Bir güneş daha battı tüm ihtişamı ile.Hava karanlık ve soğuk.Evim karanlık,hayallerim,yarınım karanlık.Gülüşünden başka bir ışık görmemiş ki kalbim,yokluğunda aydınlık tatsın.Odamın ışığını açmaya cesaretim yokken,bırak kalbim karanlık kalsın..
Şimdi ise yarını bekler mutluluğum.Olur da,olmaz ama ya olur da bu kapıyı çalarsan seni boş karşılamamak için bekler mutluluğum.Sana saklar en içten gülüşlerini,tebessümlerini.Olur da yarın güneş doğar ve aydınlatırsa sen dolu kalbimi.Küser içini ısıtan güneşe.Senin içinde olmadığın her cümle ile birlikte.Gökyüzünden mutluluk yağsa,dönüp bakmayacak kadar gururlu olan kalbim,geceleri ''tak!,tak!'' sesi ile seni bekliyor.Bazen hızlı atıyor bazen ise yavaşlıyor hallice.Ama nefes aldığım sürece,senin;Ben geldim!! dediğin o a'nı bekliyor olacak...
Peki hep böyle mi gidecek hayatım?.O kapı çalmayacak mı hiç?.Kalbim hep gece mi yaşayacak?Hiç güneş göremeyecek mi sahi şu kalbim?Çiçekte açamayacak.Mutluluk gözyaşlarımız o çiçekleri sulu'yamayacak.Sen gelmeyeceksin.Biz bir cümle içinde olamayacağız.Ve ben asla bir gece bile rahat uyuyamayacağım.Yaşayamayacağım ve aldığım her nefes aslında yaşamadığımın en büyük kanıtı olacak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşam uzun peki ya mutluluklar?
RomansaBu kesinlikle bir kitap değildir.Bu derdini kimselere anlatamayan,içine kapanık,güneşle birlikte kaybolan bir çocuğun kendiyle verdiği sınavdır.Bu sessiz çığlılıkların birer harf şekline bürünmesidir.Başımdan geçen olayları ve mutlu olmanın sırrını...
