Sonu kötü biten masallar yazarım...
İyi biten masallarla büyütüldügümden hep yakınırım...
Masallar ki elmalardı ilk hayal kırıklığım
Yüzümdeki gülümsemenin kayboluşuydu ilk şaşkınlığım...
Acımadan acıtıldım,
Boşuna sevindim her seferinde gökten düşen elmalara...
Benzemiyorlardı hiç çocukluğumda anlatılanlara...
Sert ve hızlıydılar,acımadan düştüler bir bir kafama...
Hansel götürmüştü aslında Grateli cadıya...
Ondan aldığı rüşvet karşılığında...
Rapunzelin aşkı kuleden kurtulana kadardı...
Sindrella alışamamıştı saraylardan uzak hayata...
Ondandı katılması o baloya...
Gelmeseydi prens yaşayacak mıydı Pamuk Prenses ömür boyu madenci 7 cüceyle kardeşçe?
Çirkindeki lanet çözülmeseydi güzel evlenecek miydi onunla yine de?
Prensesler hep prenslerle evlenmişti...
Nerde kaldı onların mütevaziligi sahi?
Prensler, krallar, prensesler hep iyi kalpliydi...
Çok güzel,çok yakışıklı,çok asil,çok İYİ!
Masallar neden hep aristokratları anlatır sanki?
Dinleyenler onlardan biri değil ki?
Benziyor aslında yaşadığımız hayatlar masallara...
Herkes kalın surların arkasına saklanmış baksanıza...
Soruyor her sabah aynaya...
Ayna ayna söyle bana!
Benim kadar yalnız çok mu bu dünyada?
Söyle be ayna...Onlarda sarılıyorlar mı her gece yalnızlıklarına...
Sihirli iksir mevcut mu onların dolaplarında da...
İçiyorlar mı benim gibi yaralandıkça...
Toz pembeler karışmış mı onlarda da toz dumana...
Sahi ne kadar olmuş ölümsüzlüğü tadalı?
İlk ölüşüm ne zamandı?
Reenkarnasyon hani yalandı?
Evrime de laf atmışlardı?
Hala nasıl yaşıyorum onca gömülüşümden sonra
Peki nasıl öldükçe yenileniyor,güçleniyor,uyum sağlıyorum hayata?
Delemesin diye gökten düşen elmalar tenimi
Kalın bir kabuk kapladı tüm bedenimi
Bu ruhun evrimi degil mi?
Yokmu vericek cevapları
Boşverin onları...
Bize söylenen en büyük yalan
Mutlu biten masallardı....
