მე შენამდე.🔞🔞🔞

მე.

მარტო ფურცლებიღა დამრჩენია, უნდა ვწერო და ვწერო, საქმეც არაფერი მაქვს, აღარც სახლი და აღარც კარი სრულიად არაფერი, ვარ უცხო ქვეყანაში მარტოდ მარტო.ამიტომ გადავწყვიტე ყველაფერი ფურცლებს გავუზიარო.
ყველაფერი სამი თვის წინ დაიწყო.

ზამთარი იყო, ცივი ქარი ხეებს აზანზარებდა, ფანჯრები მოყინულიყო, გარეთ კი შეუჩერებლივ ცვიოდა ფიფქები,მარტოდ დავრჩი, დედ-მამა ღმერთს მივაბარე და ახლა მხოლოდ მე ვცხოვრობ ამ უზარმაზარ სახლში. მიყვარს თოვლი და ზამთარი მაგრამ არა მაშინ როდესაც მარტო ვატარებ დროს. სარკეში ჩავუხედე თვალები ადრინდელივით წითელი აღარ მქონდა,

მე.
ჩემი სახელია ჯონქუქი, ვცხოვრობ სეულში, ვარ 23 წლის. როგორც უკვე ვთქვი ვცხოვრობ უზარმაზარ სახლში მარტოდ მარტო.
მაქვს წაბლისფერი თმა და ლურჯი ზღვისფერი თვალები რომლებიდანაც გაუჩერებლივ ცვიოდა ცრემლები.

ცხელი ყავა გავიკეთე და პლედთან ერთად ფანჯარას მივუჯექი.
დიდი ხანია ესეთ ცხოვრებას მივეჩვიე, ყავა მოვსვი და სოციალურ ქსელში ფეისბუქში შევედი.
ჰმმ არაფერი არაფერი და ვიღაც მიმატებდა. მის გვერდზე შევედი და ფოტოები ვნახე.
ბიჭი იყო, ვიღაც სახელად ვი მკვლელი ცისფერი ფერის თვალებით და მომღიმარი სახით ეტყობოდა რომ ბიზმესმენი იყო. სულ შარვალ კონტუმში იყო გამოწყობილი.

მეგობრობის დათანხმებას მივეცი და გამოვრთე, წამოვწექი და ფიქრი დავიწყე რა უნდა გამეკეთებინა მთელი ზამთარი? და ამ დროს კარზე ზარი გაისმა, სტუმრებს არ ველოდი კარი გავაღე.
-ვოლა, ზამთარი მეგობრებთან ერთად-დაიყვირა ჯიჰოუფმა და ხელები სიხარულით გაშალა.
-და სასმელთან ერათად- უკნიდან დაუმატა რეპმონსტერმაც.
რათქმაუნდა ზამთარს მეგობრებთან გავატარებდი.
-შემოდით ვუთხარი და გზა დავუთმე, მისაღებ ოთახში შევარდნენ და მუსიკები ჩართეს თან სიმღერა დაიწყეს
-fireeee~~~~
ოთახი ხმაურით აიკლეს, ბოლოს სიმღერით და ხარხარით გული რომ იჯერეს ლუდი გახსნეს და სმა დაიწყეს.
-აბა რატომ დაგვივიწყე?-მკაცრად და ღიმილ შეპარულად მკითხა შუგამ
-აჰჰჰ კარგი რა ეგრეც არ შეიძლება-დაამატა ჯიჰოუპმა.
თვალები დამიბრიალა რეპმონსტერმა.
-აჰჰჰ
ღრმად ამოვიხვნეშე.
-ტელეფონი მათხოვე- მოთხოვნითი ტონით მითხრა რეპმონსტერმა.
-რატო?
-მათხოვე მაინც არაფერი გაქვს დასამალი
ყველამ ერთად გადაიხირხითეს და მეც ტელეფონი გავუწოდე.
რეპმონტერი რაღაცას ამოწმებდა როდესაც შეტყობინება მოვიდა.
-ოჰო ვიღაც ვი შეტყობინებას გიგზავნის.
საინტერესო იყო.
-არა არ წაიკითხო
ხელი ავწიე მინდოდა ტელეფონი წამერთვა მაგრან წამოხტა და სირბილი დაიწყო.
-არა არა არა
ვუყვიროდი და მივსდევდი...
ღამე კარგად დასრულდა როდესაც ბიჭები წავიდნენ, ცოტა მივალაგე და ტელეფონი ავიღე, ოჰ სულ დამავიწყდა, ვის მესიჯი გამოეგზავნა .
-ჰეი
მეც გადავწყვიტე არაფრის კეთიბის გარდა ვინმესთან მესაუბრა და მივწერე.
-გიცნობ?
რამდენიმე წუთის მერე შეტყობინება უკან მომივიდა.
-ჯერ არა😈
თითქოს რაღაცნაირი მესიჯი იყო.
(სმაილები მიმოწერებში ითვლება)
ცოტა ხნის მერე კი ესე გამოიყურებოდა ჩვენი დიალოგი:
-ჰეი
-გიცნობ?
-ჯერ არა😈
-კარგი😕
-აბა?
-რა აბა?
-რამდენი წლის ხარ?
-23 შენ?
-აქ მე ვსვავ კითხვებს
-...
-სად ცხოვრობ?
-სეულში.
-შესანიშნავია. მიაამართი?
-B2.

ამის მერე აღარ მოუწერია, არ ვიცი ჩემ თავს რაღაც მომენტში დებილად და იდიოტად ვთვლი ეს ყველაფერი რომ მას ვუთხარი მაგრამ რა გაეწყობოდა დროს უკან ვეღარ დავაბრუნებთ...
პირველი იწყებოდა, თბილ ლოგინში ჩავწექი და ტკბილ სიზმრებში გადავეშვი.

-------------------------------------------

ანუ.... უჰუ ამბავი წავა პირველ რიგში კი თქვენი ემოცია მაინტერესებს. რავი ჩემი პირველი ნაწერია, ამიტომ მკაცრები ნუ იქნებით. თუ ერთი მკითხველი მაინც ეყოლება გავაგრძელებ. მიყვარხართ💜💜💜