Don't mess with MY badboy

°Part 4°

Μ. Αλ - Αλέξια, Αλέξια.... Ξύπνα. Θα αργήσεις. Αλέξια...... Σήκω παιδάκι μου....Ρε Αλέξια, δε με ακούς που σου μιλάω;
Α- Τώρα ρε μαμά. Σιγά νωρίς είναι ακόμα, είπα και άρχισα να τρίβω τα μάτια μου από τη νύστα.
Μ. Αλ- Σε πέντε λεπτά χτυπάει το κουδούνι βρε Αλέξια.
Α- Όχι ρε πουστη μου, είπα και η μαμά μου με αγροιοκοιταξε. Συγγνώμη μαμά...... Άνοιξα το κινητό μου. Είχα 50 αναπάντητες κλίσεις από την Ζωή;
Ας φύγει τουλάχιστον εκείνη, να μην χάσει την πρώτη ώρα, σκέφτηκα
Α- Ζωή, φύγε. Αργησα να ξυπνήσω. Τουλάχιστον πρόλαβε εσύ.
Ζ- Το κατάλαβα. Οκ αγάπη θα τα πούμε, είπε και το έκλεισε.

Έφτασα. Κανείς. Έκατσα σε ένα παγκάκι και έβαλα τα ακουστικά μου. Αχχχχχ πόσο με χαλαρώνει η μουσική..... Ξαφνικά ένιωσα ένα τράβηγμα.
-Οπ τσούλα κι τι κάνεις εσύ εδώ, είπε ο Γιάννης και με έπιασε με δύναμη από τον καρπό.
-Άσε με, του είπα και τον έσπρωξα, αλλά φυσικά δεν έπιασε, αφού εκείνος έχει περισσότερη δύναμη από εμένα. Με κόλλησε στον τοίχο, και άρχισε να με φίλα βίαια στο λαιμό. Τα δάκρυα δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους....
-Σε παρακαλώ, άσε με του έλεγα όμως εκείνος τίποτα. Προσπαθούσε να με φιλήσει, όμως εγώ τραβιομουν.
-Εεεε πρόσεχε μαλακισμενη, μου είπε αλλά εγώ συνέχισα να του αντιστέκομαι.
-Ρε μαλακα τι κάνεις εκεί; ακούστηκε μια φωνή. Την ξέρω αυτή την φωνή..... Είναι..... του Μάριου;;; Όπα τι έγινε μόλις τώρα;;;
Ο Μάριος άρχισε να βρίζει και να βαράει με μανία τον Γιάννη, ο οποίος ήταν λιποθυμος στον πάτωμα, γεμάτος πληγές, με το αίμα να τρέχει απ το σχισμενο του χείλος.
-Εσύ έλα εδώ, μου είπε άγρια και χωρίς να φέρω αντιριση κούνησε καταφατικά το κεφάλι μου και τον ακολούθησα.
......................................................................
Μάριος POV

