I LOVE YOU, TILL MY LAST BREATH [Book 2 KNMKA]

29

LUHAN

Its been 3 months and im still in the hospital. I dont even know where to go.

Jongsuk visit me often so im not lonely. We also settle on luhan to be my name for now.

Im fully recover but i got no place to go to.

The door opened as jongsuk enter my room.

" hey, i bought you breakfast~" he said smiling.

I smiled.

I started eating as he watches me.

" aren't you going to eat?!" i asked.

Umiling iling naman sya.

" im good"

I sigh.

I feel like a burden.

" are you going broke because of me?" i asked, pouting.

My pout fade away as i hear him laugh!

I looked at him confused.

" anong nakakatawa?" tanong ko.

" nothing. Haha you really think im going broke? Kaya kitang buhayin pati na ang bata gamit ang sahod ko" lintanya nya.

I looked at him seriously.

" you don't even know me and yet tinutulungan mo ko. Thank you"

He smiled.

" stop saying thank you everytime we met. Its okay, im actually happy to help you" ani nya at ginulo ang buhok ko.

" eh kasi naman, nagiging pabigat na ko sayo"

" don't ever think about that. Anyway since you're fine now, i think you can come home now"

" but i don't even have a home~" i told him even tho he already know.

" you have silly! Sa bahay ko na ikaw titira" paliwanag nya.

Nanlaki naman ang mata ko.

" huh!? Eh payag kaya ang mga magulang mo?!"

He smiled, a bitter one.

" Don't worry about that. I don't have one, lumaki ako sa orphanage. I work so hard to get where i am now" he explained.

Naawa naman ako sa kanya.

" don't give me that look~ im fine don't worry. Pagtapos mong kumain dadaan muna tayo sa mall, we'll buy you clothes"

" nako okay na tong damit ko, wag na lang" pagtanggi ko dahil nakakahiya naman.

"haha luhan kahit naman okay na para sayo yan hindi pwede, sa ospital yang damit mo~" he explained while laughing.

Napakamot naman ako sa batok ko.

Nang matapos akong kumain ay lumabas na kami ng ospital. Binayadan nya na daw yung bill ko kaya okay na.

Sa mall ang una naming tungo.

He bought me clothes that are expensive for me, maybe because i dont have money?

He bought me 10 shirts, 5 polo, 15 jeans, 10 shorts, and 5 hoodies. Ang dami nyang binili, sinubukan ko syang awatin sa paggastos pero sabi nya wala daw kasi akong ni isang damit and his clothes wouldn't fit in my body. Masayadong magiging malaki.

But anyway we also-i mean he also bought 4 shirts that is so huge to me, para daw paglumaki na ang tyan ko.

After buying clothes ay kumain naman kami, sabi ko sa mumurahin na lang pero ayaw nya paawat pero mas ayaw kong paawat kaya ang ending sa Jollibee kami kumain hehe.

" nabusog ka ba? Pati si baby?!" jongsuk asked as we walk to his car.

" oo naman, salamat uli sa mga binili mo para sakin" nakangiti kong sabi.

Ginulo nya naman ang buhok ko.

" wala yun"

Sumakay na kami sa kotse nya at nagmaneho na sya pauwi.

Nang makarating kami sa bahay nya ay lalo akong namangha, dahil malaki ang bahay nya para sa kanya, i mean sya lang naman mag isa ang nakatira dito!

This house is, i think for 10 people!?

" ikaw lang nakatira dito?!" tanong ko agad ng makapasok kami.

" oo, well hindi na ngayon dahil dito kana titira at si baby" he explained.

Naghiya naman ako sa sinabi nya. Kapal ng mukha ko.

" merong limang kwarto ang bahay nato. Halika itu-tour kita" he said.

Umakyat naman kami sa taas.

" ito ay guest room, pati na ito" turo nya sa unang dalawang kwartong nadaanan namin pagakyat namin.

" at ito, ito naman ang magiging kwarto ni baby" ani nya ng huminto kami sa ikalawang kwarto.

Binuksan nya naman ang pinto ay napanganga ako dahil kumpleto na ito sa kagamitan ng baby.

"binili ko na ang mga gamit nung nasa ospital ka palang, pinadecorate ko na rin ang kwarto na to" he explained.

" but you don't have to, i mean, freeloader na nga lang kami dito ng magiging baby ko tapos--"

He cutted me off.

" its okay. Ginusto ko to, saka natutuwa lang ako kasi may makakasama na ako sa bahay tapos may bonus pang baby" nakangiti nyang sabi.

Isinara nya ulit ang pinto at naglakad naman kami sa sumunod na kwarto.

" at ito naman ang magiging kwarto mo" turo nya sa ika apat na kwarto.

Pagbukas nya ng pinto ay napanganga ulit ako. Kasi simple pero elegante at napakaganda ng kwartong to!

White and pastel pink ang kulay ng mga pader. Queem size bed, tv at cr!

" at ang katabi mo namang kwarto ay sakin kaya kung may kailangan ka, katok ka lang sa kwarto ko" paliwanag nya.

" salamat talaga jongsuk" naiiyak na sabi ko.

Kasi kung di dahil sa kanya, ewan ko kung saan ako pupulutin, kami ng baby ko.

Napatawa naman sya.

" from now on, i dont want you saying thank you to me, tama na yung isang thank you. Haha" ani nya.

Napangiti naman ako at tumango tango na lamang.

" sige na luhan, magpahinga kana, im sure napagod ka, kayo ni baby" Jongsuk said.

" sige, sala-i mean, tulog na ko" paalam ko.

Pasado alas syete na rin ng gabi kaya nakakadama na din ako ng pagod at antok.

I took a bath and wear my new PJ's. I sat on my bed after i took a bath.

I sigh.

Para akong ligaw na tuta, waiting for my owner to come find me and fetch me.

I wonder if i have family or if the father of my baby is looking for me, for us....

______________

Short UD dahil sabog. Chaka talaga ng chapter na to! ~  😭😭😭 bawi na lang ako next chapter!