Οι φωτεινές ακτίνες του ήλιου χτυπούσαν στο πρόσωπο μου. Έσφιξα τα βλέφαρα μου αντανακλαστικά. Σκέπασα με το πάπλωμα το κεφάλι μου και κάθισα για λίγο εκεί. Ένιωσα ένα χέρι να τρίβει απαλά την πλάτη μου.
"Σήκω" ψιθύρισε και τότε κατάλαβα πως ήταν ο Κωστής.
Κατέβασα το πάπλωμα από το πρόσωπο μου και τον κοίταξα νυσταγμένη. Φορούσε ήδη το κοστούμι του και έδενε επιδέξια τη μαύρη γραβάτα του γύρω από το λαιμό του. Έτριψα τα μάτια μου και σηκώθηκα από το ζεστό κρεβάτι. Ο Κωστής βγήκε από το δωμάτιο και τον άκουσα να κατεβαίνει τις σκάλες. Κατευθύνθηκα προς τη ντουλάπα και την άνοιξα. Κοιτούσα για αρκετή ώρα τα ρούχα μου μέχρι να αποφασίσω τι θα φορέσω.
Αφού ντύθηκα κατέβηκα κάτω με βαριά βήματα. Περπάτησα ως την κουζίνα και στάθηκα μπροστά από την καφετιέρα. Έπιασα μία κούπα από το ντουλάπι δεξιά μου και τη γέμισα. Την τοποθέτησα στο στόμα μου και ένιωθα την καφεΐνη να πλημμυρίζει το εσωτερικό μου. Κατέβαζα γερές γουλιές και μέσα σε δυο λεπτά τον είχα πιει όλο. Άφησα την κούπα στο νεροχύτη και κατευθύνθηκα προς το σαλόνι.
"Έτοιμη;" με ρώτησε και σηκώθηκε από τον καναπέ.
Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και περπατήσαμε μέχρι την πόρτα. Κατέβασε το δεξί του χέρι στο χερούλι και το κατέβασε με ελάχιστη δύναμη ώστε να ανοίξει. Μπροστά μας στεκόταν η μητέρα μου με το χέρι σηκωμένο, έτοιμο να χτυπήσει το κουδούνι αλλά πιθανότατα δεν πρόλαβε.
"Μαμά" αναφώνησα και η φωνή μου ήταν ακόμα βραχνή.
"Καλημέρα" μας είπε και χαμογέλασε ως συνήθως.
"Καλημέρα κυρία Εβελίνα" είπε ο Κωστής και γύρισε προς το μέρος μου "Θα σε περιμένω στο αυτοκίνητο".
Έγνεψα καταφατικά και άφησα το βάρος μου στην ανοιχτή πόρτα πίσω μου. Η μητέρα μου, με τα τακούνια της να χτυπάνε ρυθμικά το έδαφος, προχώρησε δυο βήματα στο εσωτερικό.
"Λοιπόν, πως νιώθεις που θα έχεις δουλειά;" ρώτησε και άφησε μια σειρά από κατάλευκα δόντια να εμφανιστούν.
"Δεν την έχω ακόμα" είπα και οι άκρες των χειλιών μου τεντώθηκαν ελαφρά.
"Πιστεύω σε σένα" τοποθέτησε την παλάμη της στον ώμο μου "Θα την πάρεις" είπε.
"Το ελπίζω" είπα και χτένισα με τα δάχτυλα μου τα μαλλιά μου "Λοιπόν, η μικρή κοιμάται πάνω, στο δωμάτιο δεξιά. Δεν ξέρω πότε θα γυρίσω οπότε αν χρειαστείς κάτι πάρε με τηλέφωνο" πρόσθεσα και χαμογέλασα.

VOUS LISEZ
Angelic Touch
Roman d'amourΜπορώ μόνο να σε φανταστώ μπροστά στα σκοτεινά μου μάτια να λάμπεις σαν κεραυνός. Όπως ένα νεφέλωμα που πρόκειται να σχηματιστεί. Έχω τη μύτη μου κοντά στα σεντόνια γιατί με κάποιο τρόπο αυτό το κενό πήρε τη θέση σου. Είσαι πολύ μακριά, αλλά υπολ...