Όχι ρε γαμωτο. Άργησα πάλι. Εεεε με τέτοιο ξενύχτι. Καλή ήταν αυτή χθες... Η Αλεξία θα είναι όμως καλύτερη........... Τι είπα ρε γαμωτο; Γιατί τη σκέφτομαι τόσο πολύ;;; Σιγά μην είμαι και ερωτευμένος. Αγάπη και μαλακιες. Δεν υπάρχει αγάπη. Το μόνο που ξέρουν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να πληγώνουν ο ένας τον άλλον. Γι αυτό ζουν. Τέλος πάντων. Βλέπω να μένω από απουσίες. Τουλάχιστον να προλάβω την επόμενη ώρα.
- Αγγελική μου, εγώ φεύγω, είπα στην αδερφή μου η οποία είναι 8 χρόνων. (εννοείται πως πάει σχολείο απλά σήμερα η δασκάλα της έλειπε)
-Εντάξει αδερφούλη, μου είπε και έφυγα κλείνοντας με δύναμη την πόρτα.
Έφτασα περίπου μετά από 5λ. Στο βάθος φαίνονταν δύο παιδιά. Στην αρχή νόμιζα ότι φασωνονταν. Πλησίασα και κατάλαβα πως ήταν εκείνη..... Τα μάτια της ήταν φοβισμένα και μελαγχολικά. Περίμενε..... Ο Γιάννης είναι αυτός; Τι κάνει εκεί τολμάει και την ακουμπάει;Τώρα θα δει ο βλαμμένος.
-Ρε μαλακά τι κάνεις εκει; Του είπα και άρχισα να τον χτυπάω. Η Αλεξία ούρλιαζε και μου έλεγε να σταματήσω, όμως εγώ δεν την άκουγα. Ο παλιομαλακας..... Πως τόλμησε να την ακουμπήσει; Βαραγα χωρίς να σκέφτομαι, ώσπου είδα τον Γιάννη λιποθυμο στο έδαφος.
-Εσύ έλα εδώ, της είπα άγρια χωρίς να το θέλω. Εκείνη υπάκουσε και συνεχίσαμε.
......................................................................
Αλέξια POV
Περπαταγαμε αρκετή ώρα. Δεν ήξερα που πηγαίναμε, αλλά ούτε που με ένοιαζε. Παραλίγο να με βιάσει, να με βιάσει, σκεφτόμουν και ο θυμός μεγάλωνε μέσα μου.
-Ευχαριστώ είπα στον Μάριο και εκείνος απλά με κοίταξε. Τα βλέμματα μας συναντήθηκαν και ο χρόνος πάγωσε. Χάθηκα στο μπλε των ματιών του. Με υπνοτιζε. Μετά από μερικά λεπτά εκείνος γύρισε απότομα και συνεχίσαμε να περπατάμε.
- Φτάσαμε, είπε.
Η θέα ήταν μαγευτική. Όλη η πόλη ξεδιπλωνοταν μπροστά μας. Ήταν πραγματικά πανέμορφα. Ένιωθα το βλέμμα του να με καιει.
Φ-Έχεις δίπλα σου έναν κούκλο που σε προστάτεψε όταν παραλίγο να βιαστείς, σε έφερε σε ένα πανέμορφο μέρος, σε κοιτάει και συ βλέπεις το τοπίο;
Α-1.Εσυ που βρέθηκες πάλι; Μου φαίνεται φυτρώνεις εκεί που δε σε σπέρνουν. 2.Του είπα ευχαριστώ 3.Εκείνος μπορεί να με κοιτάει. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να τον κοιτάξω κι εγώ;
Φ-Ναιπ, αυτό σημαίνει.
Α-Σταματά να μιλάς.
Από τις σκέψεις μου με διέκοψε ένας παράξενος ήχος. Είδα τον Μάριο να βγάζει ένα τσιγάρο από την τσέπη του και να το ανάβει.
Α-Σβηστό.
Μ-Γιατί νοιάζεσαι και για την υγειά μου, είπε και γέλασε.
Α- Οχι, απλααααα ν-να είναι που-που με εεενοχλει.
M-Μάλιστα, είπε και έσκυψε το κεφάλι του.
Τι; Μήπως είπα βλακια;
Α- Γιατί είσαι έτσι; Με μπερδεύεις. Τη μία με βαράς και σας πλάκα μαζί μου, ενώ την άλλη με προστατεύεις. Γιατί απλά δε μου λες αν σου έχω κάνει κάτι; Φταίω σε κάτι; Γιατί μου συμπαιριφερεσαι έτσι;
Μ-Έτσι είμαι και σε όποιον αρέσω, είπε. Δεν απάντησα. Δεν ήξερα τι να πω. Εκεί που ήταν άγριος ξαφνικά το βλέμμα του μαλάκωσε.
Μ- Κοίτα Αλέξια θέλω να σου πω ότι.....
(Χτυπάει το τηλέφωνο της Αλέξιας)
-Ναι. Γεια σας. Τι;;;;;;;;;

⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫
Heyyy. Γεια σας πιγκουινάκια μου!!!🐧🐧🐧❤️❤️
Ουφφφ, πάει και αυτό το part...
Έβαλα τα δυνατά μμ. Άραγε τι έγινε με το τηλεφώνημα??!
Τεσπα.... #hope_you_like_it