BRAD HOCLEİN

7K 275 13
                                    

SEZON ARASI OLAN BU BÖLÜM BRAD'İN DAVİD İLE KARŞILAŞINCAYA KADAR BAŞINDAN GEÇEN OLAYLARI KENDİ AĞZINDAN ANLATMAKTADIR...

İSTEĞE BAĞLI OLARAK BİRKAÇ BÖLÜMDEN OLUŞABİLİR.

Bugün Cumartesi , herzamanki gibi işten yorgun argın dönmüştüm.

Eve geldiğimde annem kahverengi , uzun , eski koltuğunda uzanmış kahvesini yudumluyordu ve akşam haberlerini seyrediyordu.

Arkasından yaklaşıp yanağına küçük bir öpücük kondurdum.

"Hoşgeldin tatlım , nasıl geçti günün ?"dedi.

"Herzaman ki gibi"diyip geçiştirdim.

Babam daha eve gelmemişti.

Annem , genç yaşında yakalandığı hastalık nedeniyle çalışmayı bırakmıştı , babam ise hastahanenin salgın hastalıklar bölümünde profosördü.

Annemin açtığı haber kanalında ülkenin Rusya ile olan sorunlarını anlatıyordu.

Annem:"Her kanal başka birşey zırvalıyor  , herneyse açmısın tatlım"dedi.

Ona yemek için babamı bekliyeceğimi söyledim.

Su içmek için ayağı kalktım , günün yorgunluğu üzerime çökmüştü , derince esnedim ve bardak almak için dolabı açtım o sırada yolda koşuşan insanlar ve çığlıklarını işittim.

Olayı kavramaya çalışıyordum.

Dışarıyı izlediğim sırada karşı komuşunun küçük kızı Mily'nin topu yolun ortasına fırladı Mily de arkasından yola atladı.

Sokağın ucundan hızla ve kontrolsüzce bir arabanın geldiğini farkettim , beyaz renkli sedan arabanın ön kısmı boylu boyunca kana bulanmıştı , hızlı araba Mily'yi görmesine rağmen yavaşlamadı ve küçük kıza çarptı.

Mily 3-4 metre havaya yükseldi ve sertçe yere düştü , asfalt kana bulandı.

Araba ise kontrolü tam kaybederek bir elektrik direğine çarptı ve taklalar atarak birkaç metre ilerde durdu.

Neler oluyordu etrafa , hala anlamış değildim , hızlı hareketlerle kapıyı kitledim o sırada annem yanıma geldi.

"Neler oluyor dışarıda , bu sesler de ne ?" dedi.

Korkusu gözlerinden okunuyordu , bende bir o kadar korkuyordum.

Dışarda koşuşan ve çığlık atan birsürü insan vardı.

Babamı aramak için hemen telefonu elime aldım ve kapı çaldı , telefonu eski püskü olan koltuğun üstüne attım ve hemen kapıyı açtım.

Kapıda babamı bekliyordum ama karşıma çıkan beni büyük bir dehşete düşürdü.

BÖLÜM SONU...

YORUMLARINIZI VE OYLARINIZI BEKLIYORUM.

ZOMBİ:İNSANLIĞIN SONUHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin