Durunca gönlümün ayarsız saati
Kaçırmışım o son treni
Bu yalnızlığım, hep geç kalmışlığımdan
Şimdi koşsam da ardından
Bilirim, yetişmek zor
Sen bu rayların son yolcusu
Ben bu boş istasyonun dert bekçisiyim
Pişmanlık ve bir avuç umutla
Burada bekleyeceğim meçhul dönüşünü
Gözlerim ufka bakmaktan körelecek
Belki delireceğim bir perşembe gecesi
Ama olsun
Yinede bekleyeceğim seni
