τεμπέλα. Έφτασα έξω από την πόρτα του δωματίου του πήρα μια βαθιά ανάσα και μπήκα μέσα. Δεν ήταν κανείς άλλος εκτός από τον Zayn και αυτό με ανακούφισε αρκετά. 
•Καλησπέρα! (του είπα)

 Φυσικά και δεν κουνήθηκε καθόλου. Σήκωσα αδιάφορα τους ώμους μου και πήγα στην τουαλέτα του δωματίου για να πλύνω τα χέρια μου.
• Σου είπε ρε Liz.. Μπορούμε και να μην το κάνουμε δεν θα πάθει και τίποτα.
• Emma! Νοσοκόμες είμαστε! Σύνελθε!
• Ναι αλλά θα πάθει τίποτα αν δεν του αλλάξουμε τις γάζες? Όχι. Αλλά αν εγώ δεν κάνω ένα διάλειμμα θα πάθω.
• Και αν..
•Τι αν μωρέ? Κανένας κόπανος θα είναι, όχι μόνο έχουν έρθει ένα μάτσο ρεμάλια να τον επισκεφτούν κανένας συγγενής και χτύπησε με το αμάξι! 
• Και τι με αυτό?
• Δεν θα γίνει τίποτα αν δεν του τις αλλάξουμε.
• Μα..
• Εγώ φεύγω, έρχεσαι?  
• Άντε καλά.Είμαι σίγουρη πως είχα κοκκινήσει από τα νεύρα μου. Πως μπορούν να το κάνουν αυτό? Σκούπισα νευρικά τα χέρια μου και βγήκα από την τουαλέτα. 

• Σκύλες.. (μονολόγησα) 

 Στα πόδια του Zayn υπήρχαν πετσέτες και γάζες. Τις κοιτούσα και κοιτούσα επίσης τον Zayn, λίγο μετά αποφάσισα πως δεν θα πάθω κάτι αν τις αλλάξω εγώ. Προσπάθησα να βρω που ήταν στο σώμα του οι άλλες γάζες. Ξαφνού θυμήθηκα τα λόγια του γιατρού. Εντόπισα τις γάζες στο μπράτσο του και προσπάθησα να τον γυρίσω στα πλάγια για να μου είναι πιο εύκολο να τις αλλάξω.Όταν άρχισα να τις βγάζω σταμάτησα απότομα στην θέα της εκτεθημένης σάρκας. Έκανα έναν μορφασμό και συνέχισα αργά και στaθερά. Για να ξεχασ'το μιλούσα στον Zayn για διάφορα πράγματα όπως τον καιρό τις τελευταίες μέρες και για κάποια είδηση που ίσως να είχε πάρει το αφτί μου όταν έβλεπε τηλεόραση ο θείος. Όταν, επιτέλους, τελείωσα τον ξάπλωσα κανονικά και του έφτιαξα τα μαξιλάρια. 
• Σαν καινούριος! 

 Είπα και τον κοίταξα υπερήφανη που είναι ακόμα ζωντανός. Έκατσα στην καρέκλα δίπλα του και άνοιξα το κινητό μου. Έπαιξα ένα παιχνίδι που δεν μπορώ καν να προφέρω αλλά αρέσει στον αδερφό μου.
• Καλησπέρα! (Άκουσα κάποιον και γύρισα για να αντικρίσω τον Niall να κρατάει ένα ποτήρι στο κάθε χέρι του και μια μεγάλη σακούλα.)
• Γειά.. (απάντησα και έκλεισα το κινητό μου.)
• Πως είναι? (μου έδειξε τον Zayn με το πηγούνι του.)
• Τα ίδια! (ανακάθησα.) Γιατί τόσο πολύ φαγητό? Θα κάνεις πάρτυ?
• Όχι καλέ, για μένα είναι.
• Ω.

 Άρχισε να τρώει την μία σοκοφρέτα μετά τα πατατάκια και το αντίστροφο. Κοιτούσα έκπληκτη. 
• Μμμ? (είπε με γεμάτο στόμα.)
• Είσαι βουλιμικός? (ρώτησα σοβαρά)

 Πήγε να μου απαντήσει αλλά άρχισε να βήχει. Μάλλον πνίγηκε. Μετά απο λίγο καθάρισε το λαιμό του και απάντησε:
• Όχι, είναι απλά, έχω καλό μεταβολισμό.
• Α, εντάξει.. (απάντησα απλά και συνέχισε να τρώει.) 

 Λίγο μετά ήρθε και ο Liam. Μας χαιρέτησε και έφυγε αμέσως για να πάει στην καφετέρια να πάρει κάτι να πιει. Από όλους προτιμώ τον Niall. Δεν ρωτάει τίποτα. Απλά τρώει και πίνει. Κάθε λίγο και λιγάκι που με βλέπει πως τον κοιτάω χαμογελάει χωρίς να δείξει τα δόντια του και μετά συνεχίζει. 

• Είναι πολύ περίεργο.. το πως τρως θέλω να πω!(είπα. Είχα βαρεθεί την ησυχία.)
• Πιο περίεργο είναι πως ο Zayn έχει κοπέλα και μάλιστα εσένα.
• Γιατί 'και μάλιστα'?