Ölüm Melekleri

Kırık Miğfer Hanı

Güneş gökyüzünü yeniden kontrolüne aldığı vakit uyandı Gren. Uykusuzdu ama gene de ilk kalkan o oldu. Ayağa kalktı, etrafına bakındı, sonra asasını alarak ağaçların altından yola çıktı. Yola girdiğinde bir at arabası yanından salllana sallana geçip gittiğini gördü.

"Selam," dedi Gren bağırarak.

At sürücüsü başıyla karşılık verdi ve atları kırbaçladı ; atlar hızlandı ve at arabası toz bulutu içinde kayboldu.

"Güle güle," dedi Gren at sürücüsünün duymayacağını bile bile ve göğe baktı. Tek bir bulut bile yoktu. Sevinçle temiz havayı soludu ; o sıra bir el omzuna uzandı. Bu Surbern'di.

"Günaydın.

"Günaydın," dedi Surbern ve ardından esnedi, "Uykum var."

Gren gülümsedi, yolun kenarındaki bir taşın üstüne çıktı, elini gözlerine siper ederek ileri baktı.

"Yol boş ve sorunsuz görünüyor."

"İyi o zaman. Rahat bir yolculuk olacak."

"Umarım Surbern."

İki arkadaş yeniden konakladıkları yere vardıklarında, Oner hala uyuyordu. Suratındaki gülümsemeye bakılırsa güzel bir rüya görüyor olmalıydı.

"Uyandıralım," dedi Surbern, Oner'e uzanarak.

Gren elini tuttu Surbern'in ve eliyle sus işareti yaptı.

"Ne oldu?"

"İzle."

Gren asasını kaldırdı, fısıldayarak bir şeyler söyledi. Surbern onun bir büyü yaptığını anlamıştı ama ne yaptığını bilmiyordu.

"Ne yapıyorsun?" dedi merakla.

"İzle," tekrarladı Gren.

O an tozlar kalktı, dans ederce birbirine karıştı, Gren ve Surbern'in etrafında bir tur attı ve bir kuş gibi göğe yükselerek şekillenmeye başladı.

"Trol!" Surbern bağıracaktı ki Gren eliyle ağzını kapattı.

"Okuldan küçük bir hatıranın sözü olmaz Surbern."

Trol ellerini açaracak ve başını göğe dikerek kükreyince sesi uzun süre yankılandı.

Oner bunu duymamış gibi kulağını kaşıdı ve uyumaya devam etti.

"Sen istedin Oner," dedi Gren ve asasını trole tutarak bir şeyler daha fısıldadı.

"İzle Surbern!"

Trol biraz daha büyüdü, eskisinden daha çirkinleşti. Surbern bu şakadan Oner'in hoşlanmayacağından emindi. Trol ellerini kaldırdı ve az öncekinden daha gür, daha korkunç bir sesle kükredi.

"Ne oluyor!" diye sinirle kalktı Oner. "Uyuyamıyacak mı -... Trol!"

Oner korkuyla ayağa fırladı, asasına almak için eğildi fakat korkudan titreyen ayakları onu yere düşürdü.

Gren ve Surbern kıkırdarken, trol gene bir toz bulutu olup kayboldu. Oner'se uykunun verdiği şaşkınlıkla ayağa kalktı ve Gren'e baktı.

"Sen yaptın!"

"Sanırım."

Oner asasını kaptığı gibi Gren'i kovalamaya başladı ; Gren önde o arkada ağaçlar arasında bir sağa, bir sola koşuşturdular.