Accidentally Fallen

Chapter 17

Chapter 17

Carla's Pov

"So, anong pag-uusapan natin?" Nandito nga pala kaming dalawa ni Stephan sa garden namin, medyo tahimik kasi dito at walang masyadong istorbo.

"Uhm... I have to tell you something." Medyo naiilang na sabi ni Stephan. Nahahalata kong naiilang sya dahil hindi sya makatingin ng deretso sa akin eh.

"Okay, ano ba 'yan?" Tanong ko kay Stephan. Nacu-curious na ako eh. Masyado syang seryoso ngayon.

"Ano..."

"Ano nga?" Pabitin pa eh!

"Uhm..."

"Can you just... tell me na kaya? Ano ba kasi talaga ang sasabihin mo?" Nagsisimula na akong mainis ha? Hindi nya nalang kasi sabihin sa akin agad kung ano ba ang sasabihin nya sa akin. May paputol-putol pa syang nalalaman. Tsk!

"Uh...  Ano...  I..."

"You ano? Sabihin mo na kasi! "

"I-I...  I like yo- I like your shirt! "

"Eh?  That's it?  Gusto mo akong kausapin para masabi lang yan sa akin?  Edi sana kanina mo pa sinabi yan kung yan lang din naman pala ang sasabihin mo sa akin.  Sinayang mo lang ang or-" Aalis na sana ako nung biglang hinawakan ni Stephan ang magkabilang braso.  "W-what are you doing? " Nagtatakang tanong ko kay Stephan.

"I've known you for how many years.  At sa bawat years na 'yun ay ginugulo mo palagi ang isip ko.  Everyday,  every night, every minute,  every second,  at sa bawat oras na kasama kita. " Hinawakan nya ang magkabila kong pisnge kaya naman nagulat ako.  "Carla,  matagal ko nang gustong sabihin 'to sa'yo.  Alam kong maaari nitong masira ang pagkakaibigan natin pero...  Carla,  I like you. " Then,  then he kissed me.

*******

"I've known you for how many years.  At sa bawat years na 'yun ay ginugulo mo palagi ang isip ko.  Everyday,  every night, every minute,  every second,  at sa bawat oras na kasama kita."

"Carla,  matagal ko nang gustong sabihin 'to sa'yo.  Alam kong maaari nitong masira ang pagkakaibigan natin pero...  Carla,  I like you. " Then he kissed me.

"Ahhhh! " Napabangon ako mula sa pagkahiga nung maalala ko na naman ang nangyare sa amin ni Stephan kanina sa garden.

"What are you doing Stephan?! " Sigaw ko kay Stephan matapos ko syang itulak dahil sa ginawa nyang paghalik sa akin.

"C-Carla,  I-I'm so sorry.  I didn't mean to-"

"Shut up! " Sigaw ko ulit kay Stephan.  "What did you say again?  Y-you like me? "

"Y-yes. "

"Since when? "

"Since the time I first met you. "

"Oh shut up.  It's impossible!  But you're my friend!  It's impossible to like a friend! "

"I know it's impossible because it might break our friendship but I will sacrifice our friendship just for you to know my feelings."

"Pero ngayon alam ko na ang nararamdaman mo.  What are you gonna do now?  Do you think na ang friendship natin ay magiging katulad pa ng friendship natin dati? Dahil sa nakaman ko ngayon hindi imposibleng hindi nagbabago ang tingin ko sa'yo. Maaari kitang iwasan dahil doon."