Bounded by the moon

Proloog

The difference between my darkness and your darkness is that I can look at my own badness in the face and accept its existence while you are busy covering your mirror with a white linen sheet. The difference between my sins and your sins is that when I sin I know I'm sinning while you have actually fallen prey to your own fabricated illusions. I am a siren, a mermaid; I know that I am beautiful while basking on the ocean's waves and I know that I can eat flesh and bones at the bottom of the sea. You are a white witch, a wizard; your spells are manipulations and your cauldron from hell yet you wrap yourself in white and wear a silver wig.

- C. JoyBell C.

P.O.V. Andromeda

De bubbels om ons heen kleurden zilver. Opgewonden glimlachend draaide ik rondjes onder water tot de zilverkleurige sluier die rond ons zweefde in mijn staart veranderde. Mijn prooi was door de schoonheid van het proces betoverd, net als ik door een ander proces. Hij bloede, ik kon het ruiken en daardoor lag er een klein stukje vlees bloot. Het deed me watertanden. Ik blies wat lucht in zijn longen, zodat hij onder water kon ademen en wierp mijn hoofd in zijn schouder om er met mijn tanden overheen te schrapen.

Toen ik speels wat in zijn schouder aan het happen was, genietend van mijn voorgerecht, hoorde ik plots een woeste zeegolf klinken en mijn ketting met de zeeschelp trilde. Dat betekende  dat er thuis een belangrijke mededeling ging komen en ik terug moest. Doordat ik afgeleid was, werd mijn beduusde slachtoffer weer klaarwakker. Hij trappelde naar boven en vocht om lucht. Mijn lippen vormden een scheve grijns. Dacht hij nu echt dat hij zelfs een minieme kans had om te ontsnappen? We zaten veel te diep onder de oppervlakte en ik was een van de snelste roofdieren in het water. Correctie de snelste.

Ik grinnikte om zijn poging en bewoog de vinnen van mijn staart. In minder dan een seconde had ik hem beet en nam de hap, uit die verrukkelijke schouder, waar ik de hele tijd op gewacht had. Ik had mijn slachtoffer al een paar dagen gevolgd om er zeker van te zijn dat ik wel het juiste en gezonde vlees in de kuip had. Met al die rotzooi die de jongeren van tegenwoordig aten, waren sommige oudere exemplaren zelfs beter van smaak.

Mijn ketting rinkelde weer en er kwam een storm aan. Ik zuchtte, best, maar het was te hopen dat het belangrijk was. Misschien kon ik een stukje meenemen voor onderweg? Het rotding rinkelde weer. Chagrijnig zwom ik de knappe sporter achterna en draaide zonder enig gevoel van spijt zijn nek om. Nog één knabbeltje… Net voor ik mijn tanden weer in zijn lekker zachte vlees kon laten zinken, ging die klote ketting weer.

Gefrustreerd wou ik het ding weggooien, maar ik moest wel gehoorzamen. Er was maar een iemand naar wie ik moest luisteren en me bij moest verantwoorden en die persoon was me nu aan het oproepen, namelijk de koning, mijn vader.

Mokkend was ik binnen een paar minuten in Koraalstad, mijn thuis. Ik stapte boos de luchtbubbel in en wrong mijn kletsnatte, ijskoude haar uit. Oeps, dat maakte een plas op de grond. Ach, het was maar water.

Zonder goed op te letten, draaide ik de bocht om, om zo snel mogelijk naar vader te gaan, en liep daarbij bijna iemand omver. Ik kon de persoon nog maar net vastgrijpen voor ie op de grond viel. 'Bedankt, Andromeda.' Oh heilige waters, wat klonk ze dankbaar.

'Coral.' mopperde ik onbeleefd. Ea zou me vast wel vergeven of nu ik erover nadacht misschien ook niet. Coral was de perfectie zelve, maar hoe ik het zag was dat niet zo positief. Ze verloochende onze ware aard door net te doen alsof ze haar verlangens kon onderdrukken. Door onnatuurlijk te zijn. Ik haatte haar veganistisch gedoe, zo waren wij niet. Ea of Enki zoals we hem ook noemden, onze god van het diepe water, zou dat vast wel inzien.

'Vader wilt dat je eerst naar boven gaat om de jurk aan te trekken die op je bed ligt.' Ik haatte het als ze hem vader noemde. Hij was niet haar vader. Ze was gewoon de heks die we hadden opgenomen in de familie.

Ik glimlachte vals: 'Natuurlijk.' Spottend maakte ik nog een kleine reverence met mijn aan stukken gescheurde rode jurk. Ik draaide me om en negeerde haar verder, terwijl ik riep: 'Kai, lieverd! Mairin! Ik ben thuis!'

