Angelic Touch

Κεφάλαιο 65

Καθώς επέστρεφα σπίτι το ολοστρόγγυλο φεγγάρι έλαμπε πάνω από το κεφάλι μου. Οι δρόμοι είχαν ερημώσει κατά πολύ. Οι μυς στα μπράτσα μου είχαν κουραστεί από το βάρος της Ρόζι. Συνέχισα να περπατάω προς το σπίτι με το κεφάλι να κοιτάζει ευθεία μπροστά. Τα πόδια μου ήταν εξαντλημένα.

Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού και άφησα τα κλειδιά στο τραπέζι δεξιά μου. Με το πόδι μου την έκλεισα και προχώρησα μέχρι το σαλόνι. Ακούμπησα μαλακά τη Ρόζι στον καναπέ και τίναξα τα χέρια μου. Κάθισα και εγώ και άφησα μια ανάσα μου αργά. Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να ηρεμήσω. Δεν ήθελα, όμως, να σκέφτομαι.

"Γύρισες;" ρώτησε ο Κωστής και ακουγόταν αρκετά κοντά μου.

Άνοιξα τρομαγμένη τα βλέφαρα μου και τον είδα να στέκεται απέναντι μου. Δεν φορούσε κοστούμι και μύριζε αφρόλουτρο, πράγμα που σημαίνει ότι είχε γυρίσει αρκετή ώρα πριν από το γραφείο.

"Απ'ότι βλέπεις" είπα ήρεμα.

Τα μάτια του έπεσαν στο ξαπλωμένο σώμα της Ρόζι και έπειτα στάθηκαν στα δικά μου. Ήξερα από την αρχή τι ήθελε να ρωτήσει.

"Ο Τεό πρέπει να επιστρέψει στο μπαρ οπότε δεν μπορεί να την κρατήσει" τον πρόλαβα και κούνησε το κεφάλι του σαν να καταλαβαίνει.

Κάθισε δίπλα μου και έριξε το βάρος του προς τα πίσω. Άκουγα την ανάσα του να ηρεμεί και τότε γύρισα να τον κοιτάξω. Τα μάτια του κλειστά και το στόμα του μισάνοιχτο. Μερικές καστανόξανθες τρίχες έπεφταν στο μέτωπο του. Ο λαιμός του λείος και γεροδεμένος όπως και το υπόλοιπο σώμα. Τα χέρια του κατέληγαν στα πόδια του. Φαινόταν πόσο είχε περπατήσει και πόσο είχε δουλέψει τα μπράτσα του. Ανέβηκα ξανά στο πρόσωπο του. Οι γωνίες ήταν έντονες. Τότε άνοιξε τα μάτια του και ήρθα αντιμέτωπη με το μελί τους χρώμα. Χαμογέλασα χωρίς να αφήσω τα δόντια μου να φανούν.

"Έχω κάτι;" ρώτησε και η φωνή του ακουγόταν κουρασμένη.

"Όχι" είπα και συνέχισα να τον κοιτάω.

"Τότε γιατί με κοιτάς;" ρώτησε και χαμογέλασε ελαφρά.

"Σ'αγαπώ" είπα και το χαμόγελο του έγινε πιο έντονο.

Δε μίλησε, δεν είπε "Και εγώ", δεν χρειαζόταν. Το ήξερα, το είχα ακούσει αρκετές φορές από το στόμα του και το εννοούσε κάθε φορά. Είναι μια τόσο μικρή λέξη με εκατοντάδες συναισθήματα, χιλιάδες σημασίες.

"Αύριο, θα έρθω μαζί σου στο γραφείο" είπα και ξεκόλλησε τη ράχη του από την πλάτη του καναπέ.

"Γιατί;" ρώτησε.

"Θέλω να μιλήσω με τον διευθυντή" είπα "Για τη θέση" πρόσθεσα.

Τα μάτια του άστραψαν και τα χείλη του τεντώθηκαν ακόμα πιο πολύ.

"Αλήθεια;" ρώτησε και φάνηκε να μην το πιστεύει.

"Ναι, δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες ευκαιρίες στις μέρες μας" είπα και τα μάτια του έπεσαν στην κοιμισμένη Ρόζι δίπλα μου.

"Το παιδί, που θα το αφήσεις;" ρώτησε και με το δείκτη του το έδειξε.

"Θα πω στη μάνα μου να έρθει από εδώ, αν δε σε πειράζει" απάντησα.

"Όχι, καθόλου" είπε και σηκώθηκε από τον καναπέ "Πάω για ύπνο" δήλωσε και ανέβηκε τις σκάλες.

Έπιασα το κινητό στα χέρια μου και πληκτρολόγησα γρήγορα έναν αριθμό. Το τοποθέτησα δίπλα στο αυτί μου.

"Γεια σου μαμά" είπα μόλις απάντησε.

"Ίφη, όλα καλά;" ρώτησε φανερά ανήσυχη λόγω του ακατάλληλου της ώρας.

"Ναι, μια χαρά" απάντησα γρήγορα "Απλά, ήθελα να σε ρωτήσω αν γίνεται να κρατήσεις τη μικρή"

"Ναι, φυσικά" απάντησε με χαρά "Έχει γίνει κάτι;" ρώτησε.

"Όχι, απλά θα πάω σε μια συνέντευξη για δουλειά" είπα και πέρασα το αριστερό μου χέρι στα μαλλιά μου.

"Ωραία, εντάξει. Θα τα πούμε το πρωί, λοιπόν. Καληνύχτα" είπε και έκλεισε το τηλέφωνο.

Στηρίχτηκα στα μπράτσα μου και σηκώθηκα από τον καναπέ. Πέρασα τα χέρια μου γύρω από το σώμα της Ρόζι και την έφερα κοντά στο στήθος μου. Κατευθύνθηκα προς τις σκάλες και άρχισα να τις ανεβαίνω. Στον επάνω όροφο τα φώτα ήταν κλειστά και επικρατούσε ησυχία, όπως και στο υπόλοιπο σπίτι. Άνοιξα την πόρτα του παιδικού δωματίου και άφησα μαλακά τη Ρόζι στην κούνια. Με το χέρι μου την κουνούσα πέρα δώθε ώσπου να κλείσει η μικρή τα μάτια της και να κοιμηθεί. Βγήκα και μπήκα στο δικό μας δωμάτιο. Έβγαλα ένα ένα τα ρούχα μου και φόρεσα τις πιτζάμες. Ξάπλωσα ήσυχα στο κρεβάτι και σκέπασα το σώμα μου με το λευκό πάπλωμα. Κοιτούσα το ταβάνι μέχρι τα βλέφαρα μου να βαρύνουν και να κλείσουν.

•Άλλαξα και την περιγραφή στην ιστορίαα

•Ευγενία, νομίζω πως τώρα μπορείς να ηρεμήσεις. Νοιάζεται ;)

•Εντζόι ιτ <3