ARKADAŞLAR BU BÖLÜMÜ OKUMADAN ÖNCE BİR ÖNCEKİ BÖLÜMÜ TEKRAR OKUYUN. BÖLÜMÜ BEN BEĞENMEDİĞİM İÇİN TEKRAR YAZDIM.
Laura nın ağzından
Beni ikna etmeyi başarmıştı. Hep başarırdı. O benim süper kahramanımdı. O benim sarışınımdı. O benim aşkımdı...o benim hayatımdı. O hiç sahip olamadığım sevgiliydi...
_______________________________________________
Konuşma baya uzamıştı. Daha gelmemişti. Gidip bakma gereği duydum. Kapıyı açtığımda...........hayatımın en kötü sahnesine tanık oldum. İçimde bir şeyler kırıldı. Gücüm bir anda bitti. Ellerim tutmadı. Orada kalakaldım. Bana biri nefret biri pişman gözlerle bakıyordu. Şok olmuştum.
Gözlerim dolmuştu. Bir an da çekip gittim. Hiçbir şey duymuyor ve görmüyordum. Sadece üzüntü, nefret ve yıkılmışlığın verdiği hisle yürüyordum. Ross un bir daha yüzünü görmek istemiyorum.
Bana bunu da yapmıştı. Beni aldatmıştı! O beni üzmeye devam ediyordu. Edecekti de. Hayatımı mahvetmeye, beni yıkmaya devam ediyordu. Direk caféden çıktım. Arkamdan geldiğini duyuyordum ama artık onu dinlemek istemiyordum.
- Gitme! Beni bir dinler misin?! Diye kolumdan tuttu kendine çevirdi. Kolumu acıtıyordu. İlk defa bu kadar sert tutuyordu. Ah! Ne diyorum ben?!
- Bırak kolumu!
- Hayır bırakmam! Dedi ve daha çok sıktı. Hem fiziksel olarak hem de psikolojik olarak güçsüzleşmiştim.
Elini tutup çekmeye çalıştım. Ama olmuyordu. Bana göre fazlasıyla güçlüydü.
- Beni dinle! Diye bağırıyordu.
- Artık seni dinlemek istemiyorum! Diye bağırdım ağlayarak. Artık beni kandırmasına izin veremezdim. Ondan artık nefret edebilirdim.
- Lütfen! Diye bağırdı. Onun da gözlerinden yaşlar geliyordu. Fazla duygusaldı. Hep ağlıyordu. Ağlıyordum. Ağlıyorduk. Ama bu sefer onun kollarında olmayacaktım.
- Beni bırak hemen! Senin yalanını duymak istemiyorum!
- Sana asla yalan söylemem! Beni tanımıyor musun?!
- Artık tanıyamıyorum!
Kolumu daha çok sıkmaya başladı. Artık dayanamıyordum. Onun yüzünü, gözlerini görmeye, ağlamaklı sesini duymak istemiyordum.
- Zorla öptü! Benim bir suçum yok! İnan bana! Seni asla aldatmam!
- Sana inanmıyorum! Sana inanmakla hata etmişim!
- Lütfen! Artık kendimden nefret ediyorum! Seni üzdüğüm için kendimden nefret ediyorum!
- Bence de etmelisin! Elini tuttum ama hala kolumu elinden kurtaramıyordum.
- Bırak canımı acıtıyorsun! Dedim.
- Özür dilerim...dedi ve elini biraz gevşetti.
- Bana inanmalısın! Sana aşığım! Sana bunu asla yapmam! Zorla öptü! Engel olamadım!
- Ama ben sana artık aşık olduğumu sanmıyorum! Diye bağırdım. O sinirli ve suçlu yüzünden kurtarmıştı onu bu dediğim. Eli kolumdan düşüyormuş gibi çekilmişti. Yüzünde bir şok vardı. Gözlerinde şaşkınlık, korku ve acı vardı. Acı içinde bana bakıyordu. Sadece acı...ama ben ona öyle bakmıyordum. Gözlerimde öfke, nefret, yıkılmışlık karışımı bir bakış vardı.
- Ne? Dedi sesine bir yumuşaklık vererek. Ama öyle bir yumuşaklık değildi bu. Sanki inanamıyormuş gibi söylemişti bunu.
- Evet doğru duydun Ross! Senden nefret ediyorum! Dedim ve hemen koşarak uzaklaştım. O benim arkamdan acı içinde bakakalmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RAURA-LOVE STORY (TÜRKÇE) (MC_smiler)
Fanfic(BİR RAURA HİKAYESİDİR.) İyi bir tanışma olmasa da tanıştılar. Ama o kavga ile başlayan iletişimin aşka bürüneceğini bilmiyorlardı. Bazı şeylerden habersizlerdi ama birbirlerine hep âşıktılar. Aralarına çok kişi girdi. Onları rahatsız etti. Hatta b...
