8-ELIZABETH-

55 2 0
                                    

Beth, Leo onu eve bırakıp gittikten sonra bir kaç dakika evin önünde öylece durmuştu.Hava kararmıştı.Ama soğuk değildi.Hafif bir esinti saçlarını okşuyordu.Beth karanlığı hep severdi.Ona göre karanlık kusurları kapatıyordu.Karanlıkta herkes eşitti.Onu güvende hissettiriyordu.

Eve gitmek istemiyordu.Uzun zamandır yürüyüş yapmadığını fark etti.Patika yola doğru ilerledi.

Hayatını hep annesinin isteklerine göre yaşamıştı.Babası eskiden eve nadiren gelir ona hediyeler bırakıp hiç bir şey söylemden giderdi.Yüzünü tam olarak bilmiyordu bile.Zaten bir zamandan sonra gelmemeye başlamıştı.Onun yokluğuna alışkındı zaten.Ama annesi onun kadar alışkın değildi.Babası gittikten sonra hep sinirliydi ya da üzgün.Bu yüzden aralarında sadece anne kız ilişkisi vardı.

Elizabeth üşüdüğünü hissedince baya bir yürüdüğünü fark etti.Gökyüzü artık simsiyahtı.Gece olmalı diye düşündü.Etrafına baktı.Kütüphaneye kadar gelmişti ve burası evinden çok uzaktı.Bu durumda yapılacak en mantıklı şey Karen'e gitmekti.Onun evi buraya yakındı.Şanslıydı ki Karen'i uzun zamandır tanıyordu.Hem bugün olanları biriyle paylaşmak ona iyi gelebilirdi.

Elizabeth adımlarını hızlaştırdı.Fakat Karen'in evine yaklaşınca bir şey durmasına neden oldu.Gözlerini kırpıştırarak daha dikkatli baktı.Ama yanılmamıştı.Bu kırmızı bir Impala'ydı."Benim Eleanor'um" dedi sessizce.

Fakat garip olan Leo'nun burada ne işi vardı.Ki bu arabayı kullanan büyük ihtimalle Leo'ydu.Sonra bir şey beynine dank etti.Aceleyle cebinden telefonunu çıkardı.Açmaya çalıştı ama şarjı bitmişti.Epey bir süredir yürüyordu belki de saatlerce.Annesi de Leo'da ona ulaşamamış olmalıydı.Kimse nerede olduğunu bilmiyordu.İçini büyük bir suçluluk duygusu kapladı.Kim bilir Leo ne kadar endişelenmişti.Bu yüzden Karen'in yanına gelmişti.

Hızlı adımlarla arabaya doğru ilerledi.Bugün Leo'yu fazlasıyla üzmüştü zaten.Şimdi üstüne bir de onu korkutmuştu.Hemen ona sımsıkı sarılıp iyi olduğunu,onu sevdiğini söylemek istiyordu.

Ama düşündüğü gibi olmadı.Elizabeth olduğu yerde donakaldı.Boğazında bir düğüm hissetti,yutkunamıyordu.Gözleri yanmaya başlamıştı.

Karen Leo'yu öpmüştü.Ve Leo'da karşılık vermişti

Şimdi içinde tiksinti,öfke,hayal kırıklığı ve bir çok duyguyla birlikte onların öpüşmesini izliyordu.Evet biri en yakın arkadaşı biri ise sevgilisiydi.

Geriye doğru adımlar attı.Bacakları artık ona itaat etmiyordu.Gitmek istediği, huzurlu olduğu tek bir yer vardı.Bacakları onu ormana doğru götürüyordu.

ÇELİŞKİ(ASKIDA)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin