Hoping for hope

Untitled Story Part

Kristine's POV

Ringgg.... ringgg....

(tsick)

"Yawwwwwnnnnn....." minsan talaga ayoko nang magising, ea. ikaw ba naman kilalanin ng mga tao bilang anak ng mag nanakaw e.

Kasi yung Parents ko napag kamalang mag nanakaw sa kumpanyang pinagtatrabahuhan nila noon, sinubukan nilang labanan ang lahat ng kaso na sinampa sa kanila, sa awa ng diyos nanalo naman sila, pero andun pa rin yung dumi sa pangalan nila, kahit kami ng kapatid ko ay nadadamay na, hindi na kami nagkakaroon ng kaibigan, wala na ring gustong makipag kaibigan sa amin, pero ang mas ikinagulat ko ay nang makita ko ang parents ko sa loob ng aming bahay na wala nang buhay, mahirap mabuhay ng walang magulang, lalo na't hindi kami kinikilala ng mga tao, kahit kamag anak namin ay hindi namin makita, kaya simula nung mamatay ang parents namin kami na ang bumubuhay sa mga sarili namin.

Ako nga pala si Kristine Marindique Ako ay 4th year highschool na ngayon, at ang kapatid ko naman ay nasa 2nd year highschool, by the way, anung oras na ba??

O_o??

"OMG!!!! 7:00 o'clock na pala, late na ako"

.

.

.

Brush

.

.

Wash

.

.

Click

.

.

hmmmmmm..... #^_^#

ok na papasok na ako sa school.

after 30 mins. ng biyahe.

sa wakas dito na rin sa school, ito nanaman, sana matapos itong araw na ito na ok ang lahat, alam ko namang hindi nila ako kakausapin ea, ito na papasok na ako ng gate,

pag pasok ko sa gate

(krrrkkk)

Tingin sa taas O_o..

Splasshhhh......

Huhuhuhu.... ~T_T~

bakit ba lagi nalang ganito?? hirap na ako, buwisit na buhay to ohh..... shheeeetttt, uuwi nalang ako

.

.

tatalikod na sana ako at uuwi na nang...

"Miss ok ka lang ba, ito o, panyo ko punasan mo muna sarili mo tas may extra uniform yung kapatid ko sa locker niya, yun muna suutin mo" what??? may nag aalok sa akin ng panyo, at ang malala  lalaki pa, eee.... nakakahiya...

A/N

Goodeve guys, i hope nagustuhan niyo po ang aking ztory, hahaha.... actually may isang tao akong pinag huhugutan diyan,