"Wang Zi Yi မင္းသတၱိမ႐ွိဘူးလား"
ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကို အတင္း ဆြဲခါေနေသာ YanJun စကားအဆံုး ေလပူေတြ ဟူးခနဲ မႈတ္ထုတ္ပစ္လိုက္သည္။
"Cai XuKun က မင္းသားေနာ္...မင္းေနာက္ေကာက္က်န္ခဲ့မယ္...ZiYi ငါေျပာတာ ၾကားလား"
က်စ္ထားတဲ့ ဆံပင္ေခ်ာင္းေတြကို တစ္ခ်က္ခါထုတ္လိုက္ရင္း Xiao Guiကလည္း ပုခံုးပုတ္လ်က္ဆိုလာ၏။ဒီၾကားထဲ Kun ေလး႐ွိရာ ေမးဆတ္ျပေနေသာ Justin က တစ္မ်ိဳး။ေနာက္ကေန အတင္း
တြန္းလႊတ္ေနတဲ့ Bu Fan က တစ္ဖံု။
သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ ZiYi ႐ူးခ်င္လာရသည္။
ခပ္က်ိတ္က်ိတ္ တိုက္ပြဲျဖစ္ေနၾကတဲ့ သူတို႔အုပ္စုကို
တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ Kun ေလးက ပါ လွမ္းၾကည့္ေနၿပီ။
အေဆာင္ေ႐ွ႕ပန္းျခံ ခံုတန္းေလးမွာ နားၾကပ္ေလး
တပ္ စာအုပ္ဖတ္ေနတဲ့ ခ်စ္ရသူေလးက ႐ွပ္ အျပာေရာင္ေလးနဲ႔ သိပ္ကို မ်က္စိေအးသည္။
ခ်စ္ရသူ...အင္း...ZiYi ရဲ႕ တိတ္တခိုး ခ်စ္ရသူေလး
KunKun။
"သြားကြာ"
အားႀကီးနဲ႔ တြန္းလႊတ္ခံလိုက္ရသျဖင့္ Crush ေလးေ႐ွ႕ေမွာက္ရက္မလွဲရံုတမယ္။
ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့ မ်က္၀န္းလဲ႔လဲ့ေတြ။
ရည္းစားေတြျဖစ္ရင္ ေကာ္ဖီေရာင္ ဆံႏြယ္ေခြေခြကေလးေတြကို အသာဖြဖြ နမ္းရိွ ုက္မည္ဟု ZiYi စိတ္ကူးထားသည္။
လက္႐ွိမွာေတာ့ အသည္းယားစရာ မ်က္ႏွာေလးကို
မ်က္ေတာင္မခတ္ေငးေနမိျခင္း။
"Kun"
စာအုပ္ကိုပိတ္ၿပီး ခံုတန္းေလးကေန ထသြားမည္ျပဳေတာ့မွ ZiYi သတိ၀င္လာသည္။
"အင္း"
ZiYiရင္ခုန္စြာျဖင့္ Kun ေလးေ႐ွ႕ကို တစ္လွမ္းတိုးလိုက္သည္။
"ဟို...Kun...ကိုယ္ေလ"
"ဘာလဲ"
ပြင့္ဟလာတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ၾကည့္ၿပီး
အာေခါင္ေတြေျခာက္လာသျဖင့္ ခပ္ရဲရဲ ခ်ိဳခ်ဥ္လံုးေလးထံမွ အလ်င္အျမန္ အၾကည့္လႊဲလိုက္ရ၏။
