The luckiest girl on earth {DUTCH STORY}

Hoofdstuk 7

Wat een klote dag was dit op school zeg! Ik was echt met mijn gedachten ergens anders. Op 6 december ben ik alleen nog maar depressiever. Ik zou mijn broer daar live kunnen zien, maar ja ik kan natuurlijk weer niet aan kaarten komen. Over 2 dagen ben ik jarig. Niet echt dat ik daar zin in heb. Ik ga even op Twitter kijken of ik een reactie heb gekregen van Louis. Nee, nopes, nadas, niks.

Mijn wekker gaat. Tijd om op te staan. Het is 6.45 en ik val bijna weer in slaap. Gelukkig komt mijn moeder binnen en doet ze mijn gordijnen open waardoor ik klaarwakker wordt. Eerst even douchen, dan kleren aantrekken dan eten, dan tandenpoetsen en dan naar school. Ik hoor de bel gaan. Daar zou Fleur wel zijn. Opeens realiseer ik me dat ik eindelijk weet waarom ik als enige zo ongeveer in de hele familie bruin haar heb en bruine ogen. De rest van de familie hebben zo ongeveer allemaal blond haar en groene ogen. Ik ben gewoon een indringer in deze familie! Wanneer ik dit aan Fleur vertel gaat ze tegen me in. "Je bent helemaal geen indringer! Stel je was een Chinees en je werd geadopteerd, ben je toch ook geen indringer in je familie? Jouw ouders hebben gekozen om je te verzorgen. Daar kan jij toch niks aan doen?'' Deze woorden hebben me aan het denken gezet.

Normaal blèren we in de ochtend mee met de muziek op de fiets, maar sinds een paar dagen heb ik daar geen zin meer in. Ik voel me kut, terwijl ik het gelukkigste kind moet zijn. Ik ben het zusje van Louis Tomlinson. Het dringt eigenlijk nu pas tot me door. HET ZUSJE VAN MIJN IDOOL!

Als ik op school kom kijkt iedereen me raar aan. Ik denk meteen aan mijn uiterlijk. Ben ik doorgelekt? Heb ik haar dat alle kanten opstaat? Maar dan zie ik Timo voor me staan. Hij is fucking lekker en iedereen droomt van hem. Timo is de eerste die het straight to the point vraagt en niet met een super grote omweg. "Ben jij het zusje van Louis Tomlinson?" vraagt hij. Hij is niet zo'n stoer doenertje. Als hij je iets vraagt, vraagt hij het echt omdat hij het wilt weten en niet omdat hij het voor anderen moet vragen. Het voelt veilig. "Je hoeft het niet te vertellen als je het niet wilt Am." fluistert Fleur in mijn oor. Het liefst wil ik deze vraag skippen, maar dan krijg ik het de hele dag nog te horen. Ik zeg het maar eerlijk. "Ja, ik ben het zusje van Louis." "Hoezo weet iedereen het nu pas?" hoor ik iemand anders roepen. "Ik weet het pas sinds een paar dagen." en iedereen kijkt me ongeloofwaardig aan. De bel gaat en iedereen gaat naar zijn lessen. We hebben het eerste uur wiskunde. Ugh daar heb ik echt geen zin in! Voordat ik ook maar 1 seconde in het lokaal sta, komt er een groepje meisjes aan stormen. Het zijn van die populaire meisjes die nooit met je praten, totdat ze iets van je nodig hebben. Ik weet dat ze helaas fan zijn van Louis. "Kloppen de roddels dat jij het verloren zusje van Louis bent?" Vraagt het bruinharige meisje, die Daniëlle heet. "Ja dat klopt en laat haar nu met rust." schreeuwt Fleur naar de drie meiden. "Dank je, Fleur." fluister ik naar Fleur.

Een paar uur later is de schooldag voorbij. Gelukkig had ik vandaag wat meer concentratie. Ook kregen we een cijfer van wiskunde terug en ik had een 8,2! Voor mij is dat heel hoog, want ik sta gemiddeld een 6,8. Ik denk dat dat nu wel een beetje omhoog is gegaan.

Als ik thuis ben is mijn vader ook al thuis. Hij komt naar me toe en geeft me een knuffel. Zelf denk ik 'waarvoor is dit?' Het lijkt alsof hij mijn gedachten kan lezen en zegt: "Dit is omdat ik zoveel van je hou. Ook al ben je niet mijn bloedeigen dochter, je bent een groot deel van mijn leven geworden en het voelt alsof je wel mijn bloedeigen dochter bent. Ik hou zo ontzettend veel van jou! Dat weet je wel toch?"

Hoezo reageert Louis niet op haar Tweet?

Heb je nog ideeën, vragen of opmerkingen? Zet het in de reacties!

Xx Anne-Rins