PROLOGUE

9 4 0
                                    

"ohh! Shit!" Malakas kung sabi kaya napatingin na din sakin yung mga customer. "Anong ginawa mo sa blueprint ko! Tangina lang! Ilang araw ko 'tung ginawa! Halos hindi na nga ako natutulog!" Bulyaw ko dito.

"M-ma'am s-sorry po, n-natulak po ako" sabi nung waiter na may dalang tray ng may basong tubig

wala na akong pake kung pinag titinginan na ako ng mga tao.

"SINONG TUMULAK SAYO!"

"Omygoosh!" Exaggerated na sabi ng babae kaya napatingin ako dito na nakakunot ang noo.

"Look, calm down miss hindi namin sinasadya" mahinahon na sabi nitong lalaking to.

"Babe.. hayaan mo na papansin lang yan" malanding sabi nung babaeng kasama nya.

"Haaa! Calm down? Papansin? Hayaan? What the fucking shit! Tanghaling tapat nag haharutan? Get a room! Bwisit!"

"Miss watch your words, im sorry okay?"

"Joena Alvarez! High blood ka nanaman, nakakahiya sa customer" inis na sabi ni moira.

"Lahat ng kinakain nila ngayon wag mo ng pabayaran credit to me!" Pikon kung sabi nakakainit talaga ng ulo!

"No, credit to me, i pay for it. Kasalanan ko naman" sabat nung lalaki.

"Babe.." taka nung kasama nya.

Hindi ko na sya pinansin at hinarap ko na si mara.

"Eh?" Naguluhan naman si moira.

"Aalis ulit ako ng isang linggo, call me if important and emergency only" kalmado ko ng sabi.

"Ha? Aalis ka ulit? Kararating mo lang"

"I need to" binalingan ko na lang ulit yung blueprint ko na basang basa.

Naiiyak nako, ilang araw akong walang matinong tulog, kain at pahinga para matapos ko to before submission

"Hala joe!" Tiningnan naman ako ni moira na parang ako ang pinaka nakakaawa sa lahat, alam nya kasi ang mga ginagawa ko pag gumagawa ako ng plan.

Umiling ako, naiiyak na talaga ako.

"Joe, ibigay mo na yan sa iba, alam ko naman na marami ka pang hawak na projects pero wag kang mag focus lang dyan" mahinahon nyang sabi.

"Hindi moi, hindi mo naiintindihan." Nag simula ng tumulo ang luha ko. "Pinag hirapan ko to, ipinag laban ko to, para makuha ko lang to"

"Warm water please" narinig kung sabi ni moira sa dumaan na waiter. "At least take a rest, ako na bahala dito, umuwi kana sa bahay."

Umiling ako habang pinupunasan ko ang luha ko.

"Hindi na, aalis na ako ngayon." Matamlay kung sabi.

"Wag matigas ang ulo Alvarez! Umuwi ka muna at mag pahinga! Nakikiusap ako Alvarez!" Tumayo na sya kasabay ng pag dating nung tubig na hiningi nya at nilagay sa harap ko. "Drink at least"

At umalis na sya sa harap ko.

Nakakadissapoint ka nanaman joena!


On my mind "i don't know to myself, why but.. I don't wanna see her crying, it's kind....

Breaking my heart"

Series #1: Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon