that moment that change my life

hoofdstuk 1

Liz

Onthou Liz 1 uurtje gezellig zijn en dan kan je weer depressief op je kamer zitten.

Het is mijn verjaardag waarom kan ik gewoon niet 1 dag vrolijk zijn van de 365 dagen.

Ulgh Britt ze staat te kletsen met haar vrienden bij een bankje, Britten mag ik echt niet. Ze is een bitch die denkt echt dat ze alles is, maar nop dat had ze fout gedacht, en natuurlijk herkend ze me genees, volgens mij ben ik gewoon onzichtbaar voor der. Na een tijdje lopen kwam eindelijk de café in zicht waar Sam en ik af hadden gesproken. Door me broer moest ik er helemaal er na toe lopen omdat hij voor de zoveelste keer de fiets heeft laten slopen. Sam zit al bij de raam op onze standaard plek, te wachten met een smooltie in haar hand. De café waar we hadden afgesproken was echt zo dorps café, donkere stijl en alles van hout, een bar in de midden met bier tappen er op en achter de bar stond een kast met allemaal verschildende soorten dranken.

Ik moedigde me zelf nog even aan om niet te gaan zitten mokken op mijn eigen verjaardig in de buurt van Sam. En ik stapte naar de deur van het café.Huh er klopt hier iets niet.. het is te stil. Meestal hoor je wel luide gepraat van mensen en de muziek er boven uit, maar nu.. niks. ik deed de deur open en tot mijn grote verbazing was de ligt uit. Huh Bob zou nooit de café afsluiten en dan de deur niet op slot doen. In de donker zocht ik naar de licht knop om te kijken wat er aan de hand is, misschien is er wel een inbraak geweest ofzo, maar ik zag net Sam toch gewoon rustig zitten bij de raam.. Er is hier maar 1 verklaring voor ik word GEK. hebbes de licht knopje. Ik drukte hem aan en mensen begonnen opeens "surprise!!" Te roepen, waardoor ik een halve hartaanval kreeg en mijn oren nu pijn doen van het geroep. Iedereen was er die ik maar zou kunnen bedenken, mijn broer Lars, "al" mijn vriendinnen en de bar man Bob. Uit de groep mensen kwam mijn beste vriendin te voorschijn Sam. "Gefeliciteerd meis!" Zei ze en gaf me een knuffel "dankje, maar was dit jou idee?" "Ja! Niemand kan toch zijn sweet sixteen over slaan toch?" Ik moest lachen van hoe Sam dat zei, ze wist ook dat ik het wel kon overslaan en dat mij het helemaal niet boeide "ik had nog gezegd dat ik mijn verjaardag dit jaar niet vierde" zei ik "ja weet ik, maar het is je sweet sixteen, kom op! Dat kan je toch niet over slaan" zei Sam. "Ja Sam heeft gelijk zus, het is je sweet sixteen!" Zei Lars die nu naar voren was gestapt uit de groep mensen. Ik liet me er maar bij neer en ik had ook geen keus want bar man Bob had de muziek al aan gezet "let's party!" Had hij geroepen. "Je had dit echt niet hoeven doen, maar bedankt je bent de beste" zei ik tegen Sam "ja weet ik toch" zei Sam.

Het was een gezellige middag, met de meiden en Lars ze hadden zelfs allemaal een kadootje mee genomen voor mij. Na een lange tijd was ik een keer echt vrolijk. Voor etenstijd gingen ik en me broer naar huis. Weer dat lange stuk lopen..

Mike

"Man ik moet maar weer eens naar huis gaan, anders gaan mijn ouders zeiken dat ik te laat thuis ben voor het eten en krijg ik ook niks meer te eten" zei ik tegen me beste vriend Roy "oké man, zie ik je morgen wel weer". Ik stond op en viel gelijk neer. Oeps iets te veel biertjes op, dat word niks met rijen als ik amper kan lopen. Ik keek op me mobiel hoe lang ik nog de tijd had, Shit ik moet al over 10 minuten thuis zijn.. lopend lukt dat echt niet op tijd. Ik gokte er maar op dat ik veilig thuis kwam en stapte me auto in en reed zo voorzichtig als ik nu kon.

Op een naar het andere moment was het zwart voor me ogen en kon ik niks meer zien alleen hoorde ik een jonge "hé kijk toch eens uit klootzak" schreeuwen en een harde klap.