İnsanlara güvenmeyi bırakalı çok olmuştu. Benim için hepsi çıkarcı pisliklerin tekiydi , iki yüzlülerdi. Yaşadığım ve tanık ettiğim gerçeklerin hepsi derin bir tecrübeye sahip olmama neden olmuştu.
İçinde bulunduğum tuvalette yüzüme soğuk suyu son kez çarptıktan sonra kurulayıp koridora çıktım. Kendimi insanlardan soyutlamıştım, görülmemeye alışkındım. Sınıfa girip cam kenarı en arka sıraya oturduktan sonra başımı pencereye yaslarken gözlerimi yavaşça kapatıp açtım ve sınıfa baktım.
Aptal sürüsü. Kelimenin tam anlamıyla gösterdikleri hareketler bu yöndeydi. Bense soğuktum, pek kimseyle konuşmazdım doğrusu gerek duymazdım. Belki de bu davranışım diğerlerine gizemli ve çekici geliyordu çünkü sürekli yanıma gereksiz sorularla geliniyordu.
Şu hayatta ise kendim için önemli çok az şey kalmıştı elimde ; Bilgisayarım , kendim ve birkaç arkadaşım. Geçmişte yaşadıklarımdan ders çıkaralı çok olmuştu , kendimi verdiğim bilgisayarımsa en iyi arkadaşım.
Herkesin bütün pisliklerini ve gerçek yüzlerini biliyordum , en ince ayrıntısına kadar. Tanıştığım çoğu kişiye ait araştırma kayıtlarım vardı. Şimdilik her ne kadar dijital çöplüğüme gömsem de tek yanlışlarında onları bitirmek benim ellerimdeydi.
Taktığım kulaklığımı çıkış zilinin çalmasıyla birlikte sırama bırakıp dolabıma gittim ve içinden her zamanki küçük siyah çantamı aldım.
Okuldan çıkıp diğer öğrencilerin gittiği yolun tam aksine doğru ilerleyip köşeyi döndükten sonra çantamdaki gri hırkayla şapkayı üzerime geçirdim. Ben buydum. Yasak olmasa okulda da böyle dolaşırdım bunu en iyi disiplin kurulu biliyordu.
Otobüsten inip haftada en az üç kez uğradığım takım binamıza yürürken bulunduğum konumdan gayet mutluydum. Bir nevi hükümete çalışan hack takımlarından birindeydim. Bize verilen görevleri yapıyorduk , onlar da karşılığında istediğimiz şeyi veriyordu. Yani para.
Kapıyı itip içeri girdikten sonra kendi bilgisayarımın olduğu yere gittim ve sandalyeye oturdum. Biraz geç kalmıştım o yüzden başka bir şeyle ilgilenmeden ekranı açtım. Ellerimi klavyeye koyduktan sonra kaldığımız yerden kod dizilimini ilerletecekken önüme uzatılan kahveyle gülümseyip arkamı döndüm.
"Beni iyi tanıyorsun Arkın. Teşekkür ederim."
"Ee biliyoruz işte bir şeyler. Bu arada plandaki değişiklikten haberin var mı ?"
"Yok, ne değişikliği ?"
"İki hafta erkene çekilmiş. Holding güvenlik şirketini mi ne değiştirecekmiş. Onu pek anlamadım ama bu gece uyumak yok. Kahveni bitirsen iyi olur." Deyip kupayı işaret etmesiyle büyük bir yudum aldım.
"Zevkli olacak desene." derken ayağa kalktım. Bileğimdeki tokayla saçlarımı yukarıdan rahat bir topuz yapıp
"Diğerleri nerde ?" Diye sordum.
"Birazdan burada olurlar. Sen bekle ben geliyorum." Deyip gitmesiyle oturup arkama yaslandım. Güya geç kalan bendim.
Bu takıma gireli iki yıl oluyordu. Şu zamana kadar kendi çapımızda büyük işlere imza atmıştık. Her ne kadar ilk girdiğim zaman henüz reşit olmasam da adıma bir banka hesabı açılmıştı ve her ay düzenli miktarda para yatıyordu. Babam geçici bir süre yurtdışındaydı , annemle yaşıyordum. Onun da böyle bir işin içinde olduğumdan haberi yoktu. Sorularından bir şekilde sıyrılmayı başarıyordum.
Peki amacım ne miydi ? Her ne kadar bu işe en başta maddi sıkıntılar yüzünden başlasam da şuan paraya o zamanki kadar ihtiyacım yoktu.
Ancak ben hala devam ediyordum ve ne yapacağımı şuanlık bilmiyordum. Belki de düzgün yapabildiğim tek şey bu olduğundandı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hacker
Action"Hiçbir şey göründüğü gibi değildir Arkın, çünkü hiçbir şey görüntüden ibaret değildir."