Niet veel later kwamen mijn kleine broer en zus de trap afgehold. 'Andy! Andy!' Ik werd bedolven in verstikkende en botten krakende knuffels tot ik bijna fijngeknepen was. Ik glimlachte mijn menselijke tanden bloot.

'Hé, kleintjes, ik heb jullie gemist!' Doordat ik wat ruimte wilde van Coral en haar opgetrokken wenkbrauwen telkens als ik een hapje mens wou nemen en de sporter die ik achtervolgt had, was ik al een tijdje niet meer thuis geweest.

'Wij jou ook.' Ze grijnsden allebei en bij Mairin, die net iets ouder was dan Kai, stak er een onvolledige tweede set tanden half voor haar menselijke tanden. De kleine schat had nog niet geleerd hoe ze die moest verbergen. Ik kon duidelijk zien dat ze geweldige tanden zou krijgen. Dun, lang en vlijmscherp.

'We kunnen straks iets leuks doen, nadat ik papa ben gaan bezoeken in de troonkamer. Ik moet me nog omkleden.' zei ik enthousiast.

'Mag ik je haar doen?' Mairin keek hoopvol en ze wist best dat ik haar niets kon weigeren.

'Tuurlijk lieverd.' glimlachte ik.

'Meisjes...' was Kai's smalende commentaar.

Ondanks zijn eerdere commentaar kwam hij, net zoals ik verwacht had, op mijn schoot zitten, terwijl Mairin vlechtjes in mijn haar maakte en er parels en schelpjes in reeg. Toen ze klaar was, keek Kai bedenkelijk naar mijn haar. 'Er mist iets. Wat denk jij, Mai?'

'Hmm, ik denk dat je gelijk hebt. We hebben iets opvallends nodig, iets zoals...' Plots hielden ze beide hun adem in en ik dacht ze net te reanimeren, toen ik zag waar ze naar keken. Mijn bronskleurige kroon met koraal en parels lag naast een diepzeeblauwe jurk op bed.

Mijn melodieuze lach vulde de kamer. 'Hoe konden we dat vergeten? Sluit jullie ogen even, lieverds, dan kan ik mijn jurk aandoen.' Ik begon mijn rode jurk los te maken, zonder er echt al uit te strippen.

Snel en geschokt sloegen ze hun handen voor elkaars gezichten. 'Het is niet netjes of damesachtig om zomaar je kleren uit te doen. We willen niet gehavend voor het leven zijn.' Die laatste zin klonk zo volwassen dat ik wist dat ze hem van iemand anders ingepikt moesten hebben.

'Jongens, ik was enkel de rits aan het zoeken.'

'Jajaja...' Ik grinnikte en stapte uit de jurk, waarna ik eerst mijn lange vingers over het donkerblauwe exemplaar liet gaan voor ik hem aantrok. De diepblauwe kleur was bijna identiek aan mijn eigen haarkleur onder water. Boven water werd het gitzwart, net zoals mijn huidskleur van turquoise naar lichtroze ging. Zo konden we makkelijk opgaan in de mensenwereld. Hoewel het voor mij wat moeilijker ging dan voor andere meers. Mijn vele donkerblauwe tatoeages die als riviertjes over mijn lichaam stroomden, omdat ik koninklijk was, veranderden dan in normale tatoeages die ik moest verstoppen. Anders wisten andere bovennatuurlijken zoals vampiers meteen wat ik was. Het enige andere kenmerk dat me kon verraden waren mijn ogen die bij veel emoties van zilverglanzend blauw tot zilver kleurden. Het was ook geen geheim dat vampiers even dol op zeemeerminnenbloed waren dan op elfenbloed.

De kroon woog zwaar, toen ik hem op mijn hoofd zette. Ik wriemelde de vingers van mijn broer en zus van elkaars gezichten. 'Klaar, laten we pap zoeken.’

Het rook vreemd in de gangen, alsof er iets was wat hier niet natuurlijk was. Zelfs Coral rook zo niet. Het rook dierlijk, zoogdierachtig. Laten we zeggen dat het stonk. De kleintjes merkten het volgens mij ook onbewust op, want ze kropen dichter tegen me aan. We liepen behoedzaam op het geluid van onze voetstappen verder. Het eerdere doffe geluid van mijn pumps tegen de zeebodem verdween en maakte plaats voor absolute stilte. Er was iets niet pluis, maar wat?

----------------------------------------------------------------------

Zo, hier is de proloog van ons nieuw verhaal waar de meeste personen op gestemd hadden. Volgende week gaat ook het vervolg van "Captured by a vampireprince" van start! Hope you liked this chapter. Wat zou er toch aan de hand zijn in die troonzaal? :p

Veel liefs,

The Wattpadtwins xx