Müdürün odasına girdil. İçerideki rehberlik öğretmenleri, müdür yardımcısı ve müdür konuştukları şeyi kesip bize döndüler, ve tabi ki psikoloğuma. O niye gelmişti ki, ne gerek vardı. Müdür öksürüp sesini düzeltti. Rehberlik öğretmenine baktı bir süre sonrasında…
-Direk konuya girmek istiyorum. Kızınızı okuldan uzaklaştırmak istemiyoruz. O yüzden biz uzaklaştırmadan siz alın ki hayatına devam edebilsin…
-Anlayamadım? Buraya bize bir çözüm önereceğinizi söyleyerek çağırdınız bu da ne demek!
Melisanın annesi kızına olan sinirlerini müdürden çıkarıyordu resmen. Sinirinden domates gibi olmuş, tırnakları eşinin koluna batıyordu.
-Aslında haklılar. Eğer böyle rezil bir olay melisanın kayıtlarına geçerse hiçbir okul onu almaz. Bence onu hemen şimdi okuldan alıp teyzesinin yanlarına göndermeliyiz. Diye araya girdi psikolog, ona neydi. Zaten hiçbir zaman ısınamamıştı o adama.
Gerisi karanlıktı, en azından melisa için. Ona nasıl bu kadar güvendiğimi, nasıl böyle salakça bir şey yaptığımı düşünmeden duramıyordum.. 2 gündür hiç uyumamıştım, insan içine çıkmak. Hayır o kadar da cesur değildim. Bir süre sonra annesi de ikna oldu ve melisayı okuldan aldılar. Peki ya şimdi ne yapacaktı? Teyzesini doğru düzgün tanımıyordu bile. Tüm hayatı en baştan yazılmak üzereydi. Ve bundan o kadar da memnun değildim.
Müdürün odasında işlemler yapıldı, hiçbiriyle ilgilenmiyordum. Umrumda değildi, hiçbir yere gitmiyordum. Burasıydı benim hayatım. İstanbulda doğmuştum, hep buradaydım ve burada ölmeye de kararlıydım. Oraya gidip tüm hayallerimi ve hayatımı en baştan yazmaya çokta niyetli değildim. Tamam, hayatım peri masalından çıkmış gibi değildi ama ben birşeyler başarmıştım, ilerleme göstermiştim o günden sonrasında. Bir kişi için bunların hepsini yıkıp işkence görmek için başka bir ülkeye gitmeyecektim!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sıfırdan
Teen FictionBelki daha iyisi gelecekti başına. Yada eskisini geri kazanabilmek için içi içini yiyecekti. Fark etmezdi, buraya alışmalı burada yaşamalıydı. Başka seçeneği yoktu.
