//дууссан//☠️Гонжиам сэтгэцийн эмнэлэг☠️

17 мэдрэмж

Арай гэж нүүр амныхаан будгыг арилгаад харвал үнэхээр байхгүй болчихсон байв. Тэнд байсан шүүгээг онгойлгож үзвэл хүн яргалж тамлах зүйлүүд байв. Хутга, гар чийдэн, зай, янз бүрийн хөрөө,алх гэх мэт зүйлсүүд дээр дүүрсэн шүүгээ. Энэ жүүн хён ер нь хүн мөн үү гэсэн бодол ч толгой дотор орж ирэх шиг. Хэрэг болж магадгүй гэж бодон нэг нэг эвхдэг хутга гар чийдэн зай эд нараас нь авчихаад буцаж дээшээ гаран тэр өрөөнөөс гарна. Доорх хонгилоос гарч ирэн тэр давхарын бүх өрөөг шалгаж байх хооронд

Би:Юнги хён

Юнги:яасан

Би: escape гээд тоглоом байдаг ш дээ

Юнги: тийм ээ

Би:тэр тоглоом гоё шүү тэ

Юнги: яг энэ байшин шиг үү

Би:тхх хоёулаа тэр тоглоомонд орцон явж байгаа юм шиг санагдчихлаа

Юнги: харин тийм ээ гээд санаа алдана

Би: хусог жин хоёр одоо амьд бол уу

Юнги: мэдэхгүй юм даа цаад өрөөгөө үзчих

Би: за (сөхөж үзэх) байхгүй байнөө

Юнги: за тэгвэл хоёулаа хоёр давхар луу гаръя.

Хоёр болон гурван давхар бүгд хүн байсан гэх ямар ч шинж тэмдэг алга. Одоо дөрвөн давхар үлдсэн. Яая яаж гарна гэж бодон шатаар аврин явна.

Би: юнги хён та айхгүй байна уу энэ нөгөө 402 тай өрөө шд

Юнги: айлаа гээд одоо яах ч билээ

Би: тийм дээ. Бид хоёр ярилцаж явсаар бүх өрөөг шалган хамгийн сүүлд 402 үлдэв. Хаалга нь түгжээтэй байсан учир бид хоёр хэсэг амс хийхээр нэг буланд сууна.

Би: юнги

Юнги: цааш нь *эвхдэг хутгыг оролдох*

Би: энд одоо хоёулаа л амьд бол яах уу

Юнги: *эвхдэг хутгаа оролдож байснаа болиод* тавилантайгаа эвлэрнэ

Би: зозо. Бид хоёр энэнээс цааш юу ч яриагүй юм. 402 ын үүдэнд 30орчим минут суусны эцэст босцгоож тэр өрөөг онгойлгох түлхүүрний нүх эсвэл хөшиж онгойлгож болох хэсэг гээд бүх зүйлийг шалгасан ч гайхмар нь тийм юм алга. Худалч хүнд хүн хүрсэн гэх зүйл алга байв. Энэ өрөөг онгойхгүй гэдгийг мэдэхээс хойш өрөөг онгойлгохийг завдалгүй бид хоёр буух тийш хандав. Бид хоёрыг шатаар уруудахын алдад нэг зүйл нээх муухай чихэнд чийртэй дуугараад байхаар нь буцаж очиж хартал 402-ын хаалга нь бүтэн онгойчихов. Яг л бид хоёрыг ороод ирээч гээд урьж байгаа юм шиг. Балмагдсан бид хоёр тэр өрөөг харан хөдөлгөөнгүй зогсоно. Зогсож байх хооронд тэр өрөөнөөс нэг бөмбөг ойсоор байгаад яг миний урд ирж зогсов. Гэхдээ бас ямар нэгэн зүйлс сийлсэн байв.

**Зохиолчийн талаас*

Тэргэл сартай энэ шөнө орхигдсон барилга дотор 5 амьд бие байх авч зөвхөн хоёр нь л эрүүл ухаантай. Үргэлж хаалттай байдаг өрөөг өрөө онгойсонг харсан хоёр залуу. Тавилан нь тодорхой тодорхой тэр хоёр залуу нөгөө булангаас хэдэн хүн ажиглаж байгааг даанч анзаарсангүй.

**юнгигийн талаас*

Зөвхөн бид 2л амьд үлдлээ. Энэ миний бурхнаас заяасан совин байх. Удахгүй энэ барилга дотор хэн ч үлдэхгүйг ч бас би мэдэрч байна. Даанч яг яг хэзээ гэдгийг л мэдэхгүй байна. Мэдэхийг ч хүсэхгүй байна...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Снуу за юу байцгаана эдр тэгээд энэ өгүүлэлэгээ сунжруулахаар шийдсээн ххи кхмм зза баяртай