Prologue

110 5 1
                                    


???: Αχ...Μα τι γλυκό μωρό...Να σας ζήσει, Μαντάμ!

???: Σας ευχαριστώ πολύ.

???: Πόσο είναι?

???: Δύο χρόνια τον έχω.

???: Αχχχ! Είναι απλά αξιολατρευτος! Πώς τον λένε?

???: Κang Seungho.

???: Πωπωω...Ποιος το έδωσε το όνομα?

???: Εγώ και ο πατέρας του φυσικά. Έπρεπε να ήσασταν στην βάφτιση! Ήταν η πιο ήρεμη. Ποτέ δεν το έχω δει αυτό το πράγμα...δεν έβγαλε ούτε άχνα ο Seungho.

???: Wow! Τρομερο! Σας αφήνω τώρα. Συγνώμη που διέκοψα την δουλειά σας. Αντίο!

???: Αντίο!

???: Αντίο!

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

???: Hehe... Πραγματικά αξιολατρευτος...

Η μόνη ανάμνηση που θυμάμαι από πολύ μικρός. Την μητέρα μου και διάφοροι άγνωστη να μου δίνουν κομπλιμέντα με το πόσο χαριτωμένος έμοιαζα παλιά. Τα μπλε μου μάτια και το μικροσκοπικό μου σώμα... Όλα ήταν τέλεια. Θυμάμαι να ήμασταν ακόμη όλοι μέσα σε ένα σπίτι στην Κορέα, σαν μια φυσιολογική οικογένεια. Χωρίς οικονομικα, χωρίς τίποτα να μας εμποδίζει. Είχε πιάσει και μια πολύ καλή δουλειά ο πατέρας μου στην Ιαπωνία οπότε...δεν τον βλέπαμε τόσο συχνά αλλά ερχόταν στα ποιο σημαντικά. Έπαιρνε και άδεια για να μας επισκεφτετε.

Μέχρι που...κάτι έγινε. Κάτι τρομακτικό. Οι γονείς μου χώρισαν από την οικογένεια που είχαν φτιάξε. Το θυμάμαι ακόμα. Ήταν 7 Ιουνίου το 2003. Θυμάμαι επίσης και μια πολύ χαρακτηριστική συζήτηση.

???: Θα πάω Ιαπωνία και το παιδί θα το μεγαλώσω εγώ!

???: Τι λες?! Ξέρεις σε ποιον μιλάς? Στην μανούλα του μιλάς!

???: Δεν τον αξιζεις! Θα περάσει πολύ ποιο ωραία με εμένα απότι θα πέρναγε με μια μαλακισμενη. Άντε φύγε από εδώ τώρα.

???: Όχι δεν κατάλαβες. Εδώ είναι το δικό μου σπίτι. Εγώ θα μείνω εδώ! Εσύ να πάρεις δρόμο να φύγεις! Κάθε καλοκαίρι ομως το παιδί θα έρχετε εδώ. Αλλιώς δεν θα σε αφήσω στην ησυχία σου!

Light me up ✔Completed✔Where stories live. Discover now