Αγάπησα Έναν Αλήτη

Κεφάλαιο 57

Alex’s pov
Πέρασα μια από τις χειρότερες νύχτες της ζωής μου. Ήμουν καθισμένος πάνω στο και καλά κρεβάτι του κελιού μέσα στο σκοτάδι και σκεφτόμουν τη Δανάη. “Πως δεν έμπλεξε μαζί μου… ευτυχώς… μακάρι να ήξερα τι κάνει…”

- η Δανάη είναι μια χαρά. Για εσένα δε ξέρω.

- Ανδριάνα…

- μη μου μιλάς. Δε θέλω να ακούσω τίποτα από εσένα.

- δε μπορούσα να κάνω κάτι…

- δεν έπρεπε να πας εκεί.

- δεν ήθελα να χάσω τον Όσκαρ…

- φέρθηκες ηλίθια και ανώριμα. Ήξερες πάρα πολύ καλά που θα σε έβγαζε όλο αυτό. Και δε σου έφταιξε σε τίποτα το κορίτσι να το πάρεις μαζί.

- εντάξει ήμουν ηλίθιος εντάξει; Που είναι τώρα; Γλύτωσε; Τι κάνει;

- είναι στο σαλόνι αγκαλιά με το σκύλο σου και σε σκέφτεται. Μάτι δεν έχει κλείσει.

- εγώ φταίω για όλα αυτά… έπρεπε να είχα πάει μόνος μου…

- ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΣ ΚΑΘΟΛΟΥ! Αν είχε καθίσει σπίτι σου όλα θα ήταν όπως πριν. Τι κατάλαβες τώρα; Δικάζεσαι για μια πράξη που δηλώνει ανωριμότητα

- ουφ… τουλάχιστον είναι καλά… και σπίτι!?

- ο Νίκος τη πήγε.

- ωχ…

- πες μου ότι θα βγεις από εδώ μέσα… δε θέλω να σε ξαναδώ εδώ μετά τη δίκη.

- θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου.

Είπα με μηδενική σιγουριά κατεβάζοντας το κεφάλι μου και εκείνη εξαφανήστικε.

Το άλλο πρωί ένας αστυνόμος με πήγε σε ένα άλλο δωμάτιο και με έκλεισε εκεί εξηγώντας μου ότι θα δω κάποιον. Στο δωμάτιο, προς μεγάλη μου έκπληξη μπήκε η Δανάη. Της εξήγησα πάνω κάτω τι παιζόταν αλλά δεν είχα σχεδόν καθόλου χρόνο. Ένας φύλακας μπήκε και μου ξανά πέρασε χειροπέδες.

- να προσέχεις. Και να πεις στο Νίκο ότι είμαι καλά. Θα κάνω ότι μπορώ για να βγω από εδώ το υπόσχομαι.

Είπα πριν με πιάσει από τα μάγουλα και ενώσει τα χείλη μας σε ένα φιλί που δε περίμενα και ήθελα τόσο πολύ να νιώσω πάλι. Η καρδία μου άρχισε να χτυπάει πάλι δυνατά καθώς αισθανόμουν την την ύπαξή της. Ο φύλακας με απομάκρυνε ενώ ένας άλλος οδήγησε τη Δανάη προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Danae’s pov
Μετά από το φιλί μας με τον Αλεξ επιτέλους συνήλθα. Ήθελα να του πω τόσα πολλά αλλά είχα τόσο λίγο χρόνο… δε θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου το χαμόγελό του μετά από εκείνο το φιλί...