偶然 | Gūzen // SeKai

•••°°°▪--▪°°°•••

SEKAI {Oh Se Hun (Sehun) × Kim Jong In (Kai)}

∆∆∆

Kristen Hannah, ateşböceği yolu adlı kitabına başlarken Dancing Queen şarkısının 'genç ve tatlı, henüz on yedisinde' diyen sözlerini kullanmıştı. Bu sözden sonra 'acaba benim hayatım hangi sözle başladı' diye düşünüp durmuş, on yedinci günün sonunda da anneme sormuştum. Annem dolu gözleriyle meraklı gözlerime bakmış, sanki çok önemli bir şey söyleyecekmiş gibi bir süre anılar denizinde yüzmüştü. Gerçekten büyük bir heyecanla bekliyordum, hayatımın nasıl başladığını...Annemin o an bana bir sürü şey demesini beklerdim, benden nefret ettiğini söylemesini bile, fakat 'umarım eşcinsel olursun da bir kadına doğum acısı yaşatmazsın Kim Jongin!' demesini beklemiyordum. İşte, sıkıcı(!) hayatım bu cümle ile başlamış ve o cümleden tam yirmi bir yıl sonra burada, hayalimdeki üniversitenin kampüsünde devam ediyordu. Yanımda en yakın arkadaşlarım Taemin ve Soo-Jung ile oturmuş saçma sapan şeylerden konuşurken devam ediyordu hemde. Soo-Jung en son Bayan Kwon'un onu dersinden bırakma niyetinde olduğunu söylüyordu. Açıkçası devamını dinlememiştim. Yapmam gereken çok daha önemli bir şey, düşünmem gereken çok daha önemli bir konu vardı. Mesela çimlerin neden yeşil olduğu?

"...ben de dedim ki Jongin ve Sehun takılabilir. Bu sayede benimle randevuya çıkmayı kabul etti." Taemin ve Soo-Jung'un bakışlarını üzerimde hissettiğimde gözlerimi elimle yolduğum çimlerden çekip ikisi arasında gezdirdim.

"Ne var?" Taemin endişeli, Soo-Jung ise eğlenen bir surat ifadesi ile beni izliyordu. Her ne olduysa sonucunda Taemin'in benim tarafımdan tartaklanacağını anlamak zor değildi. Bu bakışmaları on beş yıldır yaşıyorduk ve genellikle bu bakışmalar sonucunda Taemin eve bir yerleri mosmor dönüyordu. Annesi artık bize alıştığından olsa gerek tek laf etmiyordu. İlk zamanlarda kapımıza dayanır 'bu çocuk niye böyle' diye annemle tartışırdı. Ciddiyim, annem ve Hyomin anne bizim yüzümüzden baya tartışmıştı. Gerçi on beş yılda bizim bu hallerimize alışmış ve rahat bırakmışlardı bizi.

"Taemin yine bir haltlar karıştırmış." Baygın gözlerimi Taemin'e çevirdiğimde rahatsızca yerinden kıpırdanmaya başlamıştı.

"Ne yaptın yine?" Bıkkın sesim artık yaptığı şeyler yüzünden pek şaşırmadığımın kanıtıydı sanırım. On beş yıl Taemin ile yaşadıktan sonra alışmıştım artık.

"Öhöm... Hani şey var ya?... Choi Minho? Doğu Kampüsü içinde aşırı popüler olan çocuk? İşte ondan bir süredir hoşlandığımı biliyorsun? Bu yüzden gidip şey yaptım... Ona çıkma teklifi ettim. Ama o bana dedi ki Sehun varmış ve yalnız kalamazmışız. Çünkü Sehun şerefsizin tekiymiş ve Minho ona birini ayarlamadan randevuya çıkarsa hep mahvedermiş. İşte ben de bu yüzden dedim ki... Şey dedim... Bizim Jongin'imiz var, o Sehun ile takılabil-"

Dediğim gibi, son on beş yıldır bu ve bunun gibi durumlarla çok karşılaştığımdan, artık şaşırmıyorum. Ancak hâlâ ilk günkü gibi sinirlenebiliyordum. Taemin sözünü bitirmemiş, daha doğrusu bitirmesine izin vermemiştim. Hayatım çok saçma bir şekilde başlamıştı. Ve başladığı günden yirmi bir yıl sonra, hayalimdeki üniversitenin kampüsünde Taemin'i yine bana sormadan kalkıştığı bir iş yüzünden tartaklarken devam ediyordu.

O an Taemin'e kızıp onu tartaklasam ve ona asla ama asla onunla o buluşmaya gidip o Choi Minho'yu ayartmaya çalışırken Oh Sehun'u oyalamayacağımı söylesem de; o günden tam iki gün sonra, Minho ve Sehun'un her zaman gittiği bir bar-cafe'de Oh Sehun ile baş başa oturmuş, anlamsız bir bakışma yaşıyorduk.

Defalarca dediğim gibi, hayatım annemin 'Umarım eşcinsel olursun da bir kadına doğum acısı yaşatmazsın Kim Jongin!' sözleriyle başlamıştı. Ve tam o anda, Oh Sehun ile anlamsız bir bakışma yaşarken devam ediyordu. Üstelik midem hiç iyi değildi...

∆∆∆

偶然 | Gūzen ----→ Şans Eseri

Wed, October 17 (2018)
(21.56)

xingamor