Aşk-ı Masal

-1-

Galata sokaklarını bilirsiniz. Her yer cafe veya bar. İşte ben de o barlardan birinde şarkı söyleyerek para kazanmaya çalışıyordum.  Yine sevdiğim şarkıları seslendirdiğim günlerden biriydi. Gerçekten şarkı söylemekten çok yorulmuştum. Hemen bara gidip su istedim. O sıra da bi adam bana doğru döndü.

"Merhaba güzel bayan, sana güzel diyorum çünkü bu Galata yanında halt etmiş.."

"Merhaba yobaz adam, sana yobaz diyorum çünkü gördüğüm en yobaz insan sensin. Buradaki sahroşlar yanında halt etmiş."

Gerçekten bu insanları anlamıyordum adam sahroş değildi, ama yine de bana asılıyordu. Bunun farkındaydım. Ardından hemen sahneme geçip kaldığım yerden devam ettim. O adam ise oradan hemen kayboldu. Bir daha görmedim.
Görmek istermiydim bilmiyorum. Fakat sesi gerçekten çok güzeldi.

Aradan 6 ay geçtikten sonra Galata sokaklarında geziyordum ki birisi bana seslendi.

"Hey.. Hey,sana diyorum güzel bayan!"

"Yobazlarla uğraşmaktan sıkıldım artık,ne var?"

"Sen.. Sen o bardaki güzel kızsın."

"Sen de o bardaki yobaz adam olmalısın."

"Evet o ben olduğuma göre sen de güzel bayan oluyorsun,seni çok aradım. Bulamadım. O bara bi kaç defa geldiğim de seni aramamam gerektiğini söylediler. Ben de bi daha gelemedim."

"Çok doğru söylemişler. Beni kimse aramamalı. Sen de dahil olmak üzere. Hem sen neden beni arıyorsun?"

"Hayatımda gördüğüm en güzel 2. Kadınsın da ondan."

"Tamam o zaman birincisine gidebilirsin."

"Annem bu şehirde yaşasaydı yanına gidebilirdim ama Denizli 'de yaşıyor."

"Ya sen benden ne istiyorsun?"

"Sadece bi kere benim için gülmeni istiyorum,her anım seninle olsun istiyorum. Mesela sabah uyandığım da o güzel yüzünü görmek istiyorum. Uykuya dalmadan önce kokunu içime çekip uyumak istiyorum."

"Ben o saydıklarının hiç birisini yapamam."

"Neden? Senin için çok mu tipsizim."

"Hayır. Ben aşk kadını değilim!"

"Aşk kadını değil, aşık kadın olmanı istiyorum."

"Bak.. Ben hayatımda hiç aşık olmadım. Olmakta istemiyorum. Şimdi git sana aşık olabilicek bi kadın bul."

"O kadın sensin."

"O kadın ben değilim! Anla artık şunu. Şimdi gitmeliyim. Bütün gün ayakta senin zevkini bekleyemem."

"Unuttum bak gerçekten,bi cafeye gidelim. Uzun uzun konuşalım."

"İstemiyorum. Uzak dur benden, bi daha karşıma çıkma."

"Bi şartla.."

"Tamam kabul ne istiyorsun?"

"Benimle cafeye geliyorsun."

"Bunu yapmam hem de asla."

"Asla asla deme, kabul mu ? Yoksa her gün beni görmek mi?"

"Seninle cafeye oturacağıma her gün seni görürüm daha iyi."

"Bunu sen istedin."

Oradan hemen ayrıldım. Söylediklerin de çok ciddi gözüküyordu. Fakat ben aşk kadını değildim. Hem de hiç değildim. Daha onu tanımıyordum bile. Sadece sesi beni 6 ay yaşattı. Peki bundan sonra yaşatabilirmiydi?