geceler kimsesiz
sokaklar sessiz
yerde sararmış kuru yapraklar
bizim gibiler hep yalnızlar
sabahın ilk saatlerinde ışıldayan güneş
şimdi nerde?
sokak lambaları sıkılmış yorgunlar bu gece
ışığı sönen ateş böceği misali
pes etmiş eyyüb,sabrı bitmiş
dayanamamış bu zulüm hayata.
kapamış gözlerini
girmiş toprak altına
yolunu bulamaz olmuş insanlar
yalnız kalmış,savaşamamış
sırtından bıçaklanmış konuşamamış
öksüz kalmış ağlayamamış.
kimse bulamamış yardım elini.
uzatılan elleri görememiş
çünkü insanoğlu yanlış yapmış hayatta.
yaşamak için değil,yaşatılmak için yaşamalı aslında.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Not Defteri
PoetryCanım her sıkıldığında, duygusal bağladığımıda,aşkın zirvesinde olduğumda,özlem çektiğinde alırım kalemi elime.Arkadan slow bir fon müziği, aklıma gelenleri dökerim deftere.
