Buse okuldan döndü ve odasına çekildi.Annesi anlamıyordu neler olmuştu diye kendine soruyordu.
Sonra Buse'nin odasına gitti olanları sordu.Buse'nin en yakın arkadaşı olan annesine her şeyi anlattı.
"Herkes beni dışlıyor.Kimse benle konuşmuyor.Yalnızlık çekiyorum anne!"
Annesinin aklına ilkokula başladığı zamanlar geldi o da aynı kızı Buse gibi dışlanıyordu.
Bu yüzden kızının neler çektiğini çok iyi bir şekilde anladı.Kızına;"Sakın üzülme, insanlar daha seni tanımıyor liseye daha yeni başladın.Zamanla seninde arkadaşların olacak"
Annesi için yalan söylemek çok zordu.O kelimeleri söylerken canından can gitti.
Ertesi gün okula gitti.Tabii yine hüzünle.Okulun ilk zamanları matematik öğretmenleri onlara bir animasyon izletti.
Buse içinden animasyon karakteri olan Laura'yı kendine çok benzetiyordu.Gerek hayal gücü olarak gerek de giyiniş olarak çok benzetti.
Acaba Laura, Buse'nin kayıp ikizi olabilir mi diye düşündü.Ama artık 15 yaşındaydı ve artık çocukça hareketlerden çıkıp.Daha olgun davranmalıydı.Biraz sonra zil çaldı.Buse bir ümit ile çok sevdiği arkadaşlarının yanına gitti.
Ama hepsi bir ağızdan "Git Buse!" Dedi.Bağırarak söyledikleri için bütün sınıf duymuştu.
Buse resmen rezil olmuştu.Sırasına oturup dakikalarca ağladı.10. Sınıflardan bir kız Buse'ye arkadaşlık teklif etti.Buse bu haberi duyunca çok mutlu oldu.Kantine indiler fakat o kızın arkadaş gurubu Buse'ye çelme attılar.
Buse koşarak sınıfa gitti.Neden insanlar böyle kötüydü? Acaba kendisinde mi bir sorun vardı?
Hayır yoktu!Belkide Buse çok iyi niyetli bir kız olduğu için onu kullanıyorlardı.Ama daha okulun ilk hatasıydı nasıl insanlar onu tanıyacaktı ki?
Okul bitti.Haftasonuna girmişlerdi.Çizim yapmaya bakılıyordu resmen.Sulu boyalarını, kuru boyalarını, pastel boyalarını ve de guaj boyalarını alıp saatlerce çizim yaptı.Bu gün okulda olanları hatırlayıp tekrardan ağladı.Resmi gözyaşları ile bozuldu.Yatağına uzanıp sınıfındaki insanların sosyal medya hesaplarına baktı.Hepsi birbiriyle dolaşıyor, eğleniyorlardı.
Uzunca baktı fotoğraflara ve uzunca ağladı.Yapacak hiç bir şeyi yoktu.Hiç bir arkadaşı yoktu.Ciddi bir yalnızlık çekiyordu.Ardından okulda izledikleri animasyonun devamını izledi.
Animasyondaki kız Laura geceleri yıldızlarla ve ayla konuşup dertlerini o gün olanları anlatıyordu.Bu Buse'ye çocukça geldi.Hemen o anda kapattı anımasyonu.
Yorgundu gerek hayat gerek duygusal olarak çok yorulmuştu şu ana kadar tek bir arkadaşı olmamıştı.Yıpranmıştı artık.Bütün bunları düşündü.Acaba arkadaşı olsa neler olurdu?
Ona güvenen ona sır veren arkadaşları olsaydı ne olurdu?
Artık annesine bunları anlatıp onu üzmek istemiyordu.15 yaşında olmasına rağmen kendi ayaklarının üstünde durmayı öğrendi.Akşam hep birlikte yemek yediler ama sadece Buse yemiyordu, tabağındaki bezelyelerle oynuyordu.
Evdeki her birey çok yorulmuştu bugün.Kimse Buse'nin dertlerini dinlemek için kafasını kaldırıp sorumuyordu.Buse masadan aniden kalktı.Odasına gitti ve bir mesaj vardı.Bunu onu dışlayan Ayşe atmıştı.Cevap vermedi.Vermedi çünkü bugün onu kandıran 10. Sınıflardaki kızlar aklına geldi.Ya Ayşe'de onlar gibiyse tek tük de olsa Ayşe'yi tanıyordu.
Biraz kitap okudu.Yalnız hissettiği her zaman kitap okurdu.Bu yüzden baya kitabı vardı.Sık sık kütüphaneye gider.Kitap alır ve okurdu.Artık bu onun için bir hobiydi.Yaklaşık yarım saat kitap okudu ve uyudu.Yastığının altından dakikalarca ağladı.Onlara ne yapmıştı ki onlar Buse'yi dışlıyordu.Sonunda derin uykulara daldı.
