CHAPTER 4: MAGLILIVE IN NA KAYO
***Niegel's House
"Ano gusto mo Sambunutan at Kalbuhin ko na Yung Monique na Iyon"
"Hah!!,Ate Jinryn Hayaan niyo na Lang Po siya"
"Tss.Isa pang Ulit na Gawin niya iyon Eh Masasapak ko na talaga siya"
"Ang Init Talaga ng Ulo mo kay Monique Ate"
"Buti At Naghiwalay na Kayong ng Malanding Iyon,Nakakainis kasi iyon,Kala siguro Malalamang Niya Ko,Ang Plastik niya Masyado"
Natawa naman si Niegel.
"Ate Pwede bang Dito na muna Titira si Song myeong"
"OH..MY..GOD Niegel Wag mong Sabihin MAGLILIVE IN NA KAYO"
kinotongan siya Ni Niegel.
"Aray ko!! masakit Ahh,nakakailan ka na"
"Masyado ka kasing"
"Ano??"-Ate
"Hayy! Basta Naiirita Ako sayo,Bahala ka nga diyan"Umakyat siya sa kanyang silid.
"Tss. Hayaan mo na Iyon Topakin mokong na iyon,Gusto mo Turuan kitang Magbake Ng Cookies,masarap iyon Promise"
Hinila niya ako sa Kusina nilang Tinatawag,Wow!! Ang Daming Teknolohiya Nilapitan ko ito Pinihit pihit at Ang Galing Umaapoy siya.
"Song myeong,Cr lang Ako"
Lumakas lalo yung Apoy.
"Hala! Sunog ba ito?,Oo hala T-tulong,TULONG MAY SUNOG,TULONG,NIEGEL"
"HAH!! nasaan?Alin?"
Yumakap ako kay Niegel
"Anong Nangyayari dito??"
"W-wala,Saan ka ba NagPunta,ba't mo siya Iniwanan?"
"Pumunta lang Ako sa Cr"
"Song Myeong,Wag kang Matakot Gas stove Ang Tawag Diyan,Halika!"
Lumapit kami Inilagay Niya yung Kamay ko Doon sa inikot ko kanina,ganun din siya;Tinuruan niya kong patayin at Buksan yung Apoy,Pati yung sa pagbukas Nila ng Oven,dun daw Nagluluto Nung Tinatawag nilang Cookies;May malaking parang Aparador Akong Binuksan.
"Waaaaaaaaah!!Niegel A-ang Lamig Sobra!!"
Isinarado niya ito Kaagad.
"Iyan ang Tinatawag na Refrigerator,Kung Saan pwedeng ilagay yung gulay,prutas,Mga karne,Frozen Food,Tubig Basta yung Pwedeng Ilagay Para Lumamig"
"Ganun ba,P-pasensiya ka na"
"Nah! it's Okay"
Pumunta kami sa Taas;May Binuksan siyang isang Silid.
"Eto na Ang Magiging kwarto mo,Eto Yung Bed mo"
Bed??
"Cabinet,Diyan mo ilalagay Yung mga Damit mong--"Bigla niya kong Niyakap na ikinagulat ko.
"S-salamat"
"Para Saan??"
"Kasi,kahit Di mo pa ko kilala e Pinatira mo na Ko Dito sa Tahanan niyo"
"Tapos"
"Tinuruan mo ko ng mga Bagay-bagay Dito sa kasalukuyan"
"Walang Anuman"
"At Eto pa! Naniniwala ka sa Akin"Nagulat Ako dun.
"Salamat Niegel!k
O-ok
"Sige,Magpahinga ka na"
Umalis na ko sa Silid Este sa room Niya.Pumunta Ako Sa Terrace Ang Ganda Ng Mga Bituin,Pero Parang Naaattract ako sa Babaeng Iyon.
Do i Like her,Ang Bilis Naman yata,Nag-isip Ako ng Bagay Iniisip ko kung Mauuwi ba ito sa Love,Paano na ko kung Bigla na lang siyang Maglaho At kung Totoong Galing nga ba siya sa Past,Pano na,Iwasan ko na lang ba siya,Ayokong masaktan At lalong lalo Ayoko nang mainlove,Nakita ko yung pinakamaliwanag na Bituin,ang ganda ng Kalangitan,Napahawak Ako sa puso ko;Kalangitan lang Yata Ang Nag-uugnay sa Amin parang Same sky But,different time,
"Niegel" tumingin Ako sa gilid Nandun si Song Myeong kumaway siya Sa Akin.
"Ang Ganda Ng langit no!"
Nagnod ako.
"Ang Daming mga bituin"
Nakatingin ako Sa kanya,Kakaiba siya.Nakatingin lang siya Doon At Manghang Mangha"
"Song Myeong"
"hmmm"
"Pwede Bang magkwento ka Naman Nang Mga pangyayari Noong Panahon ng Choson"
"Sa panahon Ng Choson,May Hari,Prinsipe,Reyna,Prinsipe,may mga tagapaglingkod,Tagaluto Sa kusina,kawal,Punong Ministro,Guro,Monghe,Mangagamot,Palayok mga kagamitan kahoy Ang ginagamit ng Mga tagaluto,Masarap din yung Kimchi doon ,Ang mga Babaeng may asawa naman nagsusuot ng 'Jade Hairpin'
May Guro Din kami,Yung Prinsesa
nga sa amin pagtinuturuan ng guro e may Kurtina pang Nakaharang para di makita yung Mga Mukha,Bihira lang Din silang nakakalabas ng Palasyo,Kung lalabas sila Marami naman silang Kasama mga Tagapaglingkod"
"Song myeong Nakasakay ka na ba Sa Kabayo"
"Oo.Pagtumatakas ako,Kasi Minsan nga pumupunta ako sa pamilihan.Tapos Alam mo yung duyan,Yung Aabutin mo yung bulaklak Yung Lalaki naman Ang Tumutulak sa Duyan"
"Ah Ganun ba"
"Hmmhmm" Nag nod ako
"May tanong Ako?"-Me
"Ano iyon??"
"Sa tingin mo Magkaparehas ang Kalangitan ngayon pati nung Panahon ng Choson?"
"Sa tingin ko parehas lang" Nagnod ako.
"Pero niegel magkaparehas man ang Kalangitan,Pero kailanman aang oras noon panahon namin at panahon niyo Ay Magkaiba,Sa Tulong Ng Panuksok na ito,Nagkita tayo at sa tingin ko yung Ang Gusto ng Tadhana"
"Ba't Di ka pa natutulog"-Me
"ahmm Nag-iisip ng mga Bagay-bagay"
"Tulad ng Ano??"
"Hah!wala,Eh ikaw Bakit gising ka pa"
"Kagaya mo,Nag-iisi Din Ng mga bagay-bagay"Tumingin ako sa kanya.Nakatingin lang Ako dito..
Parang di ko maipaliwanag yung nararamdaman ko.ang tagal din namin nagkatitigan hanggang sa.
"Sige,Niegel Tulog Na Ako"
