Texting With My Step Brother [T.W.M.S.B.]|✔| -BOOK 1- #WWSA2k2018 #BC2k18 #WCC

🔸17🔸

"Στέλλα, μην λες βλακείες δεν νιώθω κατι για εκείνον. Τον μισώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου"της λέω όσο πιο πιστικα μπορώ και κάνω βόλτες στο δωμάτιο.

Όμως μέχρι και εγώ ήξερα ότι μάλλον λέω ψέματα.
Οο έλα Ελπίδα, είναι παράλογο όλο αυτό, δεν γίνεται να μου άρεσει.

"Ελπίδα, σε εμένα μιλάς που σε ξέρω σαν την παλάμη μου"
"Όχι, ξεχνά το, εγώ είμαι ερωτευμένη με τον Χρήστο -"
"Με κάποιον που πήδηξε μία και σε κοιτούσε σαν να είσαι ένα τίποτα"με μαλώνει ουσιαστικά και μου υπενθυμίζει τι είχε συμβεί.
"Έτσι γίνεται συνήθως"λέω άηχα και κατεβαζω το κεφάλι μου κάτω.

Αμέσως μετά, η πόρτα χτύπησε.
Το κεφάλι του Στεφάνου εμφανίστηκε.

"Να μπούμε;"ρωτάει δειλά.
Έγνεψα και εκείνος με τον Ηλια μπήκαν μέσα.

Ηλίας: κολλητός του ηλίθιου ουρακοτάγκου και το κρας της Στέλλας.

Ή Στέλλα μολις τον είδε κρύος ιδρώτας την έλουσε και καλέ αυτή δεν ανασαίνει.

"Εμ, γεια"λέει τελικά ο Ηλίας αμήχανος και ξύνει τον αυχένα του άβολα.
"Εμ, γεια σου και σε εσένα βρε παλικαρι του χωριού, ναι, χρειάζομαι αέρα"λέει γρήγορα και χωρίς να ξέρει η Στέλλα και φεύγει γρήγορα έξω.
"Τι μας κοιτάς; Πήγαινε μαζί της"λέω στον Ηλια και του δείχνω την πόρτα.
"Έλα ρε καψουρη, πήγαινε βρες την"του λέει ο Στέφανος και ο Ηλίας με ένα γνεψιμο κατεβαίνει κάτω.

Ο Στέφανος γυρνάει να με κοιτάξει με ένα απολογητικό ύφος.

"Συγγνώμη"λέει τόσο σιγά, αλλά χευ εγώ το άκουσα.
"Γιατί;"τον ρωταω απορημένη.
"Για όλα. Έχεις δίκιο. Είμαστε αδέλφια η τουλάχιστον πρέπει να βάλουμε τους γονείς μας μπροστά"λέει και έρχεται κοντά μου.
"Αλλά πριν σε δω ξανά σαν αδελφή μου, φιλα με εστω για τελευταία φορά"με παρακαλεί. Ή φωνή του αισθησιακη κάνοντας τις πεταλούδες και ολόκληρο το ζωολογικό κήπο να κάνει πάρτυ.

Στα επόμενα δεύτερα, τον είχα πιάσει από τα μάγουλα και τον φιλησα με όσο πάθος είχα για αυτόν.

Ήταν απροετοίμαστος και λογικά δεν το περίμενε και γουρλωσε τα μάτια του.
Μετά, με έπιασε από την μέση, έκλεισε τα μάτια του, με έφερε πιο κοντά του, χαλάρωσε και απόλαυσε το φιλί.

Έπρεπε να είναι η τελευταία φορά που γίνεται αυτό...

Όταν ζητούσα με και οι δύο οξυγόνο, απομακρύνθηκαμε και ακουμπησαμε τα μέτωπα μας.
Μου φίλησε γλυκά την μύτη και μου χαμογέλασε.
Ανταπεδωσα στο χαμόγελο και απομακρύνθηκαμε.