Ζωντανεύοντας σκέψεις και συναισθήματα

Η κοπέλα με τα κάστανα μάτια

Ποτέ μα ποτέ μην ντραπείς να χορέψεις. Θα το μετανιώσεις πίκρα. Μην καταπιέσεις το σώμα σου. Μη το ελέγξεις καν. Αστο να εκφραστεί. Άσε την ψυχή σου να νιώσει λίγο. Να χαμογελάσει. Να διασκεδάσει. Γνώρισε τον εαυτό σου. Ανακάλυψε πράγματα για εσένα που δε γνώριζες, μέχρι να ακούσεις αυτόν τον ρυθμό που θα σου προκαλέσει πεταλούδες στο στομάχι και κάνει τη ψυχή σου να χορεύει μέσα στο στήθος σου. Την καρδιά σου να σφυροκοπά αδιάκοπα. Όλο το κορμί σου να παίρνει φωτιά. Το μυαλό σου να λιώνει. Την λογική, να κάνει πάρτυ με την τρέλα. Να κάνει τους αγγέλους να χορεύουν με τους δαίμονές σου.

Μην ντραπείς. Άφησε το να βγει. Ποιός χέστηκε για το ποιός κοίτα;; Ποιός χέστηκε για το ποιός μιλά;; Αφού η γλώσσα δειλιάζει, άσε το σώμα να φωνάξει. Εκτονώσου. Χαμόγελα. Τρέχα. Πήδα. Χτύπα. Όσο παίζει η μουσική δεν υπάρχει κανείς. Ακούς;; Είσαι μόνο εσύ και ο ρυθμός. Ίσως και τα λόγια που τον συνοδεύουν. Όσο παίζει η μουσική είσαι στον κόσμο σου. Δεν υπάρχει κανείς γύρω. Ακούς;; Κανείς.

Μη κάνεις το λάθος και μείνεις στη γωνία σκύβοντας το κεφάλι ντροπαλά. Θα χάσεις την ζωή σου. Κυριολεκτικά. Ψηλά το κεφάλι. Τα μάτια χαμένα. Όπου θέλουν να κοιτάξουν. Όπου βρουν ηρεμία. Κανένας έλεγχος. Κανένα όριο. Ουδέ κανόνας. Μη κάνεις το λάθος και μείνεις δευτερόλεπτο παραπάνω σε αυτή τη καταραμένη γωνία.

Ποιά είμαι εγώ και σου λέω όλα αυτά; Πως τολμώ και ξεστομίζω λόγια τόσο βαριά και απόλυτα χωρίς να ξέρω καν το άτομο που το διαβάζει αυτό;; Θα απαντήσω.

Είμαι η κοπέλα που πνίγηκε στα δάκρυα της ψυχής της, όταν εκείνη την ικέτευε να της επιτρέψει να χορέψει. Η κοπέλα που έκλεισε την ένταση της καρδιάς, για να μην ακούει την επιθυμία της να δώσει την ελευθερία στο σώμα να κινηθεί στον υπέροχο ρυθμό. Τον υπέροχο, μαγευτικό ρυθμό. Η κοπέλα στη γωνία, που κοίταζε τους ανθρώπους να χορεύουν και να γελάνε. Ανθρώπους να πηδάνε εδώ και κει διασκεδάζοντας. Η κοπέλα που ίσα κινούσε το κεφάλι επειδή ντρεπόταν πως θα γελάσουν με τις αδέξιες κινήσεις της. Η κοπέλα που πλέον μετανιώνει και ζητά συγγνώμη απ'το σώμα. Την καρδιά. Το μυαλό. Τις πεταλούδες. Και την ψυχή της.

Είμαι η κοπέλα που παρά το σκυφτό της κεφάλι, κοιτούσε τους πάντες από εκείνη την ασφαλή γωνία. Εκείνη, που τους κοιτούσε επίμονα, με εκείνα τα σκοτεινά κάστανα μάτια.

Η κοπέλα, που προσπαθεί να σώσει τις αναμνήσεις που κάποιον που αρνούνται να δημιουργήσουν. Η κοπέλα, που προσπαθεί να προλάβει. Η κοπέλα, που προσπαθεί να εμποδίσει κάποιον απ'την θλιβερή στιγμή που θα πει, "γιατί μου το έκανα αυτό;" Αυτή είμαι λοιπόν.

Είμαι η κοπέλα με τα κάστανα μάτια.